پرسه مرگ در غزه / بی خوابی و ترس از بمباران / می ترسیم بخوابیم و فردا صبح را نبینیم / شکایت از کمبود حمام و جای خواب مناسب در اردوگاه آوارگان

جنگ اسرائیل در غزه، زندگی اهالی این منطقه را به طور کامل تغییر داده است. ترس و نگرانی از حملات و بمباران اسرائیل، خانواده ها و کودکان را در غزه فراگرفته است.

به گزارش عصرایران، جنگ اسرائیل علیه غزه از 10 ماه قبل شروع شد و همچنان ادامه دارد. تاکنون بیش از 40 هزار نفر از اهالی غزه در این جنگ کشته شده اند. بسیاری از کشته ها زنان و کودکان هستند.

خبرنگار خبرگزاری فرانسه از منطقه غزه گزارش داد:

وقتی شب می شود چادر و خیمه های آوارگان در غزه، در تاریکی فرو می رود اما داخل آنها چشمان زیادی باز می مانند. آنها صدای پهپادها را بالای سرشان دنبال می کنند و همچنین صدای بمباران هوایی که متوقف نمی شود. آنها نگران هستند فردا آفتاب را نبینند.

یاسمین 6 ساله در حالی که کنار مادرش خوابیده و او را در بغل گرفته در خیمه پلاستیکی شان خوابیده است. او خطاب به مادرش می گوید: می ترسم شب برسد. خیلی می ترسم و نمی توانم بخوابم. اجازه بده در آغوشت بخوابم. نمی خواهم بمیرم . مرا از مرگ محافظت کن.

مادر یاسمین (الام صفا ابویاسین) که به همراه 4 دخترش از شهر رفح در جنوب غزه تاکنون دو بار جابجا و آواره شده می گوید : کودکانم از خوابیدن می ترسند تا با این صداهای وحشتناک بیدار نشوند.
 منظور او صدای حملات هوایی جنگنده هاو بمباران و توپخانه اسرائیل است.

این خانواده ابتدا از مرکز شهر رفح (جنوب منطقه غزه) به غرب آن آواره شدند و سپس مجبور شدند به شهر خان یونس در مرکز منطقه غزه بروند.
مادر ادامه می دهد: من برای زندگی آنها می ترسم.

اکثریت ساکنان منطقه غزه با جمعیت 2/4 میلیون نفری، به دلیل جنگ اسرائیل، حداقل یک بار از خانه خود آواره شده اند. جنگی که از 10 ماه قبل شروع شد و همچنان ادامه دارد.

مادر یاسمین تلاش می کند در طول شب بیدار بماند در حالی که دختر نوزاد شیرخوار خود "لجین" را در آغوش دارد. او این نوزاد را آوریل / فروردین گذشته به دنیا آورد. نوزاد شب ها بیدار می شود و بدون توقف گریه می کند.

او می گوید: تلاش می کنم در طول وقت، در کنار کودکم باشم. او را در آغوش بگیرم و آرامش کنم تا احساس امنیت کند. همه ما تلاش می کنیم برای نوزاد ترانه بخوانیم... ترانه های آرامش بخش تا آرام شود و بخوابد.

این مادر 38 ساله توضیح می دهد: تخت وجود ندارد تا عمیق در آن بخوابد و راحت باشد. از حشرات و مگس ها و پشه ها می ترسم. می ترسم با این همه آلودگی که اطراف ما وجود دارد کودکانم بیمار شوند.

مادر در گوش نوزادش ترانه های قدیمی را زمزمه می کند که ترجمه آن می شود: بیایید بخوابیم  بیایید بخوابیم ... کبوتر به تو هدیه می دهم... ای کبوتر برو و بال بال نزن تا لجین بخوابد". ( “یلا تنام یلا تنام، وأهدیکِ طیر الحمام… روح یا حمام لا تطوّل رفرف على لجین تتنام”).

دیگر دختران هم از فرش و زیراندازی که روی آن می خوابند گلایه دارند.
ریما می گوید: روی فرش های غیرراحت و خیلی بد می خوابیم. مثل این است که روی زمین و خاک خوابیده ایم.

نبود حریم خصوصی

"فرح شعشاعه" 32 ساله از شمال غزه به سمت دیرالبلح در مرکز منطقه غزه آواره شده است.
او در خیمه ایی در مرکز دیرالبلح می گوید: دوست دارم روی تختم و بالشت خودم بخوابم.

وی ادامه داد: دوست دارم دوباره حمام کردن عادی را تجربه کنم نه اینکه وقت مشخصی برای حمام کردن داشته باشیم. قبلا یک بار و دو بار و سه بار در روز حمام می کردیم امروز اما روزها می گذرد اما نمی توانیم حمام کنیم و منتظریم نوبت ما برسد.

فرح از نبود حریم خصوصی گلایه دارد: الان همه ما در یک خیمه کوچک هستیم. کسی به هنگام خواب، خورپوف می کند و ما را آزار می دهد. کسی هم ناگهان بیدار می شود و فریاد می کشد و از ترس گریه می کند. کسانی هم هستند که از بی خوابی رنج می برند  و همه را آزار می دهند. 
 
"رامی" که بارها در طول جنگ آواره شده بود، امروز با 27 نفر از اعضای خانواده اش در خیمه ای به ابعاد شش متر در چهار متر زندگی می کند.
رامی که فقط اسم کوچک خود را ‌گفت، توضیح داد: "قبل از جنگ، هر کدام از ما اتاق مخصوص به خود را داشتیم ... الان همه روی یک حصیر پلاستیکی، یک پتو و یک تشک اسفنجی می‌خوابیم".

بر اساس برآوردهای سازمان ملل ، بیش از 55 درصد از ساختمان های منطه غزه به طور کامل یا جزئی تخریب شده اند.

خیمه ها و چادرهایی که برخی از آنها توسط سازمان های بین المللی ارائه شده اند، تبدیل به محل اسکان آوارگان شده اند. در حالی که تعداد زیادی از اهالی، چادرهای خود را با قیمت های بسیار بالا خریده اند.

اسرائیل از زمان شروع جنگ علیه غزه ، این منطقه را در محاصره شدید قرار داده است. اسرائیل از ورود کالاهای اساسی از جمله مصالح ساختمانی مورد نیاز برای بازسازی یا تعمیر خانه ها جلوگیری می کند. همزمان بمباران در مناطق مختلف غزه ادامه دارد؛ ورود کمک های بشردوستانه به ندرت انجام می شود و مقدار آن بسیار کم است.

بسیاری از ساکنان غزه مجبورند روی آوار ساختمان های ویران شده و حتی در خیابان ها بخوابند، جایی که حشرات، مگس ها و فاضلاب گسترش یافته است.

قرص های خواب آور

 خانم "ایمان الاخرس" روانشناس در سازمان "پزشکان جهان" در غزه گفت: "افراد اغلب نیازهای اولیه برای خواب خوب مانند حریم خصوصی، کنترل دما، تاریکی و آرامش را ندارند".

او توضیح می دهد که بیماران اغلب قرص خواب می خواهند.
 
وی به خبرگزاری فرانسه گفت: "کسانی هستند که نمی‌توانند بخوابند تا نمیرند. بسیاری در مقابل چشمانشان مرده‌اند. بنابراین، این افراد احساس می‌کنند که باید بیدار بمانند تا در صورت خطر بتوانند فرار کنند.

خانم ایمان ادامه داد خطر ابتلا به سندرم استرس پس از سانحه، اختلالات شناختی و تاخیر در رشد کودکان وجود دارد که همگی ناشی از کم خوابی طولانی مدت همزمان با ادامه جنگ است.

"محمد عبدالمجید" که از شهر غزه آواره شده  هم می گوید: "الان زندگی با قبل از جنگ، کاملاً متفاوت شده است".

محمد که با خانواده 30 نفری خود آواره شده با تأسف ادامه می دهد: "در خانه ای مجلل و شرایط سالم زندگی می کردیم اما امروز وضعیت 360 درجه تغییر کرده است. تصور نمی کردیم روزی ما با این همه رنج زندگی کنیم".