در هفته دولت هستیم و ما ایرانیان هم که فقط در دو حالت از موردی خاص تعریف می‌کنیم:
1-تولد و سالگرد آن (همان داستان قطار راه نیفتاده و سنگ نخورده)
2- مرگ و سالگرد آن (همان داستان آدمهای خوب زود می‌میرند یا مرده‌ها خوب می‌شوند)
این قانون در مورد روسای جمهور حال ، سابق و اسبق‌مان فی المدت المعلوم صادق است و بر همین اساس ما هم تا دیر نشده، به شکل معمول در همین مدت معلوم، آغاز به کار دولتی که قرار است همه چیز را بشدت کارشناسی کند(چه با ظریف و چه بی‌ظریف!) تبریک گفته و تقارن این سرآغاز را با هفته دولت به فال نیک می‌گیریم. انشالله هر قدر تورم دولت قبل بوده بشود افزایش جمعیت کشور در این دولت. هر چند دکتر پزشکیان ثابت کرد پشت هر مرد موفقی می‌تواند هیچ زنی نباشد اما در عین حال این پیر مجرد در اوضاع قمر در عقرب ازدواج کشور با ترکیبی که در کابینه‌اش چید نشان داد برای موفقیت مردان نیاز به زنانی هم در کنارشان هست.
گفتیم روسای دولت در اول کار و آخر عمرشان عشقند و در سالهای دور از پاستور عشقی! (حداقل از نگاه «رسانه ملی» که بخاطر اسمش هم که شده خود را نماینده ملت می‌داند)
روسای جمهور مفقودالاثر
در نظر بگیرید رسانه ملی از چند ماه مانده به انتخابات، همه ملت را تشویق به حماسه‌سازی و رای دادن به روسای جمهور می‌کند و بعد از سرکار آمدن و رفتن‌شان دیگر کاری به کارشان ندارد و آنها را مفقودالاثر آنهم بدون هیچ یادمانی می‌کند! چراکه باید وقت خود را صرف تبلیغات و تشویق مردم به دادن رای به رئیس‌جمهوری که هنوز نیامده بکند.(چیزی که نیست؛ عزیزتراست!) بعبارتی؛ کسی که در کشور شایسته سالارمان، رئیس‌جمهور می‌شود نه تنها بعد از کناره گیری از تجربیات وی بعنوان مشاور استفاده نمی‌شود بلکه او بشدت ممنوع‌الباز کردن دهان هم می‌شود تا مبادا حتی به شکل تصادفی هم که شده از نظرات وی استفاده شود! شاید رسانه ملی به این اصل معتقد است که رئیس جمهور سابق خوب کسی است که هنوز لو نرفته و شاید هم شعارش ذکر این شعر باشد: دوری و دوستی سرم نمیشه و...
اما در عین حال با مرگ یا شهادت رئیس جمهور؛ بلافاصله این شخصیت سیاسی مشمول قانون دوم شده و بالطبع خودش می‌شود عشق و دولتش هم می‌شود دولت عشق!
شهید رجایی و شهید رئیسی از جمله روسای جمهوری هستند که توانستند به همین خاطر از کمند بی‌اعتنایی و حتی تهمت و افترای رسانه ملی به روسای جمهور پیشین جان سالم به دربرده حتی بنوعی آنها در رسانه ملی تبدیل به الگوهایی دست نیافتنی شدند.
لابد کسانی که عاشق نتیجه گیری هستند بلافاصله نتیجه می‌گیرند از نگاه رسانه ملی رئیس جمهورهای شهید بشدت خوب و بدون هیچ مشکلی‌اند و روسای جمهور سابق سرتاسر بد و بدون حتی یک خوبی قابل عرضی هستند! ما در این مورد نظری نمی‌دهیم!
لذا بر همین اساس و از همین تریبون به آقای پزشکیان که فقط در یک صورت در تاریخ سیاسی این کشور خواهد ماند(البته زبان مان لال) بعد از آن تبریک اولیه در این متن متعاقبا از سرنوشت محتومی که خواهد داشت (مفقودالاثری در تاریخ روسای جمهور) اظهار تاسف و همدردی می‌کنیم.