سریع-القلم

شاید پرسش اساسی این باشد: آیا حکمرانان اندیشه های جدید را تشخیص می دهند و برای اجرای آنها برنامه ریزی می کنند یا همان اندیشه ها در زمان و فرصت های از دست رفته با هزینه های فراوان، خود را در نهایت به حکمرانان تحمیل می کنند.

«بحث‌های تاریخی می‌کنیم و می‌گوییم زمانی قدرت‌مند بودیم و می‌خواهیم با آن هویتِ تاریخی، حال خوبی داشته باشیم. اما این‌ها هیجان است. وقتی پول و ثروت و درآمد نباشد، کدام حال خوب؟»- سریع‌القلم در گفت‌و‌گو با مجله

سخنان نخست وزیر ویتنام بسیاری را تحت تاثیر قرار داد. او گفت که در دهۀ 1990 هیئت حاکمه آن کشور وضعیت زندگی، منافع ملی و ثروتمند شدن ویتنام را بر تسویه حساب تاریخی با قدرت‌های بزرگ ترجیح داد.

سریع القلم در ادامه با ذکر این که مشکل تنها در حکومت نیست، که دیگران را نمی پذیرد، بلکه عدم پذیرش دیگران در مدیریت یک موسسه، خود حق پنداری، انحصار طلبی در زندگی جریان دارد.

به کسانی که از قدرت، بیشتر فاصله می گیرند، بیشتر احترام می گذارد...دیگران نسبت به کلام و عمل او نگران نیستند...با کسانی که با او متفاوت هستند، مدارا می کند.

جهانگیری در حالی از انضباط پولی و مالی دولت تورم صفر درصد در دولت سخن گفته است که در فضای امروز، قیمت ارز و طلا و و کالاهای اساسی روز به روز تغییر می‌کند.

اصرار کارگزارانی‌های غمگین و بی‌پول بر ناشادی مردم: «در جامعه ما میزان بسیار بالایی از مراسم و مناسک توأم با غصه و عزا و اشک وجود دارد...».

اصرار کارگزارانی‌های غمگین و بی‌پول بر ناشادی مردم: «در جامعه ما میزان بسیار بالایی از مراسم و مناسک توأم با غصه و عزا و اشک وجود دارد...».

در نگاه رهبری دوگانه «نرمش قهرمانانه و سازش ذلیلانه» در برابر هم قرار دارند. در تاکتیک مذکور «نرمش» جنبه دیپلماتیک و «قهرمانانه» جنبه انقلابی آن است؛ اما اصلاحات همواره به دنبال تاکتیک ذلیلانه است.