معرفی و بررسی Can You Ever Forgive Me؛ ملیسا مک‌کارتی به کمال رسیده است

ناراحت‌کننده‌ترین چیز دربارهٔ لی ایزریل Lee Israel اعتیاد او به نوشیدن، ناامیدشدن از شغلش، هجوم مگس‌ها به آپارتمان کثیفش یا این حقیقت که او به تازگی وارد دهه 50 زندگی‌اش شده و تنها دوست او یک گربهٔ 12 ساله بوده، نیست. نه. ناراحت‌کننده‌ةرین چیز دربارهٔ لی این است که او نخواست یا نتوانست باور کند که اگز بدون سلاح دفاعی به هر جمعی وارد شود می‌تواند تمام نگاه‌ها را به خود جلب کند. او دارای شوخ‌طبعی با چاشنی کنایه است و اگر تنها از سیستم دفاعی‌اش فاصله بگیرد و کمی ملایم‌تر برخورد کند، وقت‌گذراندن با او بسیار لذت‌بخش خواهد بود.
ملیسا مک‌کارتی Melissa McCarthy نقش لی را در «می‌تونی مرا ببخشی؟» بسیار هنرمندانه و عالی به نمایش گذاشته است. شخصیت لی در تمام طول فیلم بسیار نفرین‌شده و لعنتی به نظر می‌رسد، اما بازی مک‌کارتی بدون مبالغه بی‌نظیر و اصیل است. ما از تمام لحظاتی که او را می‌بینیم لذت می‌بریم.
در کارنامه هنری مک‌کارتی، او که ذاتا دوست‌داشتنی است تابه‌حال سعی نکرده شخصیتش را برای مخاطب عزیز کند و هرگز به رفتارهای شیطنت‌آمیز نیز متوسل نشده است. او به فیلم‌نامهٔ نیکول هولوفسنر Nicole Holofcener و جف ویتی Jeff Whitty که ارزش نامزد شدن برای جوایز را دارد و کارگردانی درجه یک ماریل هلر Marielle Heller اعتماد کرده و نتیجهٔ کار فوق‌العاده شده است.
«می‌تونی مرا ببخشی؟» برپایهٔ زندگی‌نامهٔ ایزریل، در اوایل دهه 90 و در نیویورک در فضای خاکستری و دلگیر زمستان می‌گذرد. در طول فعالیت 20 سالهٔ شخصیت لی، او با تحقیقات و مطالب بدون حاشیه و بیوگرافی از شخصیت‌هایی مثل کاترین هپبورن Katharine Hepburn، تلولا بنک‌هد Tallulah Bankhead و استه لودر Estee Lauder، به درجه‌ای از موفقیت و احترام رسیده است. اما همان‌طور که مارجوری Marjorie (جین کرتین Jane Curtin) کارگزار لی به مراجعه‌کنندهٔ خشم‌آلودش توضیح می‌دهد، بازار دچار تغییراتی شده است. تمام آدم‌های مشهور و شهوت‌پرست خشمگین شده‌اند. هیچ‌کس نمی‌خواهد کتاب‌های صریح لی دربارهٔ فنی بریک Fanny Brice را بخواند. در دنیای ناشران هم هیچ‌کس نمی‌خواهد با لی الکلی و توهین‌هایش سروکار داشته باشد.توصیهٔ مارجوری به لی: به دنبال راه دیگری برای گذراندن زندگی باش. حالا لی حسابی بی‌پول است و حتی پول داروی گربه‌اش را ندارد. او شروع به جعل نوشتن نامه‌های دوروتی پارکر Dorothy Parker و نوئل کوارد Noel Coward می‌کند و نامه‌ها را در قبال پول به کلکسیون‌دارها می‌فروشد. او با ماشین تایپ‌های قدیمی و جعل امضاها و انجام تدابیری برای رسیدن به نامه‌هایی که حالت قدیمی دارند، این کار را انجام می‌دهد. لی یک نویسندهٔ بااستعداد است و علاقهٔ او به دیگر نویسنده‌ها و جعل نوشته‌هایشان، به نتیجه‌ای واقعی و قابل‌باور تبدیل می‌شود.
البته برای مدتی. هرچند لی حسابی مراقب این است که ردی از خودش به جا نگذارد، متوجه می‌شویم که این شرایط زیاد پایدار نخواهد بود و مقامات مربوطه خیلی زود به پشت در او می‌رسند. او تنها توانست برای مدتی طولانی همه چیز را جعل کند.
ریچارد ای گرانت Richard E. Grant در نقش جک Jack جذاب که ظاهر خوبی دارد اما پشت ماسکش او نیز به اندازهٔ لی تنها و گم‌شده است، ظاهر می‌شود. جک که از آشنایان قدیمی لی است، به همراه او در نوشیدن، رازدار، به نوعی دوست و تقریبا شریک جرم لی تبدیل می‌شود. آنها به آدم‌های دورو و غیر قابل اعتمادی تبدیل می‌شوند، و گاهی از موضع خود پایین می‌آیند تا مثل دو آدم معمولی از همراهی با یکدیگر لذت ببرند.
«می‌تونی مرا ببخشی؟» پر از بازی‌های فراموش‌نشدنی در نقش‌های فرعی است. مثلا انا دیویر اسمیت Anna Deavere Smith، بن فالکون Ben Falcone و دالی ولز Dolly Wells در نقش صاحب کتاب‌فروشی مهربانی که از لی خوشش آمده،‌ بازی‌های فوق‌العاده‌ای از خود به جای گذاشته‌اند. فیلم‌برداری این کار بسیار جذاب است و درست حال‌وهوای همان سال‌ها را با خود دارد. اما رنگ‌ها و محل‌هایی که در فیلم می‌بینیم بازتابی از دنیای شکست‌خوردهٔ رویایی لی و جک است. این اولین باری نیست که ملیسا مک‌کاری از دایرهٔ امن کمدی‌اش فاصله گرفته تا نقش پیچیده‌تری را ایفا کند. در واقع گاهی اوقات «می‌تونی مرا ببخشی؟» خنده‌دار می‌شود و قطعا مک‌کاری در این صحنه‌ها بی‌نظیر است، اما او در صحنه‌های سیاه‌تر و دراماتیک‌تر نیز به خوبی درخشیده است. او یکی از بهترین بازی‌های امسال را به نمایش گذاشته است.
این مقاله برگرفته از نوشتهٔ ریچارد روئپر Richard Roeper در سایت chicago.suntimes.com است.
نظر سایر منتقدان دربارهٔ این فیلم چیست؟
دانا استیونز Dana Stevens ؛ اسلیت Slateجدا از بازی‌ بی‌نقص مک‌کاری و گرانت، چیزی که راجع به «می‌تونی مرا ببخشی؟» به شدت مرا جذب کرد، اعتماد به نفس هلر در ساختن محیطی است که در آن انواع دروغ‌ها و تایپ‌کردن‌ها رخ داده است.
کیم هیوگز Kim Hughes ؛ اوریجینال-سین Original-Cin
استعداد مک‌کاری در حال رشد است و هنوز نقش‌های اندکی بوده‌اند که محیط مناسبی برای استعداد او به وجود آورده‌اند. این فیلم تجمعی از همه چیز است؛ خنده‌دار اما پوچ،‌ دلگیر،‌ طعنه‌آمیز و آگاه.
ریچارد برادی Richard Brody ؛ نیویورکر The New Yorker
این فیلم یک فیلم خوش‌ترکیب، با اطلاعات تاریخی مفید و خوش‌ساخت است و به ویژگی‌های خاص زندگی هنرمندانهٔ شخصیت اصلی‌اش و دوران زندگی‌ او پرداخته است. اریک کوهن Eric Kohn ؛ ایندی‌وایر IndieWire
مک‌کارتی در هر فرصتی برای بالا بردن نقشش استفاده می‌کند و وقتی دوربین روی واکنش‌های او مکث می‌کند، او به یک پژوهش درباره‌ٔ تناقضات تبدیل می‌شود؛ هم‌زمان نرم و سخت و نمی‌دانیم کدام یک آزادی بیشتری دارد.
پیتر دبروگ Peter Debruge ؛ ورایتی Variety
بخش انسانی شخصیت مک‌کاری که تاکنون یکی از بهترین بازی‌های او محسوب می‌شود، تفکرهای فراموش‌نشدنی دربارهٔ دوستی، تنهایی و عدم امنیت خلاقیت را به نمایش می‌گذارد.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.