به گزارش مشرق، حجت‌الاسلام محسن بذرگری‌هاشمی در یادداشتی نوشت:
یکم؛ خدا مراقب ماست.
میشل فوکوی فلسفه‌دان هنگام انقلاب به ایران سفر کرد و در قیاس و تفاوت آن با سایر انقلاب‌های جهان گفت: «ایران، انقلاب به نام خداست» و امروز شهروند هلندی پس از 45 سال پرچم ایران را به دست گرفته، می‌بوسد و زمزمه می‌کند: «پرچم خدا را باید بوسید». الله اکبر.
این صدای خمینی کبیر است که این بار در مأذنه شبکه خبر و از حنجره سحر امامی صادر می‌شود. چاووشی هم آواز خدا را می‌خواند.
مردم خدا مراقب ماست
جز خیر ما ندید و نخواست
انقلاب با خدا شروع شده و تو گویی خدای دهه 60 اراده کرده است مستضعفان را بر اریکه عالم بنشاند.
نترسید و محزون نشوید؛ انتم الاعلون ان کنتم مؤمنین.
دوم؛ مصاف جنود عقل و جهل.
ایرانیان به علم غنی‌سازی رسیده و خود مستغنی شده‌اند. دشمن این را برنمی‌تابد و به مرزهای دانش ما حمله کرده است.
جنود جهل به مصاف سپاه علم آمده است و این بار از فرماندهان نظامی عالی‌رتبه تا کودک چند ماهه خون می‌دهند برای مداد عالمان و پاسداشت دانشمندان.
شیطان بزرگ با همه سربازانش و پیشرفته‌ترین ادواتش به میدان آمده است تا علم و ایمان را به اسارت درآورد. این جنگ ظاهرش سخت است اما باطنش معرفتی و تمدنی است.
العلم سلطان؛ سلطان‌تر از رادارگریزهای اف-35 و بمب‌افکن‌های
بی-52 و پهپادهای هرمس-900.
سوم؛ حماسه حسینی.
محرم برای ما تنها یک زمان نیست. نشان و چراغ راه است. کجای تاریخ کربلا نوشته‌اند حسین(ع) در فراق یاران و عزیزانش و در چکاچاک شمشیرهای دشمنانش در حزن نشست و از پای افتاد.
راز عاشورا در سوگ نیست. این تصویر دروغینی است که از آن ساخته‌اند. این اسرائیلیات، روایت وارونه کربلاست. راز عاشورا در برخاستن و جستن از سوگ به حماسه است. حسین(ع) ایستاد و با خون خودش تاریخ را فاتحانه رقم زد.
ملت امام حسین(ع) هم چنین کرد. در روز اول حادثه غمگین شد اما سیل غم او را نبرد. با ذوالفقار علی(ع) برخاست و روایت فتح خیبر را بازنویسی کرد.
خیبر خیبر یا صهیون
جیش محمد قادمون
چهارم؛ ملتی بهتر از ملت رسول‌الله(ص).
یک طرف ملتی است که ریشه در خاک و تمدن خودش دارد و آن طرف جماعتی که نه خاک دارد و نه ریشه‌ای.
ملتی که جنگ‌زده نیست ولی جنگ دیده است و جنگ‌بلد. آب دیده شده است در این دفاع‌های مقدس.
یک بار با سلاح ایمان و وطن از جنگ‌های تحمیلی سرفراز بیرون می‌آید و خاک نمی‌دهد و باری دیگر با عقل و درایت زیر بار صلح و مذاکره تحمیلی نمی‌رود و باج نمی‌دهد.
امام راحل(ره) توصیف اعجاب‌آوری دارد از این مردمان که حالا بیشتر بر دل‌ها می‌نشیند: «من به‌جرئت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول‌الله(ص) و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین(ع) و حسین بن علی(ع) هستند».
اهل حجاز گاهی از نبرد در کنار پیامبر خدا(ص) سر باز می‌زدند و حتی مؤمنین مبارز را به‌سخره می‌گرفتند. اهل کوفه که ننگ تنها گذاشتن امیرالمؤمنین(ع) را بر پیشانی خود دارند و اهل عراق و شام که سبط رسول خدا(ص) را به مقتل کربلا کشاندند.
پنجم؛ این همه آوازه‌ها از شه بود.
ما مفتخریم به سیدعلی حسینی خامنه‌ای، فرقی نمی‌کند از خامنه باشد یا از سادات نسل پیامبر(ص) یا هر دو.
همین که قلبمان در زمانه او می‌تپد و در عهد او نفس می‌کشیم ما را بس است. همین که با تدبیر و درایت او می‌توانیم سینه ستبر کنیم و بگوییم با ابرقدرت‌های جهان درگیر شدیم و ابهت پوشالی‌شان را در هم شکستیم و نگذاشتیم به مام میهن دست‌درازی کنند، ابتهاج‌آور است. همین که با ایمان او آرامیم خدا را شکر. همین که با شرح صدر او همگی زیر بیرق او جمع هستم خوشحالیم.
خدایا تا انقلاب مهدی(عج) او را برای ما و همه مظلومان و ستمدیدگان جهان نگه دار.
*روزنامه قدس
