نویسنده در ابتدا میراث اسلامی را به دو قسم میراث عقلی و میراث نقلی تقسیم می کند. مقصود او از میراث عقلی عبارت است از طرز تفکر درباره خدا، جهان و هستی انسان که توسط قرآن و پیامبر بیان شده و توسط نسل های بعدی مسلمانان بسط یافته است. ولی میراث نقلی با تقلید عوام از علما آموخته می شود. این نوع معارف شامل قرائت قرآن، حدیث، صرف و نحو عربی و فقه است.
