تفکر-مثبت

طرز فکر صفر یا صدی که به آن طرز فکر سیاه و سفید نیز می‌گویند به گرایشی گفته می‌شود که باعث می‌شود فرد همه چیز را در نهایت خود ببیند. آن‌هایی که صفر یا صدی فکر می‌کنند اغلب از کلماتی مانند، هرگز، همیشه، حتما، غیر ممکن، همه، هیچکس، نمی‌توانم، ابدا و ... استفاده می‌کنند.

برای اینکه در این روز‌های پرشتاب، آشفته و پریشان نشوید راه‌هایی به شما توصیه می‌کنیم که بتوانید استراحت کنید، تفکر کنید و شاٰرژ شوید تا بتوانید سال جدید را با روحیه‌ای قوی و نگاهی عمیق‌تر شروع کنید.

«تفکر زائد پندار و توهمی است که در لباس اندیشه متجلی می‌گردد. تا زمانی که این نوع تفکر­ (و در حقیقت توهم) حاکم بر ذهن است، زندگی و هستی انسان در ابری از تیرگی خواهد گذشت، بی ‌هیچ هدف و مسیر روشن و بدون کمترین تسلط بر زندگی.»

اگر زندگی شادتر، سالم‌تر و بهتری می‌خواهید مغز خود را آموزش دهید که شاد و مثبت باشد تا تاثیر انرژی مثبت بر زندگی را ببینید. مغز شما همانگونه عمل می‌کند که می‌خواهید و شما همان چیزی هستید که فکر می‌کنید.

تصور کنید در ترافیکی با 8 ردیف از اتومبیل‌هایی گرفتار شده‌اید که سپربه‌سپر یکدیگر ردیف شده‌اند. عجله دارید که هرچه زودتر به خانه برسید، ولی در کمال ناامیدی متوجه می‌شوید که اتومبیل‌ها در تمام لاین‌ها حرکت می‌کنند، به‌جز لاین شما

اولین و مهم‌ترین گام در ایجاد مثبت‌ اندیشی در کودکان این است که والدین و سرپرست کودک تلاش کنند نگرش و رفتار مثبت را آموزش بدهند. کودکان به تقلید از بزرگ‌سالان علاقه‌مندند. آنها به ما گوش می‌کنند و به‌دقت رفتارمان را نظاره می‌کنند. اگر والدین و بزرگ‌ترها رفتار و نگرش مثبتی داشته باشند، امکان ایجاد و تلقین مثبت‌ اندیشی در کودکان بیشتر خواهد شد.

دغدغه‌های زندگی بسیارند و استرس زیادی به همراه دارند. چگونه با این مسائل کنار بیاییم؟ با افکار و گفتگوهای منفی فقط و فقط شرایط را برای خود و دیگران سخت‌تر می‌کنیم.

غر زدن و شکایت کردن رفتاری است که در بیشتر گروه‌ها دیده می‌شود. غرولند کردن تا حدودی تسکین دهنده‌ی استرس است، اما اگر به حالت خشم و نشخوار فکری تبدیل شودمی‌تواند تخریب کننده باشد.

تازمانی‌که جریان مثبتی را برای خودتان ایجاد نکنید،‌ اتفاقات منفی‌ می‌تواند بر شما غلبه کند. مغز ما برخلاف انتظار به‌گونه‌ای طراحی نشده که احساس شادی و خوشبختی را به صورت طبیعی ایجاد کند؛ بلکه برای حفظ بقا تکامل یافته است

خشم، ناامیدی، ترس و دیگر «احساسات منفی» همگی بخشی از تجربه‌ی انسانی ما هستند. همه‌ی آنها می‌توانند منجر به استرس شوند و همیشه تلاش می‌شود که نادیده گرفته شوند یا به شکل دیگری انکار شوند