تحریریه دنیای سلامت
فروتنی چیزی نیست که خود به خود در کسی ایجاد شود؛ به‌خصوص در دنیای پر از رقابت امروز. مردم در کسب موقعیت‌های بهتر، ظاهر زیباتر و شرایط مالی بالاتر با یکدیگر رقابت می‌کنند. در این میان افراد متواضع کسانی هستند که سعی در خودستایی کردن و تحت تأثیر قرار دادن دیگران ندارند.
آنها آرام، نجیب، خونسرد و بردبارند. برای متواضع بودن باید بسیاری خصوصیات دیگر نیز داشت؛ اما متأسفانه اغلب مردم این‌روزها خلاف آنها رفتار می‌کنند. در تمامی فرهنگ‌ها، تواضع نوعی فضیلت است؛ اما غالباً در به‌کارگیری این مفهوم ناموفق هستیم. فرد متواضع و فروتن ضعیف نیست و دائماً احساس شرمندگی نمی‌کند، بلکه برای شخصیت خود ارزش قائل است و عزت نفس دارد.
او نیازی به دیده شدن ندارد و هرگز نمی‌خواهد خود را بزرگ‌تر از آنچه که هست نشان دهد. در واقع تواضع و فروتنی نقطه مقابل خودشیفتگی است. خودشیفتگی در بزرگسالی صفتی ناپسند و ضد اجتماعی تلقی می‌شود. افراد خودشیفته نسبت به انتقاددیگران بسیار حساسند، عزت نفس کاذبی دارند، کلیه موفقیت‌هایشان را به توانایی‌های خود نسبت می‌دهند و شکست‌های‌شان را به دیگران و عوامل بیرونی.
این افراد به راحتی خود را در موقعیت‌های مختلف توجیه می‌کنند؛ به شدت اهل رقابت هستند و می‌خواهند بر تمام رقیبان خود غلبه کنند. آنقدر خود را محق می‌دانند که با دیگران پرخاشگری و بدرفتاری می‌کنند. اما برعکس، افراد متواضع نیازی به غلبه بر دیگران ندارند و هرگز نمی‌خواهند برتری‌های خود را به رخ دیگران بکشند.
انسان مغرور هرگز نمی‌تواند فروتن و متواضع باشد. غرور با انسان در آمیخته است و از درون به او ضربه می‌زند. انسان مغرور همیشه به دنبال مقصرهای بیرونی است؛ چرا که با پیدا شدن مقصر آرام می‌شود و احساس گناه نمی‌کند. چنین افرادی با کسانی که برای آنها زحمت کشیده‌اند، رفتار نامناسبی دارند.
متواقع و فروتن بودن به این معنا نیست که در مورد خودتان احساس خوبی نداشته باشید. اعتماد به نفس و حس خود دوستی چیزی جدا از غرور و خودخواهی است. با آنکه هردو در پی شناخت استعدادها و توانایی‌های خاص هر فرد ایجاد می‌شوند، اما فخر فروشی ریشه در بی‌اعتمادی به خود و عدم اطمینان به خویشتن دارد.
وقتی که محدودیت‌ها و کاستی‌های خود را بشناسید و از آنها آگاه باشید، به خاطر چیزهایی که در آنها استعداد و موفقیت بیشتری دارید، دچار کبر و غرور نمی‌شوید؛ چرا که می‌دانید کسی هست که درموردی دیگر حتماً از شما بهتر است. درک این مفهوم که شما نمی‌توانید همیشه درهر چیز بهترین باشید، نه تنها از ایجاد کبر و غرور جلوگیری می‌کند.
بلکه زمینه پیشرفت بیشتر را نیز فراهم می‌سازد. تشخیص و شناسایی کاستی‌ها و ناتوانی‌ها باعث نمی‌شود که دست از تلاش برای عملی کردن رویاهای‌تان بردارید و در صدد یادگیری چیزهای جدید نباشید؛ بلکه اشتباهات خود را خواهید شناخت و بهتر در مورد خود و دیگران قضاوت خواهید کرد. (کاری که هر روز به طور خود آگاه و یا ناخودآگاه انجام می‌دهیم) پس چه بهتر که هنگام قضاوت در مورد دیگران، در مورد خودمان نیز قضاوت کنیم.
هیچگاه خود را با دیگران مقایسه نکنید، زیرا غیر ممکن است با این احساس و بدون تلاش برای آنکه بهترین باشید، متواضع بودن را تجربه کنید. از اینکه دچار اشتباه شوید، هراسی به خود راه ندهید. هیچگاه از خود انتظار نداشته باشید که هیچ اشتباهی نکنید. زیرا بخشی از فروتنی این است که شما نیز دچار اشتباه می‌شوید و آدمی هیچگاه از اشتباه به دور نیست؛ چون همه چیز را به‌طور کامل نمی‌داند.
شاید قبول این مسأله برای ما دشوار باشد، اما گاهی اوقات حتی کسانی که به شدت با آنها مخالف هستیم، نیز راست می‌گویند و حق با آنهاست. اما راز رسیدن به این فروتنی چیست و چگونه می‌توان بر کبر و خودخواهی غلبه کرد؟ بی تردید، همیشه متواضع و فروتن بودن برای انسان بس دشوار و حتی غیر ممکن است؛ زیرا ما معمولاً با غرور و خودخواهی زندگی می‌کنیم. کبر و خودخواهی، سیاه‌ترین نیرویی است که می‌تواند روح را نابود کند.
خودخواهی حتی روی روابط با دیگران نیز اثر مخرب دارد. شادی را از زندگی می‌گیرد و حتی موفقیت‌ها را حقیر و کم ارزش می‌کند...
برای خواندن بخش دوم- فروتنی؛ داروی آرامبخش- اینجا کلیک کنید.
