امیرمسعود عابدین: دوران پیشرانه مشهور و قدرتمند W-16 بوگاتی رو به پایان است. بوگاتی برای دو دهه، قدرت چهار توربو در کنار یک موتور عظیم 8٫0 لیتری را در دو هایپرکار رکوردشکن خود، یعنی ویرون و شیرون به همگان نشان داده است. از هر دو مدل در طول سال‌ها، مشتقات زیادی به وجود آمده است، از جمله میسترال.
خودروهای نخستین مشتریان از ایالات متحده، دارای رنگ‌های متضادی هستند؛ یکی از آنها به رنگ مشکی کربنی و دیگری رنگ سفید همراه با لهجه‌های آبی و قرمز را به خود می‌گیرد.
کابین آنها نیز بسیار متفاوت است؛ میسترال مشکی دارای روکش چرمی آبی اسپرت بوگاتی است، در حالی که خودروی دیگر رنگ سفید را در داخل ادامه می‌دهد. حتی پوشش روی موتور هم شخصی‌سازی شده است.
کارخانه بوگاتی در مولشایم فرانسه فقط 99 دستگاه از سریع‌ترین خودروی تولیدی بدون سقف را می‌سازد که هر کدام قادر به رسیدن به سرعت 453 کیلومتر بر ساعت هستند.
پس از مونتاژ آخرین میسترال، شرکت بوگاتی و ریماک بر توربیون و موتور V-16 آن تمرکز خواهند کرد.
هایپرکار کاملاً جدید، یعنی توربیون، تعداد سیلندرها را همچنان حفظ می‌کند، اما چهار توربوشارژ را به نفع یک سیستم توسعه یافته با همکاری کازوورث، کنار می‌گذارد. توربیون یک خودروی هیبریدی با سه موتور الکتریکی به حساب می‌آید که در نتیجه اعمال مقررات آلایندگی سخت‌گیرانه طراحی شده است.
با اینکه دلمان برای پیشرانه W-16 دلتنگ خواهد شد، اما موتور 8٫3 لیتری V-16 جدید ممکن است به بوگاتی کمک کند تا بالاخره مانع حداکثر سرعت 500 کیلومتر بر ساعت را بشکند.
منبع: motor1
58322
