به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از اطلاعات آنلاین، سید جواد ذبیحی (1359-1309) موذن، خواننده اشعار مذهبی در رادیو و تلویزیون قبل از انقلاب در سال 1358 دستگیر شد. بهمن ماه 1358 دادگاه برای او برگزار شد. روزنامه اطلاعات 27 بهمن 1358 گزارشی از این دادگاه منتشر کرد. این گزارش را به همراه عکس‌های منتشرنشده بخوانید.
«شعبه چهارم دادگاه انقلابی اسلامی مرکز به منظور رسیدگی به اتهامات سید جواد ذبیحی مداح مخصوص خاندان پهلوی روز پنجشنبه تشکیل جلسه داد. در ابتدای جلسه دادگاه حاکم شرع خطاب به متهم و حاضرین در دادگاه گفت: در قرآن کریم برای منافقان یا دوچهرگان و یا چندچهرگان حدود ١٤ آیه آمده است در حالی که برای مومنین 2 آیه نازل شده است. آن‌گاه نماینده دادستان به دفاع از کیفرخواست بشرح زیرپرداخت:
ا- تحکیم مبانی رژیم منفور پهلوی از طریق انحراف افکار عمومی در لباس روحانیت و استثمار مردم و مداحی و ثناگویی خاندان جابر پهلوی عموما و شخص محمدرضا خصوصا. 2- استفاده از رادیو و تلویزیون برای دعاگویی جهت بقاء عمرو طول سلطنت کسی که جابرترین فرد روی زمین بود و برابر مدارک و مستندات به‌ویژه عکس‌های مضبوط در پرونده با کلیه و ابستگان و سردمداران دربار فرعونی پهلوی مراوده داشته و در مجالس عیش و نوش آن‌ها شرکت می‌کرده است. ارتکاب این‌گونه اعمال از ناحیه کسی که ملبس به نوعی لباس روحانیت بوده توهین به مقام شامخ روحانیت است.
سپس نماینده دادسرای انقلاب گفت آقای ذبیحی به جای این‌که راه خیر را انتخاب کند راه شر را انتخاب کرده و اصرار داشته است که جنایات دربار را توجیه اسلامی کند. وی در بازجویی‌های خود گفته است که اشتباه کردم و پشیمانم. آیا گفتن پشیمانم و اشتباه کردم دلیل قانع کننده‌ای است برای دادگاه؟ کسی که محاربه با خدا و رسول خدا را انتخاب می‌کند می‌تواند با یک عذرخواهی مسئله را تمام کند؟ در مورد این‌که گفته جوان بودم و ناآگاه، این‌ها دفاع موجه و مستدلی برای دادگاه نیست.
آن‌گاه نماینده دادسرای انقلاب تعدادی از عکس‌های ذبیحی را که با درباریان و رحیمی معدوم و همچنین دکتر باهری و چند نفر دیگر گرفته بود به تماشاچیان حاضر در دادگاه نشان داد. وی همچنین گفت متهم حاضر در دادگاه روی کارت ویزیت خود نوشته سید جواد ذبیحی دعاگوی مخصوص شاهنشاه آریامهر، سپس تعدادی از نامه‌های تشویقی که امرا و مقامات پیشین مملکتی برای متهم فرستاده بودند و به این وسیله او را مورد لطف قرار داده بودند قرائت شد. نماینده دادسرای انقلاب در جای دیگری از مطالب خود گفت یک نامه جالبی از طرف طلاب حوزه علمیه قم برای سید جواد ذبیحی فرستاده شد. در این نامه طلاب نوشته‌اند آقای سید جواد ذبیحی خواننده رادیو ایران امیدواریم که خداوند زبانت را لال کند!
پس از دفاعیات نماینده دادسرای انقلاب از کیفر خواست پرونده، سیدجواد ذبیحی آغاز سخن کرد و گفت من دفاعی به آن صورت ندارم فقط چند بیت شعر می‌خوانم که در حقیقت این اشعار دفاعیات من است. ذبیحی پس از قرائت شعر گفت من تا 17 ماه قبل سخت در اشتباه بودم و از آن تاریخ به بعد متوجه شدم که در منجلاب فساد غوطه‌ورم. کسی نبود که مرا راهنمایی کند از منجلاب خارج شوم. من سواد درست و حسابی نداشتم. نمی‌دانستم همکاران من ساواکی هستند من واقعا آدم بدبختی هستم من از موقعی که امام را در خواب دیدم و از ایشان عذرخواهی کردم دیگر به رادیو نرفتم. ظاهرا بهانه‌ام کمی حقوق و مریضی بود ولی در اصل به خاطر آن خواب بود. به هر حال من باید برای هزینه زندگی همسر و فرزندانم کار می‌کردم و پول درمی‌آوردم، گذشته‌ها گذشته من نادان بودم و حالا توبه کردم از حضرت امام تقاضای عفو دارم.
پس از دفاعیات سیدجواد ذبیحی یکی از شاکی‌ها به نام شریفی واعظ گفت: چند سال قبل روزی همراه سید جواد ذبیحی از ختم رهی معیری شاعر بازمی‌گشتیم من به ایشان گفتم آقای ذبیحی این‌قدر به جان شاهنشاه آریامهر دعا نکن، او با صدای بلند گفت شاهنشاه پدر ملت است و من به جان ایشان دعا می‌کنم. پس از اظهارات آقای شریفی، عزت‌الله رشیدی خرسند اپراتور فرستنده رادیو ایران به عنوان شاکی گفت آقای ذبیحی در حین کار موقع سحر مشروب می‌خورد که یک بار مهندس متقال‌چی یکی از کارکنان رادیو لیوان‌های مشروب ایشان را از پنجره به بیرون انداخت. شاکی سپس گفت: ذبیحی همیشه به من امر و نهی می‌کرد و می‌گفت ده کیلووات را صد کیلو وات کن به هر حال به عناوین مختلف مرا اذیت می‌کرد و همیشه می‌گفت من دعاگوی مخصوص شاهنشاه آریامهرم. پس از اظهارات این شاکی دادگاه ختم جلسه را اعلام کرد و قضات برای صدور رای وارد شور شدند.»
گفتنی است سید جواد ذبیحی به زندان محکوم شد و پس از مدتی مورد عفو قرار گرفت. اما در تیر ماه 1359 توسط یک گروه تندرو کشته شد.
259
