به‌طور کلی بیش از 80 درصد شهرهای ایران با خطر لرزه‌خیزی زیاد یا خیلی زیاد مواجه هستند. و فلات ایران در معرض حرکت‌های مستمر تکتونیکی زمین است بنابر این باید در مقابله با مخاطرات طبیعی خصوصا زلزله روش‌های پیشگیرانه را مقدم دانست. خوشبختانه، این روزها دانش و ابزار این روش‌ها در اختیار همگان قرار دارد. کاربست آیین‌نامه 2800 در ساخت‌وساز و مشارکت مهندسان نقش موثری در کاهش صدمات در سال‌های اخیر داشته است و تجربه دیگر کشورها نشان می‌دهد استقرار سامانه‌های واکنش سریع و پاسخ سریع علاوه بر محافظت از ساختمان‌ها می‌تواند برای شریان‌های حیاتی و زیرساخت‌ها موثر باشد.
به‌هرروی، زلزله همواره با ترس و نگرانی و صدمه‌های جانی و مالی همراه است. صحنه‌های خرابی ساختمان‌ها و جان‌های عزیزی که آسیب می‌بینند و برخی که جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کنند بسیار دردناک است. به‌ویژه در زلزله اخیر در منطقه سردسیری چون سی‌سخت که با بارش باران نیز همراه بود. در این زلزله تاکنون تلفات انسانی گزارش نشده و این جای خوشبختی دارد. ولی زخم‌هایی که بر تن هموطنان در این زلزله وارد شده و همچنین صدمه‌های مالی آنان بسیار متاثر‌کننده است. بی‌گمان، تمام مردم ایران با مردم عزیز سی‌سخت هم‌درد و همدل هستند و چنانچه مقام‌های مسوول درخواست هرگونه کمکی داشته باشند، همه بسیج خواهند شد.
فراموش نکنیم در وضعیت حاضر وقوع زلزله در کلان‌شهرهای لرزه‌خیزی چون تبریز، کرمان، مشهد و خصوصا تهران با جمعیت‌های میلیونی می‌تواند آثار دهشتناکی بر‌جای گذارد. پیش از این طرح‌هایی افزون بر مقاوم‌سازی ساختمان‌ها برای مقاوم‌سازی شهرها و سکونتگاه‌های ایران در دستور کار بود. این ایده را پس از زلزله رودبار-منجیل، 1369 در یک طرح مطالعاتی که با همراهی UNDP بود در نظام سیاست‌گذاری ایران طرح کردیم. امید که به‌رغم تمام هیاهوهای سیاسی اقدام‌های پیشگیرانه به‌دست فراموشی سپرده نشوند. چراکه اقدام‌هایی از این دست به نحو موثری خسارت‌ها را کاهش می‌دهند.
