بعضی مسایل در این دنیا هستند که به طور مستقیم ما را درگیر خود می کنند، زندگی و گاهی آینده ما را تحت الشعاع خود قرار می دهند. بعضی دیگر هستند که به طور مستقیم با ما سر و کار ندارند اما عواقب آنها روی زندگی ما اثر می گذارند. دسته سومی هم هستند که اصلا جایی در زندگی ما ندارند و حتا کمتر به گوش ما خورده اند اما وقتی با آن مواجه می شویم یا اخباری در باره آن به ما می رسد ما را اندوهگین می کند. باورمان نمی شود چنین اتفاق هایی بر سر هم جنس ما می آید. ختنه دختران جزو دسته سوم است.
براساس تازه‌ترین گزارش یونیسف، به رغم ممنوعیت ختنه دختران در بسیاری از کشورها، همچنان روزی 8 هزار دختر و زن در سطح جهان ختنه می‌شوند. تعداد زنان و دختران ختنه‌شده، اکنون به 150 میلیون نفر رسیده است.
گزارش تازه یونیسف را خبرگزاری آلمان به نقل از روزنامه "زالسبورگر ناخریشتن" انتشار داد. به نوشته این روزنامه، یونیسف تعداد زنانی را که همچنان به رغم همه محدودیت‌های قانونی ختنه می‌شوند، روزانه 8 هزار و سالانه حدود 3 میلیون نفر برآورد کرده است.
ختنه دختران
بررسی‌های یونیسف نشان می‌دهد که عمل غیرانسانی ختنه زنان، که با درد شدید و محرومیت مادام‌العمر از لذت جنسی همراه است، بیش از همه‌جا در کشورهای آفریقائی مصر، اتیوپی، گینه، مالی، سودان، سومالی و سیرالئون دنبال می‌شود. اما در برخی کشورهای عربی و متاسفانه برخی نواحی کشور خودمان ایران نیز، این سنت ناپسند همچنان دنبال می‌شود.
بر اساس تقسیم بندی سازمان بهداشت جهانی، ختنه به یکی از چهار عمل زیر اشاره دارد: مثله کردن آلت تناسلی زنان از نوع اول شامل برداشتن جزئی یا کلی کلیتوریس ویا غلفه است (کلیتوریدکتومی)، نوع دوم شامل برداشتن جزئی یا کلی کلیتوریس و لبهای کوچک فرج با/بدون بریدن لبهای بزرگ فرج، نوع سوم شامل تنگ کردن مجرای مهبل با ایجاد یک مهر و موم پوششی با قطع کردن و تغییر مکان دادن لبهای کوچک فرج ویا لبهای بزرگ فرج، با یا بدون برش کلیتوریس، و نوع چهارم شامل هرگونه عمل خطرناک دیگر بر روی آلت تناسلی زنان به مقصودی غیر پزشکی مانند: سوراخ کردن، سوزن زدن، شکافتن و غیره است.
ختنه زنان معمولا قبل از سن بلوغ در محدوده‌ی سنی 4 تا 12 سالگی صورت می گیرد. با وجود این گاهی در نوزادی و یا قبل از ازدواج نیز انجام شده است. این عمل هر بار باید بر روی یک دختر انجام گیرد ولی معمولا دختران که در یک گروه سنی هستند را با هم ختنه می کنند. تمامی خنته ها در شرایط کاملا ابتدایی به وسیله قابله یا زنی دهاتی انجام می گیرد و از هیچ داروی بیهوشی استفاده نمی شود. دختران را با هر ابزاری که دردسترس باشد می‌برند: تیغ ریش تراشی، چاقو، قیچی، شیشه‌ی شکسته، سنگ تیز و در بعضی مناطق دندان.
گزارش‌های مربوط به ختنه دختران در ایران، از جنوب و غرب کشور می‌رسند. در استان‌های خوزستان، لرستان و بیش از همه درکردستان معمول است. هرمزگان و بنادر گنگ و جاسک از جمله شهرهای جنوبی ایران هستند که در آنها ختنه دختران یک رسم است. گفته می‌شود این رسم در مناطق جنوبی ایران از طریق رفت و آمد دریایی به هند و سومالی وارد کشور شده است.
در غرب، ختنه زنان در اورامانات، بانه، نوسود، پاوه، پیرانشهر و حتی اطراف ارومیه در موارد متعدد به چشم می‌خورد. پروین ذبیحی یکی از فعالان حقوق زن در مریوان که کتابی در باره ختنه زنان در کردستان عراق را نیز ترجمه کرده، در گفتگوبا دویچه‌وله به ریشه‌های مذهبی در این زمینه اشاره می‌کند. او می‌گوید که برای بسیاری در این مناطق، ختنه یک فریضه مذهبی است و این در میان سنی مذهب‌ها و شافعی مذهب‌ها، سنتی اسلامی تلقی می‌شود. پروین ذبیحی تاکید می‌کند که نمونه‌ها ابدا تک و توک نبوده و فراگیرند: "یکی از دوستان من در بوکان معلم است. در یک کلاس 40 نفری، 38 نفر بومی بوده‌اند و دو نفر دیگر غیربومی. از میان بومی‌ها، 36 نفر ختنه شده بودند. در پاوه آمار صد در صد بوده و الان کمی کند شده است. ما به روستای کم جمعیتی رفتیم که 48 زن در آنجا از سه نسل مختلف ختنه شده بودند."
هم اکنون در سراسر دنیا گروه های زنان برای مبارزه با ختنه دختران فعال هستند و با این امر غیر ضروری مبارزه می کنند. امری که یک عمر زندگی زن را تحت الشعاع خود قرار می دهد. به هر حال عوارض آنی ختنه عمیق شوک، عفونت، آسیب مجرای ادرار، زخم، بیماری کزاز، عفونتهای مثانه‌ای، عفونتهای خونی، ایدز و یرقان است. عوارض دراز مدت عبارت‌اند از عفونتهای مزمن یا متناوب مجرای ادرار و لگن که می‌تواند به نازایی، تشکیل کیست و دمل در ناحیه‌ی مجرای زنانه منجر شود، برآمدگی دردناک در مسیر اعصاب، دشواری فزاینده ادرار، قطع قاعدگی، جمع شدن خون قاعدگی در شکم، سرد مزاجی، افسردگی و مرگ و آنچه که شاید از سایر موارد مهم‌تر باشد این است که زن در تمامی عمرش از لذت عمل جنسی محروم خواهد بود.
متاسفانه تعداد دختران مهاجر که به دست تیغ قابله سپرده می‌شوند کم نیست. آفریقایی ها به هر کجا که مهاجرت کردند این سنت را با خود برده‌اند. به گفته واریس دیری سفیر مخصوص سازمان ملل 27 هزار زن در نیویورک تحت این عمل قرار گرفته‌اند یا خواهند گرفت. قانون گذاران بر این باورند که لازم است قوانین جداگانه‌ای برای حمایت کودکان در معرض خطر قرار دارند وضع شود چرا که بسیاری از خانواده‌ها ادعا می‌کنند که این از حقوق مذهبی‌شان است و هیج دولتی اجازه مداخله در این باره ندارد.
بسیاری مدعی هسنتد این عمل یکی از آیین‌های مذهب اسلام است اما واقعیت این است که این خشونت به طور یکسان در میان مذاهب مختلف دیده می شود. عمده‌ترین عامل انجام این سنت باکره نگه داشتن دختران تا قبل از ازدواج است و اساسا این رسم را مردان مطالبه می کنند.
