عنایت امام حسین به شیخ جعفر شوشتری

مرحوم میرزا حسین نوری رضی الله عنه می فرمایند: عالم بزرگوار شیخ جعفر شوشتری برای من نقل فرمودند: در اوایل تحصیل دینی و در ایام تبلیغ به وطن خود مراجعت کردم و به تبلیغ دین مقدس اسلام مشغول شدم. در آن روزها به موعظه و مصائب ائمه علیهم السلام تسلط کافی نداشتم و روی منبر در ماه رمضان از کتاب تفسیر صافی و در ایام محرم از کتاب روضةالشهدای ملاحسین کاشفی استفاده می کردم و از روی آن ها برای مردم صحبت می کردم؛ ولی نمی توانستم سوزی در دل مردم بیندازم و آن ها را به گریه درآورم تا این که مدتی گذشت و ماه محرم نزدیک شد. شبی با خود گفتم: تا کی باید «ملا کتابی» باشم، در فکر چاره برآمدم که چه کنم از بردن کتاب روی منبر بی نیاز شوم، در همان حال به خواب رفتم. در عالم خواب، امام حسین علیه السلام و یاران آن حضرت را دیدم که وارد سرزمین کربلا شدند و خیمه ها را برپا کردند و دشمن هم در مقابلشان صف آرایی کرد. شیخ جعفر شوشتری فرمودند: وارد خیمه امام حسین علیه السلام شدم و بر آن حضرت سلام کرد. حضرت امام حسین علیه السلام مرا نزدیک خود نشاند و به حبیب بن مظاهر فرمود: فلانی مهمان ما است، ما آب نداریم تا از او پذیرایی کنیم، فقط مقداری آرد و روغن داریم، برخیز و با آن، غذایی آماده کن و نزد مهمانمان حاضر کن. حبیب بن مظاهر غذایی آماده کرد و پیش من گذاشت، چند لقمه از آن غذا خوردم و به خواب رفتم، یک لحظه احساس کردم به این امور الهام شدم تا این که روز به روز این قدرت در من زیادتر شد و در مقام وعظ و خطبه به بالاترین مقصد رسیدم. 

مرحوم شیخ جعفر شوشتری از یگانه مجتهدان نام آور شیعه شد که منبرهای ایشان بسیار جذاب و شنیدنی و مورد توجه خاص و عام قرار گرفت و نفس مسیحایی و بیان گرم ایشان افراد زیادی را از خواب غفلت بیدار کرد. ( دارالسلام، ج 2، ص 314. )