و در برابر هر نعمتی
یکی از شیوه های قرآن برای آشناکردن مردم باخدا، بر شمردن نعمت های الهی است. قرآن می کوشد وجدان های خفته را بیدار کند و مردم گریزپای را با خدایشان انس و آشتی دهد.
در سوره زُخرف می فرماید: «خداوند برای شما کشتی و چار پایان آفرید تا بر آن سوار شوید و آن گاه که بر آن قرار یافتید به یاد نعمت پروردگارتان باشید و بگویید:
سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَما کُنّا لَهُ مُقْرِنِینَ * وَ إِنّا إِلی رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ.
[1]
منزّه است خدایی که این مرکب را برای ما مسخَّر ساخت، و گرنه ما توان آن را نداشتیم، وما به سوی پروردگارمان باز می گردیم.»
امام علی علیه السلام فرماید: «هر گاه بر مرکب سوار شدید یاد خدا کنید و بگویید: سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَما کُنّا لَهُ مُقْرِنِینَ * وَ إِنّا إِلی رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ».
[2]
امام رضا علیه السلام فرماید: «شکر الهی آن است که هرگاه خداوند بر بنده اش نعمت داد بگوید: سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَما کُنّا لَهُ مُقْرِنِینَ * وَ إِنّا إِلی رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ والحمد للّه ربّ العالمین.»
[3]
[1]
. زخرف (43) آیات 13 و14.
[2]
. نورالثقلین، ج4، ص593 594 .
[3]
. نورالثقلین، ج4، ص593 594 .