غذاهای گرم، غذاهای سرد

نگار زمانی نور

گرمی و سردی غذا

واژه‌های «گرمی» و «سردی» از جمله مفاهیم شایع در بین تمام مردمان جهان و سازمان‌های مختلف اجتماعی هستند؛ غذاها بر اساس اثراتی که بر بدن می‌گذارند به دو گروه سرد و گرم تقسیم می‌شوند.

غذاهای گرم باعث بهبود جریان خون، نگهداری گرمای بدن و افزایش قوای جنسی می‌شوند. از نشانه های گرمای بیش از حد می‌توان به جوش، تب، یبوست، بوی شدید ادرار، بالا رفتن فشار خون و برافروختگی چهره اشاره نمود.

در مقابل، غذاهای سرد باعث تعدیل این علائم می‌شوند. غذاهای سرد برای افراد جوان که بدن آنها به طور نسبی گرم می‌باشد، مناسب هستند، ولی مصرف بیش از حد آنها می‌تواند سبب ضعف، بی‌حالی و در افراد مسن باعث آرتریت، روماتیسم و رگ‌های دردناک شود.

به طور کلی فرآورده‌های حیوانی، غذاهای چرب و پرادویه به عنوان غذاهای گرم و اغلب میوه و سبزی‌جات به عنوان غذاهای سرد شناخته می‌شوند، بنابراین غذاهای گرم دارای مقادیر بالاتر انرژی، پروتئین و چربی نسبت به غذاهای سرد هستند که نیروی لازم جهت فعالیت‌های فیزیکی را فراهم می‌کنند و در مقابل، غذاهای سرد دارای محتوای بالاتر آب و انرژی پایین‌تری بوده و باعث تعدیل غذاهای گرم و فراهم کردن ویتامین و املاح ضروری می‌شوند.

اصولا خوراکی‌هایی مانند گردو، نارگیل، کاکائو، خرما، کنجد، گوشت شتر و گوشت کبوتر در گروه غذاهای گرم و خوراکی‌هایی مانند هلو، هندوانه، توت فرنگی، جو، برنج و گوشت گاو به نام غذاهای سرد شناخته می‌شوند و برخی غذاها مثل شیر، ماست گوسفندی، نان گندم، گوشت بره و... در گروه غذاهای معتدل (نه گرم و نه سرد) دسته‌بندی می‌شوند که حالت و اثر متابولیسمی خاصی را چه در افراد گرم مزاج و چه در افراد سردمزاج ایجاد نمی‌کنند و به عبارتی سازگار با هر دو گروه می‌باشند.