ایده‌‌‌هایی همچون صنعت نسل4 یا جهان بدون مرز که در سال‌های گذشته از سوی کلاوس شواب، رئیس مجمع جهانی اقتصاد یا برخی از رهبران اقتصادی و سیاسی جهان در جریان داووس مطرح شد، از جنس همین تفسیر و نسخه‌‌‌پیچی است؛ چیزی شبیه به سیاستگذاری برای یک سازمان یا دولت اما در سطحی وسیع‌‌‌تر برای همه مردم جهان.
برخی از تحلیلگران هم با طرح قدرت بالای چانه‌‌‌زنی شرکت‌کنندگان در این نشست، عناوینی همچون «تنظیم غیررسمی کره‌زمین» یا «دولتمردان بی‌‌‌مرز جهان» را برای رویه در پیش گرفته‌شده از سوی بانیان اجلاس داووس و شرکت‌کنندگان در آن مطرح می‌کنند؛ موضوعی که البته پربیراه نیست.
کیفیت بالای ایده‌‌‌های مطرح‌شده در این نشست در سال‌های اخیر موجب شده است تا بسیاری از تحلیلگران، ایده دولت جهانی را که کسانی همچون الکساندر ونت درباره آن بارها در قالب مقاله و کتاب نکاتی نوشته‌‌‌اند، در قالب اجلاسی همچون داووس ببینند؛ روندی که به عقیده کارشناسان هر روز ضرورت آن بیشتر احساس می‌شود.
سال گذشته این اجلاس محمل بحث درباره موضوع مهم مهار چالش‌‌‌های زیست‌محیطی، کاهش تولید کربن و اصلاح روند انتشار آلاینده‌‌‌های صنعتی بود. امسال نیز احتمالا مشکلاتی نظیر بازتنظیم جهان پس از پاندمی، بحران‌های غذا و چالش نابرابری در کنار ازهم‌گسیختگی زنجیره تامین، اجلاس داووس را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد.
با این حال به نظر می‌رسد مساله ژئوپلیتیک و بحران همکاری بین‌المللی بیش از همیشه ذهن رهبران جهان و صاحب‌‌‌نظران اقتصاد و سیاست را درگیر کرده باشد. این موضوع باعث شده است تا در دستورکار امسال اجلاس، جایگاه ویژه‌‌‌ای برای این موضوع قائل شوند و به چنین مسائلی وزن داده شود. نشانه‌‌‌هایی که تا روزهای گذشته در خلال برگزاری جلسات از نگرش‌‌‌ها به تحولات جهان مشاهده شد، گویای وزن بالای سیاست و منازعات بین‌المللی بر اقتصاد و تجارت جهانی در سال‌جاری و سالیان آتی است؛ موضوعی که به نظر می‌رسد بدون اصلاح روند همکاری قدرت‌‌‌های بزرگ با یکدیگر و تغییر سبک و سیاق اقدامات دولت‌‌‌ها امکانی برای رفع آن وجود ندارد.
پرونده باشگاه اقتصاددانان با نگاهی به فضای کنونی حاکم بر جهان، به بررسی اهمیت اجلاس داووس و مهم‌ترین بحث‌‌‌های درگرفته در این نشست می‌‌‌پردازد.
