ابن‌سینا

همه مطالب مقاله حاضر با قصد بررسی صحت و یا سقم نسبت انکار معاد جسمانی به ابن سینا با استناد به اقوال وی در کتاب «شفا» و «نجات» و آثار دیگر او تدوین شده است

در مقاله حاضر، مسأله «کلی طبیعی» از دیدگاه ابن سینا و غزالی مورد بحث قرار گرفته است. دیدگاه ابن سینا در این مورد، گرچه ادامه نظریه ارسطو در مورد کلیات است، اما از اصطلاحات، تبیین و طرح نویی برخوردار است و می توان گفت نظریه ای جدید و بدیع است.

در این مقاله پاسخ اصلی ابن سینا در برابر شک گرایی بررسی می شود. او با توسل به اصل عدم تناقض، یعنی بدیهی ترین بدیهیات، می کوشد شکاک را بر سر این دوراهی قرار دهد: یا سکوت و اعراض، یا اعتراف به چیزی معین؛ که در هر دو صورت باید از شک گرایی دست بردارد

ابن سینا در بررسی یقین علمی، نخست حوزه بحث را به علم اکتسابی محدود می کند، و پس از تقسیم آن به علم تصوری و علم تصدیقی، به توضیح معنای یقین درباب هر دوگونه علم می پردازد

در مقاله گذشته گفتیم که از مطالعه مجموعه آثار فلسفی ابن سینا استفاده می شود که ایشان برای اثبات وجود روح و نفس انسانی پنج برهان اقامه کرده است، شرح و توضیح سه برهان را در مقاله گذشته مجله مطرح ساختیم اینک برهان چهارم و پنجم را از نظر خوانندگان عزیز می گذرانیم:

آیا این مساله حقیقت دارد که برخی از مسائل قابل بحث و بررسی را در همان ابتداء و در اولین وهله، باید پذیرفت؟ پاسخ این سؤال مثبت است زیرا اگر بخواهیم به اثباتشان بپردازیم از آنچه تصورش را می کردیم، چه بسا دشوارتر باشد!

دوست ارجمند و فاضل جناب حجة الاسلام آقای فعالی طی مقاله ای در مجله ذهن شماره 5 دیدگاهی را در خصوص توجیه و صدق از منظر ابن سینا و صدرالمتألهین، که هر کدام سردمدار مکتب فلسفی خاصی هستند، مطرح کردند که تازه و جدید بود

مطالعه روانشناسی در قوای باطنی و روان انسانی و بررسی نظرات فلاسفه درباره عقل نشانگر این حقیقت است که انسان را خواص و افعال خاصی است که از حیوانات دیگر صادر نمی گردد .

مسأله وجودی خداوند، یکی از اصلی ترین مسایل انسان است. چرا که پاسخ مثبت و منفی به آن، نه فقط جهان بیرون را برای آدمی متفاوت می سازد، افزون و مهمتر از آن، خود انسان هم در پرتو پاسخی، که به این پرسش می دهد، جلوه و معنایی دیگر می یابد

بحث پیرامون مغالطه بحثی نوین و نوظهور نیست، بلکه در کتب و آثار پیشینیان سابقه طولانی دارد و آنچه توسط عده ای از نویسندگان متأخر یا معاصر به رشته تألیف در آمده است، از سرمایه علمی که گذشتگان اندوخته اند بی نصیب نیست