لامارتین، شاعر و نویسنده‌ی فرانسوی می‌گوید: «منشاء هر کار بزرگی زن است، زن کتابی است که جز به مهر و محبت خوانده نمی‌شود». زنان همواره در جهان، در عرصه‌های مختلف فعال بوده‌اند و خصوصا در ترویج و پیشرفت فرهنگ، هنر، ادبیات و علم، نقش به‌سزایی داشته‌اند. زنان، بخش جدایی‌ناپذیر ادبیات هستند و نمی‌توان نقش آن‌ها را در ادبیات نادیده گرفت. مصطفی مستور در این‌باره در کتاب «استخوان خوک و دست‌های جذامی» می‌نویسد: «اگه زنی در کار نباشه، عشقی هم در کار نیست. شکسپیر و حافظ و رومئو وژولیت و شیرین و فرهاد ول معطل‌اند. اگه روزی زن‌ها بخواند از این جا برند، تقریبا همه‌ی ادبیات و سینما و هنر دنیا رو با خودشون باید ببرند».
بنیتا هر هفته به بررسی زندگینامه و معرفی آثار زنان شاعر و نویسنده می‌پردازد. در این قسمت، به بهانه‌ی سالگرد فوت شرلی جکسون نویسنده‌ی معروف آمریکایی، نگاهی به زندگی و آثار این بانوی نویسنده خواهیم داشت.
.
شرلی جکسون متولد 14 دسامبر 1916، نویسنده‌ی مشهور آمریکایی است که آثارش مورد استقبال فراوان آمریکایی‌ها و خصوصا منتقدان ادبی قرار گرفت.
شرلی در سان‌فرانسیسکو در ایالت کالیفرنیا در خانواده‌ای متوسط متولد شد. او از همان ابتدا رابطه‌ی خوبی با مادرش نداشت و نمی‌توانست با سایر اعضای خانواده ارتباط برقرار کند؛ به همین دلیل بیشتر اوقات خود را صرف نوشتن می‌کرد. او در دوران نوجوانی دچار نوسانات وزنی بود و این موضوع، اعتماد به نفس او را تحت تاثیر قرار داده بود. شرلی به دبیرستان برایتون رفت و مدرک دیپلمش را از این دبیرستان گرفت.
او در کلاس هم خوشحال نبود و اغلب معلم‌هایش از او به خاطر خشن نوشتن انتقاد می‌کردند. شرلی توانست به دانشگاه سیراکوس راه پیدا کند؛ جایی که تمام استعدادش به یک‌باره شکوفا شد. زمانی که شرلی در دانشگاه مشغول تحصیل بود، با مجله‌ی ادبی کامپوس و در نتیجه با همسر آینده‌اش استنلی ادگار هایمَن که منتقد ادبی شناخته شده‌ای بود، آشنا شد.
شرلی و استنلی پس از ازدواج مدتی در نیویورک ساکن شدند و سپس به شمال بنینگتون در ورمونت نقل مکان کردند. استنلی در دانشگاه بنینگتون مشغول به تدریس شد و جکسون به چاپ رمان‌ها و داستان‌های کوتاهش پرداخت.
شرلی بارها در مصاحبه‌ها عنوان کرد که علاقه‌ای به نوشتن در مورد خودش ندارد و قصد ندارد اتوبیوگرافی بنویسد.
جکسون و همسرش هایمَن علاقمند به کتابخوانی بودند، به طوری که بیش از صد هزار جلد کتاب در کتابخانه‌ی این زوج ادبی وجود داشت. چهار فرزند آن‌ها، لارنس، جَنی، سارا و بَری هرکدام چون ستاره‌ای در آسمان ادبیات آمریکا درخشیدند.
به گفته‌ی شرلی، استنلی مرد وفاداری نبود و با دانشجویانش روابط پنهانی داشت. شرلی بارها او را مورد سرزنش قرار داده بود اما استنلی شرلی را به خاطر تفکراتش در مورد پایبندی به خانواده، مورد تمسخر قرار می‌داد. درآمد شرلی از همسرش بیشتر بود و به در واقع تمام بار زندگی و تربیت فرزندان روی دوش شرلی قرار داشت.
شرلی جکسون در 8 اوت 1965 در خواب دچار حمله‌ی قلبی شد و در سن 48 سالگی درگذشت. او دچار اضافه وزن و سوء مصرف سیگار بود. شرلی از اضطراب شدید رنج می‌برد و سلامتی‌اش در خطر بود.
معروف‌ترین اثر شرلی جکسون داستان کوتاه «لاتاری» است که با استقبال بسیاری مواجه شد. شرلی در ژانر وحشت بسیار موفق بود و اکثر آثارش را می‌توان در این ژانر دسته‌بندی کرد. استفن کینگ، منتقد ادبی، رمان «تسخیر خانه‌ی بالای تپه» را جزو موفق‌ترین آثار ژانر وحشت در قرن بیستم می‌داند.
از دیگر آثار شرلی می‌توان به: جاده‌ی آن سوی دیوار، لانه‌ی پرنده، ما همیشه در این قلعه ساکن بوده‌ایم، همراه من بیا (مجموعه داستان کوتاه)، یک روز کاملا معمولی (مجموعه داستان کوتاه) و بگذار برایت بگویم (مجموعه داستان کوتاه)، اشاره کرد.
شرلی در طول عمرش توانست جوایز فراوانی از جمله جایزه‌ی بهترین داستان کوتاه، جایزه‌ی هِنری پرایز، جایزه‌ی ملی کتاب و جایزه‌ی ادار آلن پو را دریافت کند.
اگر از خواندن این مقاله لذت بردید، می‌توانید «زنانی که با قلمشان جاودانه شدند؛ ایزابل آلنده» را نیز بخوانید.
دوستان و همراهان همیشگی بنیتا، شما می‌توانید نظرات و پیشنهادات خود را در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.
منابع:
biography
newyorker
theguardian
publishersweekly
nytimes
