گرانش

ماده تاریک که پنج برابر ماده معمولی جرم دارد، به نگه داشتن کهکشان‌ها در کنار هم کمک می‌کند و حرکات گیج کننده ستاره‌ها را توضیح می‌دهد. اکنون یک مطالعه جدید نشان داده است که این دو ماده بدون حضور گرانش نیز می‌توانند با یکدیگر تعامل داشته باشند.

محققان می‌گویند که کهکشان UMa3/U1 احتمالاً پر از ماده تاریک باشد؛ چون چنین کهکشان کم‌ستاره‌ای باید کشش گرانشی لازم برای نگه‌داشتن این ستاره‌ها در کنار هم را ایجاد کند.

با درک گرانش کوانتومی می‌توانیم برخی از اسرار جهان خود را مانند اینکه این جهان چگونه شروع شد، چه اتفاقی درون سیاه‌چاله‌ها می‌افتد یا متحد کردن همه نیروها در یک نظریه بزرگ حل کنیم.

یک سیاهچاله به طور معمول پس از مرگ یک ستاره و انفجار آن متولد می‌شود، و سپس هسته آن به درون خودش فرو می‌ریزد و سپس با تغذیه گرفتن از مواد پیرامونی که از طریق میدان گرانشی خود جذب می‌کند، رفته رفته رشد می‌کند.

جرم بیشتر به معنای آن است که چنین سیاراتی گرمای درونی خود را به مدت طولانی‌تری حفظ می‌کنند و گرانش قوی‌تر نیز به معنای آن است که چنین سیاراتی می‌توانند جو اطراف خود را برای مدت طولانی‌تری نگاه دارند.

خوشه‌های عظیم متشکل از کهکشان‌های مستقل و مختلف، از طریق نیروی گرانش ماده تاریک به هم متصل شده‌اند و هر یک از این کهکشان‌های مستقل نیز ماده تاریک خود را دارند و این موضوع به محققان اجازه می‌دهد تا آن را هم در مقیاس بزرگ و هم کوچک‌تر مشاهده کنند.

سیاه چاله منطقه‌ای از فضازمان است که جاذبه آن آنقدر قوی است که هیچ ذره‌ای حتی ذرات و تابش الکترومغناطیسی مانند نور نمی‌توانند از آن فرار کنند. طبق نظریه نسبیت عام، یک جرم کاملاً جمع و جور می‌تواند باعث ایجاد تغییر در فضازمان شود تا سیاهچاله ایجاد شود.

این رابطه توسط سیستمی از معادلات دیفرانسیل با مشتقات پاره‌ای به نام معادلات میدان اینشتین نمایش داده می‌شوند. نظریه‌های اینشتین به این معنا است که زمان و فضا در واقع توسط اجرام عظیم مانند سیارات و خورشید خم شده است.

جاذبه یکی از نیروهای اساسی طبیعت است، اما برخی معتقدند که این نیرو می‌تواند تنها یک توهم باشد. گرانش یا جاذبه، یک پدیده طبیعی است که در آن همه اجسام دارای جرم یکدیگر را جذب می‌کنند.

ناسا تصویر زیبایی از فضانورد مستقر در "ایستگاه فضایی بین‌المللی" منتشر کرد.