ماهان شبکه ایرانیان
خواندنی ها برچسب :

نعمت

.دعای آن حضرت است در طلب بخشش و تضرع در طلب عفو از عیبهای خود.
یکی از شیوه های قرآن برای آشناکردن مردم باخدا، بر شمردن نعمت های الهی است. قرآن می کوشد وجدان های خفته را بیدار کند و مردم گریزپای را با خدایشان انس و آشتی دهد.
در دعای پیشین گفتیم که خداوند حکومتی بی نظیر به سلیمان داد. گرچه بسیاری از مردم آن گاه که به قدرت و ثروت می رسند خداوندی را که صاحب نعمت است فراموش می کنند، اما سلیمان هرگاه به نعمت های مادی و معنوی که خداوند به او و پیش تر به پدرش حضرت داود داده بود نظر می افکند، می گفت: این از فضل و کرامت خدای من است
«الحمد لله رب العالمین و الصلاة و السلام علی رسول الله و علی آله الائمة المعصومین ».
بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین خالق الخلائق اجمعین و باعث النفوس لیوم الدین و الصلاه و السلام علی خاتم النبیین و شفیع المذنبین و رحمه للعالمین ابی القاسم محمد و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین المعصومین،
بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین خالق الخلائق اجمعین و باعث النفوس لیوم الدین و الصلاه و السلام علی خاتم النبیین و شفیع المذنبین و رحمه للعالمین ابی القاسم محمد و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین المعصومین،
این جمله بطوری که از سیاق بر می آید به منزله استثنائی از ما قبل است و این خود دلیل است بر اینکه همانطور که گفتیم در سپاه اسلام در جنگ احد بعضی بوده اند که نه دچار آن انقلاب شدند، و نه عملی کردند که از انقلاب درونیشان خبر دهد، و این عده شکرگزارانند
در کافی از علی بن محمد از بعضی از یارانش بطور رفع (یعنی بقیه رجال سند را ذکر نکرده) روایت کرده که گفته است: علی بن الحسین (ع) هر وقت این آیه را می خواند: "و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها"می گفت: منزه است آن کس که به احدی معرفت نعمتهایش را نداده، و تنها معرفت این معنا را داده که از معرفت آنها عاجز هستند، همچنانکه معرفت درک آنها را هم در کسی نگذاشته، ...
«شکر نعمت» در مقابل «کفران نعمت» است. شکر نعمت این است که انسان، سراسر جهان، اعم از آفاق و انفس و عالم و آدم، را نعمت خدا بداند و آگاه باشد که در کنار سفره نعمت خدا نشسته است و باید این نعمتها را بجا مصرف کند. کسی که اهل سیر و سلوک و تهذیب روح است باید شاکر باشد.
یکی دیگر از رذایل اخلاقی که در طول تاریخ بشر آثار بسیار منفی فردی و اجتماعی داشته است مساله حسد است، حسد به معنی «ناراحت شد از نعمتهایی که خداوند نصیب دیگران کرده و آرزوی زوال آنها و حتی تلاش و کوشش در این راه »!
پیشخوان