افلاطون

افلاطون در سال 427 پیش از میلاد در آتن زاده شد و در سال 347 در همانجا چشم از جهان فروبست. وی از خانواده­ای ممتاز و اشرافی بود. در آغاز به هنر شعر روی آورد.

بازخوانی رساله جمهوریت و قوانین

«ایده آل صفت است از واژه ایده که به صورت اسم هم به کار می رود. در معنای صفتی مقابل صفت واقع ی ا واقعی قرار می گی رد و دو کاربرد دارد: ی کی برای فرد دارای اوصاف مطلوب و دی گری در وصف آنچه فقط در ذهن و عقل و وهم باشد نه در خارج. در معنای اسمی بر آنچه که صلاحی ت ارضای تمام تمایلات عالی انسانی (مطلق ی ا مفی د) را داشته باشد کاربرد دارد.»[1]

افلاطون می گوید: «کسی که نمی داند از کجا آمده است و به کجا می رود و آن هدف والای زندگی اش که می باید خود را برای وصول به آن به تکاپو بیندازد، چیست، مُنکر خویشتن است».

این همه عکس می و نقش نگارین که نمود

(بخش اول)چکیده: کتاب بنیاد فلسفة سیاسی در غرب اثر شادروان دکتر حمید عنایت با توجه به اصل ضرورت نقد بویژه در حوزة معارف سیاسی از یکسو و اهمیت این اثر از سوی دیگر که با شیوه ای روان و ساده و با رعایت اصول آزاداندیشی و اعتدال خواهی به نگارش درآمده است، در این نوشتار مورد بررسی و نقد قرار گرفته است

مکتب نوافلاطونی(3) تأثیر بسزایی در توسعه صوفیگری(4) داشت. این مکتب آن گونه که افلوطین(5) مطرح نمود، خدا را مبدأ و غایت هر چیزی تصور کرد

افلاطون یک فیلسوف ایده آلیست است و، به اقتضای همین تفکر ایده آلیستی، در پی طرح مبانی، ویژگی ها و مختصات یک «آرمان شهر» است که تصویری از همان نزهتگاه عالم مثل می باشد

در ساحت روابط اقتصادی، پدیده های نابهنجاری از قبیل بیکاری، عدم تثبیت قیمت ها، کاهش ارزش پول ملّی و.