سریال «100 نفر» The 100 محصول شبکه سی‌دابلیو، در فضای درام تخیلی پسارستاخیزی رخ می‌دهد. به نوعی می‌توان گفت، بازماندگان سفینه فضایی «ناوبر فضایی گالاکتیکا» در این سریال فراخوانده شده‌اند. نوجوانان سرسخت و قوی «100 نفر» در جنگل‌های خطرناکی سرگردان هستند و «عطش مبارزه» را برایمان یادآوری می‌کنند. لباس‌های پاره پورهٔ آنها یادآور «ماتریکس» است. دربه‌درهایی که در محیط پر طنش و ناآرام جمع شده‌اند مثل بازنویسی دوبارهٔ «لاست» است. هرچند «100 نفر» کاملا شبیه به این سریال‌ها یا فیلم‌ها نیست، اما حساسیت و جلوه‌ای خاص با خود دارد که سریال را جذاب کرده است.
همچنین بخوانید:
تایتان‌ها Titans – نقطه‌ای میان کمیکهای مخصوص نوجوانان و سریالهای مخصوص بزرگسالان
این سریال بهتر از چیزی است که باید باشد؛ هیجان‌انگیز، شگفت‌انگیز و پرشور. همین موضوع تماشای «100 نفر» را هیجان‌انگیزتر می‌کند.
قسمت آزمایشی این سریال مقدمه‌چینی سنگینی دارد: 97 سال پیش، زندگی روی زمین پس از وقوع یک حملهٔ هسته‌ای از بین رفت. خوشبختانه در زمان وقوع این حادثه، 400 انسان در 12 ایستگاه بین‌المللی فضایی حضور داشتند؛ آنها ارتشی به نام «The Ark» (کشتی نوح) تشکیل دادند و سه نسل انسان از این گروه در فضا متولد شد.
حالا این جمعیت 4000 نفری دچار کمبود منابع شده و هرچند زمین هنوز مکان امنی برای زندگی به حساب نمی‌آید، حکومت دیکتاتوری آنها تصمیم می‌گیرد 100 نفر از این افراد را به سطح زمین بفرستد تا شرایط زندگی را بسنجند.
در نگاه اول، نوجوانان از چنین ایده‌ای خشمگین می‌شوند. اما کمی بعد، هیجان و شور خاصی پیدا می‌کنند. در آخر، شانس رهایی از قوانین ظالمانهٔ فضا که در آن مردم اعدام می‌شوند (معلق کردن آنها در فضا) و محیطی کسل‌کننده با آدم‌های ناراحت به‌وجود آمده است، ایدهٔ بسیار دلپذیری محسوب می‌شود؛ حتی اگر زمین هنوز تحت‌تأثیر بلاهای هسته‌ای باشد.
با وجود کلیشه‌های معمولی که در سریالهای سی‌دابلیو وجود دارد، «100 نفر» روایتی سیاسی نیز دارد، به نکات ظریفی اشاره و پرسش‌های اساسی مطرح می‌کند.
با وجود سوال‌هایی که از کیفیت زندگی چهار نسل انسان در فضا برای بیننده به‌وجود می‌آید (مثلا تراکم استخوان آنها بسیار عادی و خوب به‌نظر می‌رسد!) و همچنین دیالوگ‌های سنگین، «100 نفر» ارزش تماشا کردن دارد.
تا به حال فیلم‌ها و سریالهای علمی-تخیلی یا برنامه‌های نوجوانانه نه چندان خوبی ساخته شده است، اما «100 نفر» شروع قدرتمندی دارد. زمانی که نوجوانان نامتجانس داستان راهی جنگلی اسرارآمیز می‌شوند، دو سوم شخصیت‌ها از گروه عقب مانده‌اند و به گروه‌های دو تایی تقسیم شده‌اند که با هم وقت می‌گذرانند. این موضوع جزو صحنه‌های هیجانی داستان نیست، اما همین مسائل کوچک باعث ایجاد حس واقعی بودن و بازگوپذیری شخصیت‌ها می‌شود؛ مثل کسی که در یک فاجعهٔ هسته‌ای مایل به دوستی با شما باشد.
ای کاش توضیح دقیق‌تری دربارهٔ پرورش و دسترسی به مواد غذایی در این کشتی فضایی وجود داشت، اما زمانی که احمق‌ها مشغول دعوا هستند، سرنخ‌های زیادی دربارهٔ فعالیت‌های انسان‌ها و زنده ماندن پستانداران به ما می‌دهند. این سریال حتی در فرضیه‌های تاریکش، حس شوخ‌طبعی‌اش را حفظ کرده است. تماشای سریالی که حرفی برای گفتن دارد را به شما توصیه می‌کنیم.
این مقاله برگرفته از نوشتهٔ مارگارت لیونز در سایت vulture.com است.
سایر منتقدان دربارهٔ این سریال چه نظری دارند؟
دیان ورتس ؛ نیوزدی
یک تریلر به شدت قوی که ظاهرا در هر قسمت، ابعاد پرشورتری را به نمایش خواهد گذاشت.
هانک استووِر ؛ واشینگتن پست
«100 نفر» یک سریال علمی-تخیلی آینده‌نگر با نگاهی تازه است که ماجرای 100 نوجوان بزهکار که قرار است برای زندگی روی زمین از فضا به آنجا فرستاده شوند را روایت می‌کند.
جف کوربلیک ؛ لینکلن ژورنال استار
«100 نفر» یک سریال متعهد است چون فرمول خاصی را دنبال نمی‌کند. من هیچ ایده‌ای دربارهٔ روند داستان ندارم، که همین برای ایجاد تغییر خوب است.
امیلی تاد ؛ ای‌وی کلاب
به‌نظر می‌رسد با داستانی غافلگیرکننده و پیچیده دربارهٔ دنیایی مملو از نیاز روبرو هستیم.
تام لانگ ؛ دیترویت نیوز
در ابتدا این طور به‌نظر می‌رسد که با یک سریال عادی از سی‌دابلیو روبرو هستیم که نوجوان‌هایی را در یک فضای علمی-تخیلی قرار داده است. اما کمی بعد، متوجه می‌شویم «100 نفر» داستانی که با اقتباس از کتابی با همین نام به قلم کاس مورگان نوشته شده، تأثیرات مختلفی از «سالار مگس‌ها» یا «ناوبر فضایی گالاکتیکا» را با نشانه‌هایی از «عطش مبارزه»، «لاست» و «1984» با خود دارد.
کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.
Post Views:
25
