نمونه شکیبایى

امام حسین علیه السلام در شکیبایى نمونه بود و در همه مراحل به شکیبایى سفارش مى کرد او به هنگام آخرین وداع با خاندانش ، آنان را توصیه به صبر کرد و ضمن اندرز حکیمانه آنان را از وارد آوردن خراش و صدمه بر چهره و پاره کردن گریبان و جزع و بى تابى نهى فرمود؛
ولى از گریه بازشان نداشت .
آزى ! تنها از دخترش خواست تا پدر زنده است نگرید و قلب او را شعله ور نسازد و فرمود:
لا تحرقى قلبى بدمعک حسره //// مادام منى الروح فى جسمانى
فاذا قتلت فانت اولى بالذى //// تاءتینه یاخیره النسوان 
آرى ! شکیبایى حسین علیه السلام به گونه اى بود که فرشتگان آسمان را شگفت زده کرد. بر وضعیت او بیندیش و شرایط سخت او را در نظرت ترسیم کن .
آنگاه که با زخم هاى بى شمار و فرق شکافته و پیشانى شکسته و سینه درهم کوبیده و سوراخ شده از تیر سه شعبه بر ریگ هاى تفتیده نینوا افتاده است و در همان حال تیرهاى ستم در گلو و حلق و گردنش فرو نشسته ، زبان از شدت عطش و بسیارى حرکت ، مجروح و جگر شعله ور و لب ها خشک است ، قلب مبارکش از سویى با دیدن انبوه شهیدان بر خون طپیده اش ‍ سوخته و از دگر سو، با نظاره بر خاندان محاصره شده اش ، سخت بریان و در تب و تاب است .
دست مبارک با ضربت شقاوت پیشه اى قطع و نیزه هاى بر انتهاى پایش ‍ نشسته و محاسن و سر و صورت به خون آغشته است در همان شرایط از یک طرف فریاد دادخواهى خاندانش را مى شنود و از طرف دیگر صداى شادمانى و شماتت دشمنانش را، چون چهره از خاک بر مى دارد و دیده به این سو و آن سو مى گشاید؛ پیکرهاى به خون آغشته اى را مى نگرد که در کنار هم چیده شده اند؛ ولى با همه این پیشامدهاى سهمگین و مصائب بزرگ و طاقت فرسا، چون کوهى ثابت و استوار بر موضع بر حق و قهرمانه اش ایستاده است ، نه آهى مى کشد نه دریغى مى دارد و نه یک قطره اشک ضعف ، در برابر دشمن مى ریزد و تنها زیر لب زمزمه دارد که :
صبرا على قضائک ، لا معبود سواک ، یا غیاث المستغیثین !
بار خدایا! من در برابر حکم تو شکیبایم ! جز تو معبودى نیست ، اى فریاد رس دادخواهان