رسول صفایی؛ الکتروکارادیوگرافیست
آمار تختهای موجود در سی سی یو در مقایسه با جمعیت شهرها و بخصوص شهرهای کوچک و روستا ها حکایت از آن دارد که چنانچه تعداد تختهای سیسییوها به چند برابر فعلی هم افزایش پیدا کند جوابگوی نیاز جمعیت رو به رشد شهرهای ما نخواهد بود.
لذا جدا از بیمارانی که از نقاط مختلف شهرها به سیسییوها انتقال داده میشوند و همینطور بیمارانی که از بخشهای مختلف بیمارستانی بهلحاظ مشکلات قلبی آنها به ناچار به سیسییو منقل میشوند و تختی را اشغال میکنند، کمبود امکانات قلبی بخصوص پرستاران بیماران قلبی به خوبی مشاهده میشود.
آموزش الکتروکاردیوگرافی به پرستاران
با آموزش الکتروکاردیوگرافی به عموم پرستاران، بیمارانی که در بخشهای مختلف بیمارستانی بستری هستند چنانچه ناراحتی قلبی پیدا کردند بهجای انتقال به سیسییو و سنگینتر کردن بار ترافیک این واحد حیاتی، در بخش مربوطه مانیتورینگ شده و دو نوع پرستاری و مراقبت یکجا صورت میپذیرد.
بهطور مثال میتوان از بیماران بستری در بخشهای مختلف بیمارستانی نام برد که عدم انتقال به سیسییو مقرون بهصرفهتر و مفیدتر خواهد بود.
لذا با آموزش الکتروکاردیوگرافی به عموم پرستاران برگ افتخارآمیز دیگری بر دفتر توانمندیهای پرستاران افزوده میشود.
اما چنانچه پرستاران عمومی و فعال در بخشهای مختلف بیمارستان عموماً ECG بدانند کافی است تا چنانچه بیماری که در بخشی بستری است و نیاز به درمان قلبی هم پیدا میکند، در همان بخش با استفاده از مانیتورینگ و ویزیت پزشک مربوطه به راحتی از بیمار مبتلا شده به بیماری قلبی مراقبت میشود و از ازدحامی که در سی سی یو حادث خواهد شد، جلوگیری میشود.
به طور مثال بیمارانی که در بخشهای پیوند کلیه به سر میبرند در حالی که کاملاً ایزوله میباشند اگر به نوعی بیماری قلبی از قبیل: آریتمیها، بلوکها، انفارکتوسها و غیره مبتلا شوند انتقالشان به بخش آزاد و غیر ایزولهای مثل سیسییو میتواند به قیمت حیات بیمار تمام میشود.
در حالی که پرستار مطلع از علم ECG در واحد پیوند، تنها با مشاوره پزشک متخصص قلب و عروق میتواند بیمار خود را در واحد پیوند مراقبت نموده و از یک سو نیز بار سنگین ترافیک سیسییو را کاهش دهد.
در بخش های دیگر هم مانند: ارتوپدی، زنان، جراحی، گوش و حلق، ارولوژی، روانپزشکی و غیره هم وضع به همین منوال است.
لذا این انتظار میرود که آموزش همگانی ECG برای پرستاران در سراسر ایران با برنامهریزی و زمان بندی دقیق مورد توجه قرار گیرد تا هم از ضایعات و خطرات و آسیبهای بیماران جلوگیری شود و هم رسالت پرستاران آن طور که شایسته است به نحو مطلوب به انجام برسد.
تذکرات لازم به بیماران قلبی
در جهان 50 درصد از بیماران مبتلا به انفارکتوس در چهار ساعت نخست شروع درد قفسه صدری قبل از رسیدن به بیمارستان حیات خود را از دست میدهند ولی چنانچه پرستاران و تکنسینهای اورژانس پزشکی از علم ECG آگاهی داشه باشند در شرایط مختلف میتوانند از این مرگ و میرها به میزان قابل توجهی جلوگیری کنند.
از طرفی پرستاران اقصی نقاط محروم با توصیهها و تذکرات لازم به بیماران قلبی میتوانند آنان را از ابتلا به بیماریهای صعب العلاج اگاه نموده و در نهایت از هجوم بی مورد آنان به شهرها جلوگیری نمایند.
اما چنانچه پرستاران عمومی و فعال در بخشهای مختلف بیمارستان عموماً ECG بدانند کافی است تا چنانچه بیماری که در بخشی بستری است و نیاز به درمان قلبی هم پیدا میکند، در همان بخش با استفاده از مانیتورینگ و ویزیت پزشک مربوطه به راحتی از بیمار مبتلا شده به بیماری قلبی مراقبت میشود و از ازدحامی که در سی سی یو حادث خواهد شد، جلوگیری میشود.
به طور مثال بیمارانی که در بخشهای پیوند کلیه به سر میبرند در حالی که کاملاً ایزوله میباشند اگر به نوعی بیماری قلبی از قبیل: آریتمیها، بلوکها، انفارکتوسها و غیره مبتلا شوند انتقالشان به بخش آزاد و غیر ایزولهای مثل سیسییو میتواند به قیمت حیات بیمار تمام میشود.
در حالی که پرستار مطلع از علم ECG در واحد پیوند، تنها با مشاوره پزشک متخصص قلب و عروق میتواند بیمار خود را در واحد پیوند مراقبت نموده و از یک سو نیز بار سنگین ترافیک سیسییو را کاهش دهد. دربخش های دیگر هم مانند: ارتوپدی، زنان، جراحی، گوش و حلق، ارولوژی، روانپزشکی و غیره هم وضع به همین منوال است.
لذا این انتظار میرود که آموزش همگانی ECG برای پرستاران در سراسر ایران با برنامهریزی و زمان بندی دقیق مورد توجه قرار گیرد تا هم از ضایعات و خطرات و آسیبهای بیماران جلوگیری شود و هم رسالت پرستاران آن طور که شایسته است به نحو مطلوب به انجام برسد.
عدم شناخت بیماریها
سالها پیش طبق گزارش دکتر «اسمیت کارپنتر» اعلام شد که 50 در صد از مرگ و میر بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد به علت عدم شناخت بیماریها و یا عدم دسترسی بیمار به امکانات پرستاری و پزشکی در 4 ساعت نخست درد قفسه صدری اتفاق میافتاد و اغلب این بیماران پیش از رسیدن به بیمارستان جان خود را از دست میدادند.
اما امروزه در بسیاری از شهرهای بزرگ چنانچه پرستاران و تکنسینهای اورژانس پزشکی که قادر به تشخیص علائم انفارکتوس میوکاردو مراقبت پیوسته با الکتروکارادیوگرافی و حتی درمان آریتمی های بطنی و در صورت لزوم استفاده از دفیبریلاتور الکترونیکی برای ختم آریتمی باشند، بسیاری از بیماران از این ورطه مهلک نجات پیدا میکنند.
معمولاً در ایران بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار بگیرند چنانچه سن زیر 50 سال داشته باشند چندان به شرایط قلبی بیمار اهمیت داده نشده و چه بسا به هنگام عمل و زیر بیهوشی، بعضی اوقات دچار مشکلات حیاتی بشوند.
لذا چنانچه پرستاران بخشها، ماماها، و آنان که در بخشهای مختلف بیمارستان با بیماران سر و کار دارند ECG بدانند، بی تردید علاج واقعه قبل از وقوع توانند کرد و حتی میتوانند دراتاق عمل وبه هنگام عمل جراحی بیماررا مانیتورینگ کرده ومددکار پزشک جراح و بیهوشی دهنده در موارد بحرانی باشند.