برای انسان همیشه محدودیت هایی وجود داشته و همیشه افرادی به دنبال غلبه بر این محدودیت ها بوده اند.
اگر اسم ” ابر انسان ” را بر روی افرادی که بدون هیچ وسیله ایمنی، #صخره نوردی می کند بگذاریم ،هم اشتباه است و هم درست.
اشتباه از این نظر که خود این افراد، ادعای داشتن توانایی خارق العاده ای را نداشته و می گویند تنها توانایی خود را افزایش داده اند.
مزرهایی که ما می بینیم ذهنشان ندید گرفته و تنها به موفقیت فکر می کنند، از این نظر اما در مقایسه با افراد عادی که جمعیتی میلیاردی کره زمین را تشکیل می دهند، متفاوت هستند و شاید هم، ” ابر انسان “.
برایتان از سنگ نوردی به روش ” انفرادی و آزادانه ” می گوییم، از صعود بر روی دیواره های چند هزار متری، بدون هیچ وسیله ایمنی!
از ابر انسان هایی که ترس را مزه مزه می کنند ولی طعم آدرنالین را بیشتر می پسندند،
برعکس آن ها که تنها بر روی دیواره اند، شما با کارناوال بر روی دیواره خواهید رفت،
با کارناوال همراه باشید …
چشمانتان را باور کنید …
می توانید چند باره و حتی با دقت تر به این عکس ها نگاه کنید، اما چیزی فرق نمی کند، چون درست دیده اید.
این افراد بدون طناب و یا هر گونه وسیله ایمنی، در ارتفاعی چند هزار متری صخره نوردی می کنند.
به این نوع از صخره نوردی، روش “ صعود انفرادی و آزادانه “ گفته می شود یا به اصطلاح “ Free Solo Climbing “ .
برای بسیاری از ما حتی دیدن این عکس ها هم، #هیجان انگیز است.
ضربان قلبمان بالا رفته و انقباض شدیدی را در تمام بدنمان احساس می کنیم.
جالب اینجاست که این افراد در هنگام انجام دادن این کار، هیچ کدام از این ها را احساس نمی کنند، نه تپش قلبی و نه انقباض عضلانی.
در واقع صعود آزادانه، برای آن ها چیزی فراتر از #آدرنالین و هیجان است، آن ها جسورانه برای ساعاتی، زنده بودن را در چند قدمی مرگ احساس می کنند.
ویدیویی نفس گیر از صخره نوردی بدون وسایل ایمنی …
در حال بارگذاری ویدئو ...
پا در کفش صخره نوردی آن ها می گذاریم !
عده ای با دیدن این ویدئو سرگیجه گرفته و عده ای هم آرزو می کنند که ای کاش، توانایی این فرد را داشتند و برای یک بار هم که شده، شرایطی مشابه را تجربه می کردند.
در نهایت اما چیزی که نمی توان انکار کرد این است که آدرنالین خونتان با دیدن این ویدیو به بالاترین حد خود رسیده است.
تا وقتی تجربه اش نکنیم نمی توانیم قضاوت کنیم که کار عاقلانه ای است یا نه؟
شاید اگر با یکی از این ورزشکاران آشنا شویم ، پای صحبت اش نشسته و جواب سوالاتی که ذهنمان را درگیر کرده بگیریم، آن ها را درک کرده و حتی برای توانایی و شجاعتشان احترام قائل شویم.
به سراغ ” الکس هونولد “ ( Alex Honnold ) می رویم، جوانی 29 ساله که از 22سالگی صعود آزادانه را شروع کرده و تبدیل به یکی از بهترین های این رشته شده است.
قبل از هر چیز اما، ویدیویی کوتاه و دیدنی از ” الکس هونولد “
در حال بارگذاری ویدئو ...
در ادامه برایتان قسمتی از مصاحبه های الکس هونولد ” Alex Honnold ” را با مجلات معتبر ورزشی قرار می دهیم، با ما همراه باشید …
– از مرگ نمی ترسی؟
“ افراد بسیاری این سوال را از من می پرسند، طبیعی است که با دیدن من در ارتفاع هزار متری این فکر به ذهنتان برسد، هرچند من، جواب بله یا خیری برای این سوال ندارم.
ترس را احساس می کنم اما برایم بی معنی شده است، چون مرگ را قبول کرده ام.
من خطر کردن محض را صرف بالا رفتن آدرنالین دوست ندارم.
لذت اصلی برایم غلبه بر محدودیت ها، رسیدن به هدف و بهتر و بهتر کردن خودم است.
این چالش و تلاش کردن، این حس زنده بودن بعد از هر بار صعود است که من را تابستان ها بر روی دیواره می برد تا به هدفی که ذهنم را مشغول کرده است برسم.
صد البته که هیجان این کار برای من لذت بخش بوده و هست، اما احساسات زیادی دیگری را نیز همزمان تجربه میکنم که یکی از بهترین آن ها احساس زنده بودن است. “
– چه طور ترس برایت بی معنی شد؟
“ باز هم می گویم من ترس را احساس می کنم، فشار و استرس صعود انفرادی و آزادانه را هم همین طور.
اما وقتی که خوب سنگ نوردی کنی ، با تمرکز و مهارت کافی، دلیلی برای ترسیدن وجود ندارد. در واقع جایی برای ترسیدن وجود ندارد چون باید به خودت ایمان داشته باشی.
اگر بترسم اصلا صعود نمی کنم، چون به این معنی ست که آماده ی انجام دادنش نیستم.
فشاری به خودم نمی آورم و در عوض از لحاظ فنی و آمادگی ذهنی بهتر و بهتر می شوم تا زمانی که برای صعود آماده صد در صد آماده باشم، بدون هیچ ترسی. “
– برای صعود به این روش، از نظر جسمی و روحی، چه فاکتورهایی لازم است؟
“ از لحاظ فیزیکی، مانند صخره نوردی معمولی، قدرت بدنی بالا و مهارت کافی از شروط اصلی برای موفقیت است.
اما از نظر ذهنی و روحی، چارچوبی وجود دارد که باید از آن خارج شد.
برای خارج شدن از این چارچوب اولین قدم خواستن است و باور به اینکه می توانید.
شاید به نظر ساده بیاید اما این مرحله، یعنی داشتن انگیزه، درست همان جایی ست که بسیاری از افراد عقب نشینی می کنند.
فرد باید نیاز به بهتر شدن را در خود دیده و مرزی برای توانایی هایش در نظر نگیرد.
برای این کار، بیشتر از عضله ای قوی، به ذهنی قوی نیاز است. “
– هنگام صعود به چه چیزی فکر می کنید؟
” در مجموع سعی می کنم ذهنم را در طول مسیر آرام نگه دارم. اما بر خلاف باور عمومی من هرگز تمرکز صد در صدی ندارم.
بله می گویم که به چیزی فکر نمی کنم و کاملا متمرکزم، اما حقیقت ندارد.
در صعودهای سخت، مواقعی پیش می آید که تمرکزم را برای لحظاتی کوتاه از دست می دهم اما سریعا کنترل افکارم را در دست گرفته و در لحظه، در زمان و مکان درست، حرکت بعدی را انجام می دهم، تا یک قدم به انتهای مسیر نزدیک تر و از سقوط دور شوم.
در مسیرهای آسان اما در حین صعود از مناظر اطراف هم لذت میبرم. “
– آیا تمرینات خاصی برای بدست آوردن تمرکز انجام می دهید؟
“ بله صد در صد. من در بیشتر مواقع آرام هستم، تمرکزم را روی زمین ذخیره می کنم تا در ارتفاع از آن استفاده کنم.
– آیا این موضوع سبک زندگیتان را هم تحت تاثیر قرار داده؟
“ مردم به سبک زندگی من اصطلاحا “ خانه به دوشی “ می گویند. “
– می شود بیشتر توضیح دهید؟
“ من از نظر مالی تامین هستم اما درست از زمانی که هدف هایم در زمینه #سنگ نوردی بزرگ و بزرگ تر شدند، ماشینم هم خانه ام شد.
بیشتر طول سال را سوار ماشین هستم، سوار ” ون “.
تقریبا خرجی هم جز خرید بنزین و غذا ندارم.
گیاه خوار هستم، سیگار نمی کشم و با مشروبات الکلی میانه ای ندارم.
رابطه شخصی جدی را هم تا به امروز شروع نکرده ام.
تمام سعی ام را کرده ام تا بدون آسیب رساندن به انسان ها، جانوران یا #طبیعت در صلح و آرامش، به شیوه ی خودم زندگی کنم. “
– سنگ ها را دوست داری مسلما، نه؟
“ بله، سنگ ها انواع متفاوتی دارند و حتی لمس کردن آن ها به من احساسات مختلفی را منتقل می کند. سنگ مورد علاقه ام گرانیت و مرمر است که واقعا زیبا هستند.
از نظر مردم عادی اما، آن ها فقط سنگ هستند. “
– لذت بخش ترین قسمت صعود که روی زمین دلتنگش می شوی؟
“ معمولا هنگام غروب خورشید به انتهای مسیرها می رسم، منظره ای که بر روی بلندی می بینم در حالی که به هدفم رسیده و آرام شده ام، برایم یکی از لذت بخش ترین حس هاست. “
ویدیویی نفس گیر و هیجان انگیز از صعود های انفرادی و آزادانه ی الکس هونولد …
در حال بارگذاری ویدئو ...
کمی بیشتر درباره ی الکس …
متولد 1985 است و در سن یازده سالگی سنگ نوردی را به صورت حرفه ای آغاز کرده.
در سن 22 اولین صعود انفرادی و آزادانه ی خود را در دره ی یوسمیت امریکا و بر روی دیواره و مسیر “ Astroman & Rostrum “ انجام داد.
در کارنامه حرفه ای خود صعود از مسیرهایی را دارد که برای اولین خودش بر روی آن سنگ نوردی کرده است آن هم به صورت آزادانه.
در سال 2010 نیز جایزه “ Golden Piton “ را بدست آورد.
کمپانی های معتبر ورزشی “ The North Face “ ، “ La Sportsa “ و “ Goal Zero “ از جمله اسپانسرهای اصلی او هستند.
صعود انفرادی و آزادانه برای او شهرتی بین المللی، ثروت و احترام به همراه داشته است، اما هیچ کدام از این ها هدف اش از اینو سنگ نوردی نبوده.
او برای بهتر شدن وشکستن مرزها و محدودیتش های تلاش می کند.
نمی خواهد بهترین باشد، حتی این هم برایش کافی نیست، زیرا او می خواهد بهترین ورژن از خودش باشد و این به معنای رشدی بی پایان است.
کمی بیشتر درباره ی ” صخره نوردی آزادانه ” ( Fee Solo Climbing ) …
نوعی از سنگ نوردی انفرادی است که در آن از هیچ نوع وسیله ایمنی استفاده نمی شود.
ورزشکار تنها با اتکا بر روی مهارت، قدرت بدنی و ذهن ورزیده اش، حرکاتی حساب شده را انجام می دهد و تلاشش را می کند تا سقوط نکرده و صعود کند.
این نوع از صعود بر روی #دیواره های بلند با ارتفاع زیاد انجام می شود، که سقوط از روی آن ها دربهترین حالت جراحات و صدماتی جبران ناپذیر به دنبال دارد و در بدترین حالت منجر به مرگ می شود.
ورزشکاران معمولا صعود های این چنینی را بر روی مسیر هایی که با تکنیک های مورد استفاده و حتی جای دست و پای آن، آشنایی دارند، انجام می دهند.
هرچند که امتیازی بزرگ محسوب می شود اما به خاطر داشته باشید،هر گونه شرایط ناخواسته مانند یک لحظه لغزش پا و یا جفت نشدن دست بر روی، سنگ می تواند جبران ناپذیر باشد.
به تمامی این ها نیز تغییر نا گهانی آب و هوا ، سرگیجه و هر مشکل ناشی از شرایط جسمانی را نیز اضافه کنید.
از نظر ما ریسک مطلق است و از نظر آن ها چالشی که باید آن را پذیرفت.
ورزشکاران بسیاری جانشان را در این نوع از سنگ نوردی از دست داده اند.
قدیمی ترین حادثه ثبت شده به سال 1913 بر می گردد که در آن ” Paul Preuss “ جان باخت و تازه ترین خبر فوت درباره ” Brad Parker “ بوده است در سال 2014 .
از جمله دیگر صخره نوردانی که صعود آزادانه و انفرادی انجام می دهند، می توان Jimmy Jewell ، Derek Hersey را نام برد.
سخن آخر
وقتی به دنیا آمدی، گریستی و دنیا به وجد آمد.
زندگیت را جوری زندگی کن که وقتی مرگت فرا رسید، دنیا بگرید و تو به وجد بیایی …
نظرتان درباره این گونه افراد چیست؟ آن ها را دیوانه می دانید یا برایشان احترام قائل هستید؟ در طی مطالعه مطلب چه فکرهایی از سرتان گذشت؟
بسیار خوشحال می شویم که جواب این سوالات و نظرتان درباره ی این مطلب را با ما و دیگر همراهان کارناوالی در میان بگذارید.
