افلاطون

مسأله معاد و حیات پس از مرگ و به تعبیر دیگر، جاودانگی و بقای نفس و روح آدمی پس از حیات دنیوی، از جمله مهم ترین پرسش های انسان در طول تاریخ بوده و درباره آن آرای مختلفی ارائه شده است

کلیات را می توان از دو منظر مطرح کرد:

چکیده: در این مقاله ضمن پرداختن به نظر چند تن از فیلسوفان سیاسی غرب، به بررسی نقاط اجتماع و افتراق این نظرات پرداخته شده است و در نهایت با اشاره به اینکه امروز، وظیفه فلسفه سیاسی یافتن توازنی میان اوتوریته سیاسی و آزادی های فردی است، شرایط پنجگانه اساسی ورود جامعه مدنی به دروازه های کشور ذکر گردیده است.

افلاطون و ارسطو را می توان به عنوان پدران فلسفه سیاسی غرب باستان قلمداد کرد. حتی اگر بگوییم که فلسفه سیاسی معاصر هم متأثر از آن ها بوده، ادعای گزافی ابراز نکرده ایم

معرفت شناسی سابقه ای دیرینه دارد گرچه با ظهور فلسفه جدید غرب مرکزیت و محوریت یافته است این سابقه کهن، بیش تر و برجسته تر از هر کس، نزد افلاطون یافت می شود

گادامر در روز 11/2/1900 در شهر ماربورگ به دنیا آمد.بعد از اخذ مدرک دیپلم به تحصیل در رشته های زبان آلمانی، تاریخ و فلسفه در دانشگاههای ماربورگ و مونیخ پرداخت (1918 تا 1922).

ارسطو یکی از بزرگ ترین متفکّران جهان محسوب می شود. او نقطه عطفی است در تاریخ فلسفه غرب و به طور کل، در تاریخ تفکّر و اندیشه که تأثیر بسیاری بر فیلسوفان پس از خود گذاشته است؛ به همین دلیل، اهمیت زیادی در تاریخ فلسفه دارد

*-کارشناسی ارشد از رشته فلسفه دانشگاه مفید

این مقاله درصدد طرح و حلّ تعارض ظاهر شده در کلام فیلون در باب خداشناسی است. تعارضی که در واقع، ناشی از دو جنبه شخصیت او، یعنی علاقه به دین یهود و فلسفه افلاطونی است.

مقاله حاضر درصدد تبیین عدالت فردی به عنوان فضیلت نفس و به مثابه برترین فضیلت در اخلاق در مقابل عدالت به عنوان عملی اجتماعی است. بحث عدالت فردی مقدم بر بحث عدالت اجتماعی است، زیرا با تربیت انسان، جامعه نیز بالطبع از افرادِ تربیت یافته برخوردار شده و در نتیجه، جامعه، ساختارِ سیاسی سالمی می یابد.