بنابراین جهت برنامه‌ریزی صحیح درمان و توانبخشی بیمار اول تشخیص صحیح و تعیین شدت بیماری سپس تنظیم طرح درمان برای هر فرد به طور مجزا و اختصاصی باید صورت پذیرد.
البته خیلی از اجزاء توانبخشی و درمان‌های طب فیزیکی برای همه بیماران مبتلا به سندرم‌های دردناک مفصل شانه یکسان است و مشترک محسوب می‌شوند یعنی خیلی از تکنیک‌ها و روش‌های درمانی برای همه مشابه هستند و هدفی را که از این روش‌ها دنبال می‌کنیم تقویت پروسه ترمیم و بازگشت به حرکات نرمال و طبیعی شانه است، اما همانطور که گفتیم بسته به علت به وجود آورنده بیماری و علائم در هر فرد بیمار، جهت‌های حرکتی محدود و دردناک متفاوت می‌باشد و از اینجاست که توانبخشی مناسب هر فرد متفاوت می‌شود.
اما باید بسیار متناسب با نیاز فرد و اهداف مورد نظر جهت همان فرد بیمار تنظیم شود مثلا تنظیم برنامه ورزشی برای یک فرد ورزشکار پرتاب‌کننده دیسک یا تنیس باز با یک فرد کارگر که با دست اجسام سنگین را حمل می‌کند متفاوت می‌باشد و یا در مقایسه با یک فرد بیمار که کم تحرک بوده و سن بالایی دارد کاملا متفاوت است.
پیشگیری در افراد در معرض آسیب خصوصا در شغل‌های ذکر شده و افرادی که استرس‌های مکرر جسمی و شدید را متحمل می‌شوند باید آموزش داده شود و توصیه و تشویق‌های مناسب در این جهت انجام شود. مهم‌ترین نکته درخصوص این افراد استفاده مناسب از حرکات کششی تحت عنوان گرم کردن قبل از انجام کار یا ورزش می‌باشد و سپس آگاهی از علائم مرحله 1 (Stage I) که کاملا قابل برگشت و خوب‌شونده است.
در این مرحله حتما باید از کمپرس با یخ استفاده شود این نکته برای همه ورزشکاران حرکات پرتابی است و کارگران دستی باید کاملا جا بیفتد که همیشه از یخ برای آسیب دیدگی‌های خفیف خویش در اسرع وقت استفاده کنند اما استفاده صحیح و روش صحیح به کارگیری یخ خیلی مهم است بدین صورت که حداقل زمان 10 دقیقه می‌باشد و زمان ایده‌آل بین 20-10 دقیقه است.
اگر بیمار بتواند این زمان را به صورت ممتد و مداوم تحمل کند، کافی است اما چنانچه احساس سرما نیز پس از چند دقیقه آزاردهنده شود و بیمار نتواند آن را ادامه دهد باید چند دقیقه مکث و استراحت نماید و مجددا کمپرس یخ را اعمال کند به گونه‌ای که مجموع دقایق استفاده از سرما به حد کافی و دوز درمانی برسد.
پس از هر مرحله ورزش یا کار سنگین این درمان توصیه می‌شود. پس از اعمال سرما و تسکین کافی متعاقب آن اجرای حرکات کششی درخصوص عضلات اطراف شانه بسیار مفید خواهد بود و سپس تقویت تاندون عضله سوپراسپنیاتوس به این صورت انجام شود که بیمار در حالت ایستاده دست خود را از تنه جدا می‌کند به صورتی که انگشت شست به سمت رو به پایین قرار داشته باشد.
سپس در همین حالی که دست کاملا کشیده است به طرف بالا از پهلو تا زاویه 90 درجه حرکت می‌کند و به آرامی پایین آورده می‌شود این حرکت را ده مرتبه تکرار کنند و به مرور زمان با گرفتن یک جسم سبک و افزایش وزن آن به تدریج بر افزایش مقاومت و قدرت ورزش اضافه کنند و لذا با تقویت عضلات شانه از احتمال آسیب‌دیدگی آنها کاسته خواهد شد.
برای خواندن بخش اول- تاندنیت بای‌پس (التهاب تاندون عضله دو سر بازو)- اینجا کلیک کنید.
