چگونه می توان همیشه به یاد خدا بود از او غافل نشد ؟

  زمانی انسان می تواند همیشه به یاد خدا باشد که دو سیر و حرکت را انجام دهد.
الف - حرکت و سیر فکری و نظری
ب - حرکت و سیر عملی مقوله «الف» شامل شناخت خداوند و صفات او و حاکمیت بلامنازع و مقتدرانه اراده او بر سراسر هستی است. این شناخت مبتنی بر تفکر، تعقل، مطالعه و تحقیق است. آدمی یک بار برای همیشه بایستی با روش صحیح و منطقی موضوع خدا را برای خود حل کند. وقتی به نتیجه مثبت رسید - همان گونه که بزرگان خرد و اندیشه رسیده اند - نسبت و جایگاه خویش و خدا را در صحنه هستی ترسیم نماید. پس از آن در خواهد یافت که در جهان حقیقتی بالاتر، ژرف تر و محکم تر از حقیقت «اللَّه» نیست. لذا سر بر آستان او می ساید و همواره یاد او در دل، بر همه چیز غلبه می کند. پس می بایست سیر عقلانی و فکری را مبرهن و منطقی انجام داد و شبهات را از دل بیرون کرد، برای این منظور تفکر منظم و منطقی، شرطی ضروری است. پیشنهاد ما آن است که دفتری را به این کار اختصاص دهید و یک یک مسائل خود را درباره خداوند نوشته و به حل آن بپردازید. البته این دفتر را هیچ گاه نبندید و همواره آن را گشوده نگاه دارید، چرا که همواره آدمی نیازمند تغذیه فکری و اصلاح و تکامل فکری است. این مرحله را با مطالعه کتاب های مفید در این زمینه تکمیل فرمایید. در مقوله «ب» برنامه هایی عملی است که جان و نفس آدمی را برای نیل به مقصود فراهم می کند. برخی از آنها عبارت است از :
1- به پا داشتن نماز در وقت های معین خود (اقم الصلوة لذکری)،
2- توجه کافی به عبادات و انجام صحیح و دقیق آن،
3- دوری از دل مشغولی ها و کارهای عبث و بیهوده،
4- شرکت در مجالس موعظه و نصیحت و یاد خداوند،
5- تلاوت قرآن با تدبر و توجه به معانی،
6- خواندن دعاهای مأثور با توجه به معانی آنها،
7- ذکر زبانی خداوند (مانند لااله الا اللَّه ، لا حول ولاقوة الا باللَّه ، سبحان اللَّه و