-*الهه موسوی: عصر دیروز، انفجار معدن کارخانه "سیمان پیوند گلستان" جنگل‌های نیلکوه را به آتش کشید. در همین حال اخبار رسیده از منطقه آتش می‌گویند که به علت صعب‌العبور بودن منطقه، خاموش کردن آن با ابزارهای موجود در تشکیلات اطفا حریق سازمان‌های متولی بسیار دشوار است و تلاش جنگل بانان، محیط بان‌ها و دیگر امدادگران جنگل برای خاموش کردن آتش، همچنان ادامه دارد.
به گزارش به نقل از اسکان نیوز، جنگل‌های "نیلکوه" در استان گلستان که پیش از این زخم خورده معدن‌کاوی "کارخانه سیمان پیوند گلستان" بودند حالا با انفجار قلب نیلکوه توسط این کارخانه، آتش گرفته‌اند تا آمار آتش‌سوزی‌های جنگل در گلستان، امسال نیز به صدر جدول در کشور برسد. پیش از این مدیرکل منابع طبیعی استان گلستان گفته بود که « در سال 1394به دلیل شرایط خاص جوی، رتبه اول تعداد حریق کشور به استان گلستان اختصاص یافته است.»
ابوطالب قزلسفلو در جلسه کارگروه تخصصی مقابله با حریق مدیریت بحران گلستان، تعداد این آتش‌سوزی‌ها را طبق گزارش سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور طی سال 94 ، در حدود 332 فقره در جنگل‌های استان عنوان کرده بود.
یک دهه تظلم
"نیلکوه" در حالی با آتش دست به گریبان شده که نزدیک به یک دهه، قربانی برداشت‌های نادرست توسط "کارخانه سیمان پیوند گلستان" است. این نکته‌ای است که بارها از سوی مردم محلی و کنشگران محیط زیست استان و منطقه به آن اعتراض شده و تذکرهای جدی از طرف مسئولان محیط زیست استان گرفته است؛ اما مسئوولان کارخانه سیمان هیچ توجهی به این اعتراض‌ها و تذکرها نکرده و همچنان به تخریب نیلکوه با برداشت مواد اولیه برای کارخانه خود ادامه می‌دهند. آن‌ها می‌گویند برای این کار مجوز دارند و سال‌ها پیش، مسئولان محیط زیست ومنابع طبیعی اجازه چنین برداشتی را به مدت 12 سال به این کارخانه داده‌اند.
با این همه اما فعالان محیط زیست معتقدند که این مجوز، با فشارهای متعدد بر سازمان‌های متولی به دست آمده و پیش از این و در مرحله مکان یابی گزینه‌های "مراوه تپه"، "چناران" و "پیش کمر" که از سوی متخصصان زمین شناسی پیشنهاد شده بود رد شده است. این مکان‌ها ضمن تاثیرات مثبت اجتماعی - اقتصادی، از آسیب‌های زیست محیطی به مراتب کمتری برخوردار بوده و از کانون سیل گلستان و سایر نواحی اکولوژیک مانند پارک ملی فاصله بیشتری می‌گرفت. اما اصرار صاحبان و سهامداران "کارخانه سیمان پیوند" و مسئولان اجرایی وقت استان بر استقرار آن در دامنه "نیل کوه"، به دلیل وجود معادن آهک غنی، منجر به ساخت آن در نقطه مذکور شد.
تخریب نیلکوه و سیلاب
نیل کوه که یک کوه مرتفع با پوشش گیاهی و شامل درختان و درختچه‌های ممرز، بلوط، ازگیل، ولیک و سیاه تلو است که در شرایط دشوار اکولوژیک در این صخره سنگلاخی طی سال‌های پی‌درپی مستقر شده، نقش کاهنده و مقابله گر با جریان سیلابی منطقه را ایفا می‌کند که استقرار این کارخانه در آن منطقه و برداشت خاک آن، به طور جدی این نقش را تضعیف کرده است.
مردم منطقه از دستگاه متولی حفاظت از جنگل‌ها و مراتع و آبخیزداری کشور می‌پرسند که صرف هزینه‌های گزاف از کیسه دولتی در مهار سیل گلستان و ترمیم خسارت‌های آن، چند بار دیگر قرار است همراه با تخریب جنگل در نقطه کانون این سیل، تکرار شود؟!
براساس آمارهای رسمی و تحقیقات انجام یافته، کانون سیل زنجیره ی گلستان که شهرت جهانی دارد اراضی جنگلی تخریب شده شرق استان در محدوده‌های پارک ملی و شهرستان های کلاله و مینودشت است.
آتش، مهمان جدید
حالا نیلکوه، مهمانی ناخوانده و جدید پیدا کرده است که باز هم عامل پیدایش آن، کارخانه‌ای است که به غلط در قلب کوه‌های ارزشمند منطقه جاخوش کرده است. آتش آمده تا اندک پوشش گیاهی باقی مانده بر قلب زخمی نیلکوه را خاکستر و روزهای سخت و خشک را برای مردمان منطقه طولانی‌تر کند. حالا مردم همجوار با نیلکوه می‌خواهند بدانند تا کی قرار است برای سود یک کارخانه و به نام ایجاد اشتغال برای مردم - که البته آن‌هم غالبا برای نیروهای غیربومی ایجاد شده- سرمایه‌های طبیعی و ذخیره‌های ملی قربانی شده و زندگی و سلامت و محیط زیست مردم تخریب شود.
جنگل‌های نیلکوه ساعت‌هاست که همچنان می سوزد و بالگردی نیز برای خاموش کردن آن وجود ندارد. حالا مثل همیشه باید چشم به آسمان دوخت تا شاید قطره‌های باران، آتش را خاموش کند و نیلکوه، نفس بکشد. آرزویی که در این روزهای گرم و خشک، ممکن است رویایی دست نیافتنی باشد.
