در مورد هدفهاى مشترک قرآن صامت و ناطق ، در همه ویژگیها و ارزشها و صفات ، نخست هر کدام را ترسیم و آنگاه به تطبیق آنها مى پردازیم تا به خوبى روشن شود که چرا و چگونه او شریک قرآن است .
قرآن ، بشریّت را به اسلام رهنمون است و راههاى هدایت و صلاح را براى مردم مى گشاید و حسین علیه السلام نیز همانگونه که در بحثهاى پیش ، از نظرتان گذشت هدایتگر مردم به سوى ایمان و تقواست و در همه زندگى ، به ویژه با پیکار قهرمانانه اش با بیدادگران اموى و با عاشورا و شهادت و شهادتگاهش بیانگر راههاى هدایت و معیار شناخت حقّ و باطل و پیروان آن است .
قرآن ، شب فرود آمدنش ، شب گرامى قدر است و حسین علیه السلام که قرآن ناطق است ، در شب ولادتش فرشتگان و روح الامین ، به اذن پروردگار فرود مى آیند و درود و سلام تا سپیده سحر و طلوع فجر، از جانب خدا و به زبان جبرئیل ، ادامه دارد.
قرآن ، از هر کس که آن را نیک تلاوت و بر آن مداومت کند، شفاعت مى نماید و قرآن ناطق نیز از هر کس که او را عارفانه و عاشقانه و هدفدار زیارت کند و بر او سوگوارى نماید، شفاعتش مى نماید.
قرآن ، از نظر ساختار و اسلوب و هیئت و محتوا و دیگر ابعاد، به راستى معجزه است و قرآن ناطق نیز با سر مطهّر و پیکر به خون آغشته و خون جوشان و شهادتگاه گلگونش معجزه است ، همانگونه که این واقعیت براى هر انسان اندیشمندى در رخدادهاى گوناگون زندگى ، آشکار است .
قرآن ، همواره تازه است و با تکرار تلاوت و نگرش در آن ، نه بوى کهنگى مى دهد و نه خسته کننده است .
حسین علیه السلام نیز مصیبتهایش همواره تازه است و به خاطر تکرار و یادآورى بسیار، خسته کننده نیست .
قرآن ، تلاوتش در دوران سال عبادت ، شنیدنش عبادت و نظرکردن بدان هم عبادت است و حسین علیه السلام نیز سوگواریش عبادت ، شرکت در مجلس سوگ براى شنیدن مرثیه او عبادت ، نشستن در مجلس او عبادت ، غم و اندوه به خاطر او عبادت ، گریه بر او عبادت ، گریاندن بر او عبادت ، به شکل گریه کننده و سوگوار او درآمدن نیز عبادت و زیارت او از نزدیک و درود فرستادن بر او از راه دور، دیدار زائران او وآرزوى شهادت در کنار او و همراه او نیز، عبادت و بندگى خداست .
در مورد پاسدارى از حرمت قرآن و احترام بدان مقرّراتى است ازآن جمله : نباید از متن زندگى خارج گردد و باید از گرد و غبار نشستن بر آن جلوگیرى شود، کسى آن را جز با طهارت و پاکیزگى دست نزند و هرگز نباید با آن بسان کالا، رفتار گردد و نباید وسیله سوداگرى ودنیاطلبى و ابزار قدرت و سلطه گرى قرار گیرد.
حسین علیه السلام نیز همین گونه است و در مورد احترام به آن حضرت مقرّراتى است امّا سوگمندانه ؛ بادهاى سهمگین و پر گرد و غبار بر آن گرامى وزید و پیکر مطهّرش را در برگرفت و ناپاکان و پلیدان به پیکر مقدّسش دست زدند و دین خود را در برابر ریختن خون پاک او به بهاى اندک و حکومت بر سرزمین رى که هرگز بدان نرسیدند فروختند.
قرآن ، کلام خاموش الهى است و حسین علیه السلام کلام ناطق و گویاى خداست .
قرآن ، گرامى ، پرشرافت و بزرگ است و حسین علیه السلام نیز گرانمایه و پرشرافت و بزرگوار و علاوه بر همه اینها شهید و پیشواى شهیدان است .
در قرآن ، تاریخ پیامبران ، موقعیّت و سرگذشت آنان ، رخدادهایى که براى آنان پیش آمده ، همه و همه به صورت سازنده و پرمحتوا و هدفدار بیان گردیده است و در زندگى شگفت انگیز و تاریخساز حسین علیه السلام نیز داستانهاى پیام آوران خدا و سرگذشت آنان به روشنى و به صورت سازنده اى ترسیم شده است .
آیات روشن و روشنگر قرآن شش هزار و ششصد و شصت و شش آیه است و در پیکر مقدّس حسین علیه السلام نیز آیات آشکار هزار و نهصد، چهار هزارو بیشتر هم گفته شده است و اگر زخمهایى که بر روى زخمهاى پیشین ایجاد شد و آنچه بر اثر جنایت پایمال کردن پیکر مقدّس بر آن واردشد، به حساب آوریم به شمار آیات قرآن مى رسد.
در صد و چهارده جاى قرآن ، واژه گرانقدر
بسم اللّه آمده است و در پیکر مقدّس حسین علیه السلام نیز تنها زخمهاى شمشیر که مانند بسم اللّه بود به همان شمار مى رسید. قرآن ، از جزءها، سوره ها، سطرها، واژه ها، حروف ، نقطه ها و حرکات مختلف تشکیل شده است .
پیکر مقدّس حسین علیه السلام نیز جزءها، سوره ها، سطرها، واژه ها، حروف ، نقطه ها و حرکات متعدد داشت که همه از فرود آمدن شمشیرها، نیزه هاى ظالمانه ، و فرود تیرها بر نقطه اى از پیکر مقدّس و خروج آن از نقطه دیگر بدن پدید آمده بود.
قرآن بر چهار بخش قابل تقسیم است : مثانى یا سوره فاتحه ، سوره هاى طولانى ، سوره هایى که شمار آیاتش به مرز صد و فراتر از آن مى رسد و دیگر، آخرین بخش قرآن و سوره هاى کوتاه .
حسین علیه السلام نیز همینگونه است سر مقدّسش بر فراز نیزه هاى ستم ، پیکر پاکش در کربلا بر روى ریگهاى تفتیده ، خون جوشانش بر بال پرندگان و در شیشه سبز رنگى نزد یکى از فرشتگان و اعضا و پیوندهاى بدنش بر روى خاک در هر سو، پراکنده بود.
قرآن از سى جزء تشکیل شده است و هر جزء آن را بر دو قسم تقسیم کرده و آن را شصت پاره نامیده اند، در مورد پیکر مقدّس حسین علیه السلام در این مقایسه نمى دانم چه بگویم ؟
خداوند، قرآن شریف را با سى و دو نام خوانده است ، همینگونه این نامهاى سى و دو گانه با حسین علیه السلام صادق و هماهنگ است .
خداوند، قرآن را مبارک و پربرکت نامید و فرمود:
... هذا ذِکْرٌ مُبارَکٌ
این مبارک قرآنى است که فروفرستاده ایم .
و نیز آن مکان مقدّسى را که با موسى علیه السلام سخن گفت ، سرزمین برکت نامید.
و نیز درخت زیتون را در سوره مبارکه نور و آیه نور، مبارک نامید.
و نیز عیسى علیه السلام را مبارک نامید که از زبان خودش ترسیم مى کند که در گاهواره به قدرت خدا فرمود: (من بنده خدا هستم ... و هر کجا که باشم مرا برکت داد.)
و نیز آب باران را پربرکت نامید و فرمود: (و از آسمان آبى پربرکت فروفرستادیم.)
و نیز شب قدر را پربرکت نامید و فرمود: (شب قدر بهتر از هزار ماه است .)
و خداوند حسین علیه السلام را به هنگام تولّد و نامگذارى وجود مبارکش در پرتووحى به پیامبرش مبارک نامید که در بخش گذشته با عنوان الطاف خاصّ خدا به حسین علیه السلام طىّ روایت شگفتى که بیانگر فضیلت بى نظیر ووالاى آن حضرت بود، از نظر گرامى شما خواننده عزیز گذشت .
قرآن ، براى مردم باایمان ، شفابخش و مایه رحمت است حسین علیه السلام نیز براى بیمارهاى درونى و باطنى آنان و تربت پاک او نیز براى بیماریهاى جسمى آنان شفابخش است و براى مردم باایمان مایه رحمت و برترى و بیشترین وسیله رستگارى آنان نور وجود حسین علیه السلام است .
قرآن ، نور است و حسین علیه السلام نیز نور است ؛ حتّى آن لحظاتى که پیکرمطهّرش به خاک و خون آغشته و بر دشت نینوا خفته بود.
قرآن ، همانگونه که در آیه شریفه آمده است روح و مایه راحتى و آرامش جان پیامبر و سبب آسایش مردم است و حسین علیه السلام نیز همانگونه که در روایت آمده است گل سرسبد بوستان محمّد صلى الله علیه و آله و سبب آسایش و راحتى مردم باایمان است .
قرآن ، طبیبى حاذق و خیرخواهى است که قلبها را معالجه مى کند و آنها را به فرمانبردارى از حقّ وامى دارد و حسین علیه السلام طبیبى است که بخشى از انسانها را به سوى اطاعت خدا رهنمون مى گردد و بخشى دیگر را که گناه کرده باشند، با دعوت به توبه و جبران خطاها و امید شفاعت به فرمانبردارى خدا سوق مى دهد.
قرآن مژده رسان و هشدار دهنده است و حسین علیه السلام نیز همینگونه بشارت دهنده و هشدار دهنده است .
قرآن ، کتاب روشنگر است و حسین علیه السلام نیز پیشواى روشنگر که حقّ را از باطل و پیروان هر کدام از آن دو را، روشن و مشخّص مى سازد.
قرآن ، براى هر انسان باایمانى ذکر و یادآورى است و حسین علیه السلام نیز ذکر و یاد پیامبر گرامى در همه عمر شریف او بود که پیوسته حسین علیه السلام را یاد مى کرد.
در قرآن کریم ، دو آیه شریفه آیة الکرسى و آیه نور است و حسین علیه السلام داراى کرسى و مقامى است که جایگاه علم الهى است و در آن گرامى آیه نورى است که با ظلمت و تاریکى شب و با خاک و خون ، به خاموشى نمى گراید.
در قرآن ، آیه هاى شفا و شفابخش و آیات امید و رحمت است و حسین علیه السلام نیز آیات و نشانه هاى رحمتى دارد، ویژگیهایى براى شفا و وسایل و اسبابى براى امید و امید بستن و علل کامل و جامعى ، براى رحمت الهى است .
قرآن ، از آغاز پیدایش تا استقرارش در بهشت پس از فرجام این جهان ، چهارده منزلگاه و مرتبه دارد ... چرا که موجود گرانقدرى است که داراى پیامها و منزلگاهها و مراحل فرود است با شایستگان مهر و دوستى مى ورزد و با بداندیشان و ظالمان ، سرآشتى ندارد.
منبع : ویژگیهاى امام حسین علیه السلام
