اقدامات قبل از عمل
قبل از عمل باید معاینات لازم، آزمایش‌های روتین، آزمایش هورمونی و عکسبرداری از رحم برای اطمینان از بازبودن لوله‌های رحمی انجام شود. خانم روز دوم یا سوم قاعدگی مراجعه می‌کند و در این روز سونوگرافی برای بررسی وضعیت تخمدان و رحم و درصورت نیاز شروع مصرف دارو انجام می‌گیرد.
تجویز دارو برای تحریک تخمک گذاری و بالا رفتن شانس باروری انجام می‌شود. بعد از مصرف دارو، چند نوبت سونوگرافی در روزهای مختلف انجام می‌شود. زمانی که فولیکول (کیسه حاوی تخمک در تخمدان) به اندازه مناسب رسید داروی HCG به صورت عضلانی تزریق می‌شود که سبب بلوغ تخمک و انجام تخمک گذاری می‌شود و 40 ساعت بعد از تزریق HCG بیمار مراجعه می‌کند و عمل IUI انجام می‌شود.
مراقبت‌های بعد از عمل
بیمار مدت کوتاهی بعد از IUI مرخص می‌شود. نیازی به استراحت مطلق نیست و بیمار می‌تواند فعالیت‌های عادی خود را داشته باشد. بدیهی است آرامش روحی و روانی و پرهیز از شرایط پر اضطراب می‌تواند در موفقیت عمل مؤثر باشد. معمولا دو هفته بعد از عمل IUI بیمار به آزمایشگاه هورمونی مراجعه می‌کند تا مقدار BHCG خون اندازه گیری شود. افزایش این هورمون اولین نشانه حاملگی است.
روش‌های درمان ناباروری: تحریک تخمک گذاریInduction
موارد کاربرد: این عمل در مواردی که مرد مشکل باروری ندارد و تنها، زن مشکل تخمک گذاری دارد استفاده می‌شود.
مراحل انجام تحریک تخمدان
پس از انجام معاینات لازم، آزمایش‌های روتین، آزمایش‌های هورمونی و عکسبرداری از رحم برای اطمینان یافتن از بازبودن لوله‌های رحمی، خانم روز دوم یا سوم قاعدگی مراجعه می‌کند و در این روز سونوگرافی برای بردن وضعیت تخمدان و رحم انجام می‌گیرد.
سپس داروهای لازم برای تحریک تخمک گذاری توسط پزشک تجویز می‌شود که نهایتا منجر به تخمک گذاری می‌شود. دستورات تکمیلی توسط پزشک به بیمار داده می‌شود و تنها دو هفته بعد بیمار برای آزمایش مراجعه می‌کند.
روش‌های درمان ناباروری: لیزر هچینگ
اطراف تخمک را لایه‌ای از جنس مولکول‌های قندی پروتئینی بنام زونا پلوسیدا پوشانده است. این لایه باعث محافظت تخمک و جنین می‌شود و پس از مرحله لقاح، یکی از عوامل هدایت جنین از لوله رحم به سمت رحم است که مانع جداشدن سلول‌های جنین از یکدیگر می‌شود. همچنین پس از وارد شدن یک اسپرم به تخمک ساختار آن چنان تغییر می‌کند که مانع ورود اسپرم‌های بعدی می‌شود.
پس از رسیدن جنین به حفره رحم و تشکیل بلاستوسیست در روز پنجم پس از لقاح به طور طبیعی این لایه نازک شده و به کمک آنزیم‌هایی که از جنین و دیواره رحم ترشح می‌شوند پاره می‌شود. به این فرآیند پاره شدن، هچینگ گفته می‌شود تا امکان چسبیدن جنین و نفوذ آن به داخل دیواره رحم فراهم آید.
در مواردی که لقاح آزمایشگاهی صورت می‌گیرد، بعضی عوامل مانع نازک شدن زوناپلوسیدا و پارگی آن در اثر آنزیم‌ها می‌شوند. اهم این عوامل عبارتند از: سن مادر، سطح FSH بالا در خون مادر و ضخیم شدن زوناپلوسیدا به علت شرایطی که محیط کشت به آن اعمال می‌کند.
به همین دلیل محققان راه‌هایی را برای پاره کردن زوناپلوسیدا به صورت مصنوعی ابداع کرده‌اند. یکی از این روش‌ها استفاده از اشعه لیزر است. این اشعه به صورت کاملا کنترل شده به بخشی از دیواره جنین یا به عبارت دیگر زوناپلوسیدا تابیده می‌شود و طولی حدود 35 تا 40 میکرومتر از زونا را حذف می‌کند. به این فرآیند لیزر هچینگ گفته می‌شود.
تاکنون هیچ گونه گزارشی مبنی بر اثرات نامطلوب استفاده از لیزر بر جنین‌ها بدست نیامده است و نوزادانی که از این روش در دوران جنینی آنها استفاده شده، سالم هستند. هم اکنون در پژوهشکده رویان نیز از این روش برای بیمارانی که سن آنها بیش از 37 سال است و یا یک دوره انتقال جنین ناموفق را تجربه کرده‌اند استفاده می‌شود. همچنین لیزر هچینگ برای بیمارانی که دوره انتقال جنین منجمد شده دارند نیز استفاده می‌شود.
برای خواندن بخش اول- تشخیص پیش از لانه‌گزینی جنین- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- تشخیص پیش از لانه‌گزینی جنین- اینجا کلیک کنید.