می نویسد : امید انکه در حوزه علمیه صحف ادعیه و اذکاری که از ائمه اطهار صادر شده است و بیانگر مقامات و مدارج و معارج انسانند از متون کتب درسی قرار گیرند و در محضر کسانی که زبان فهم اهل دعا و سیر سلوک اند و راه یافته و راهنمایند درس خوانده شود . در نظر این کمترین اول مفتاح الفلاح شیخ بهایی و پس از ان عده الداعی ابن فهد حلی و بعد از ان قوت القلوب ابوطالب مکی و سپس اقبال سیدبن طاووس و درآخر انجیل اهل بیت و زبور ال محمد (صحیفه کامله سجادیه) در عداد کتب درسی در ایند که نقش خوبی در احیای معارف اصیل اسلامی است .
البته فهم و تعلیم و تعلم انها بدون معرفت به علوم ادبی و معارف نقلی و عقلی و عرفانی صورت پذیر نیست . . . و شک نیست که نیل بدان معارف نور الهی از بسیار مباحث رائج و دارج به مراتب مفید تر است بلکه به قیاس در نمی آید آن کجا و این کجا. [1]
گردآورنده: محسن دریابیگی
......................................................
[1] رساله نور علی نور ، انتشارات تشیع ، سال 71 ش
