به گزارش خبرنگار مهر، با اعلام نامزدهای بخش های مختلف سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر دو فیلم «کوپال» و «خانه(او)» که نماینده گروه «هنر و تجربه» در بخش مسابقه بودند در هیچ یک از بخش ها نامزد نشدند که در این باره با امیرحسین علم‌الهدی دبیر شورای سیاستگذاری گروه سینمایی «هنر و تجربه» گفتگویی داشتیم.
وی به خبرنگار مهر گفت: وارد شدن به بحث داوری آدرس صحبت کردن را غیرشفاف می‌کند. به هر ترتیب در 34 دوره قبل هم هیات های انتخاب و داوری بر اساس سلایق و تخصص خودشان آثار را مورد ارزیابی قرار داده اند و من ترکیب هیات داوران امسال را هم افرادی متخصص و دارای سابقه درخشان در سینمای ایران می دانم که حتما در آینده درباره پارامترهایی که برای تعیین نامزدها و اهدای سیمرغ‌ها داشته‌اند توضیح خواهند داد.
دبیر شورای سیاستگذاری گروه سینمایی «هنر و تجربه» با اشاره به اینکه بهتر است به ساختارهای معیوب جشنواره بپردازیم، عنوان کرد: این انصاف نیست که همه گرفتاری‌هایی که در 2 دهه اخیر دامن جشنواره فیلم فجر را گرفته است به حساب اشتباه‌های داوری بگذاریم. یادمان باشد جشنواره فجر خروجی سینمای ایران است و اگر جریان‌سازی خود را از دست داده است باید نشانی آن را از وضعیت کلی سینمای ایران بجوییم. درست است که این جشنواره را دولت برگزار می کند ولی این جشنواره همیشه بر اساس سیاست‌های حوزه تولید شکل گرفته نه بر اساس حوزه توزیع و نمایش. این در حالی است که جشنواره ها باید در خدمت جریان اکران باشند نه اینکه خودشان جریان اکران یک سال سینما را در اختیار بگیرند.
علم‌الهدی نقد دیگر خود به وضعیت فعلی جشنواره فیلم فجر را اینگونه بیان کرد: جشنواره فیلم فجر از دهه 60 به بعد تبدیل به جشن شده و از ساختار حرفه‌ای جشنواره فاصله گرفته است. یکی از نشانه‌های اتفاق این است که در جشنواره‌ها بیشتر نخبگان مخاطب آثار هستند ولی در شکل جشن توده مردم فیلم‌ها را می بینند که به ویژه امسال که تعداد بالایی از آثار تولیدی سینمای ایران در قالب جشنواره فجر در سراسر کشور به نمایش درآمدند این نگاه جشن بودن تقویت شد.
به گفته وی، جشنواره‌ها در همه دنیا قواعد حرفه‌ای خود را دارند که در ایران این قواعد رعایت نمی‌شود. همچنین ساختارهای سینمای ایران چه در حوزه مدیریت و چه در حوزه اصناف نیاز به یک رنسانس دارد و با این وضعیت ساختاری نمی توان رو به جلو حرکت کرد.
دبیر شورای سیاستگذاری گروه سینمایی «هنر و تجربه» در پاسخ به اینکه نادیده گرفتن 2 نماینده این گروه سینمایی در بین نامزدهای فجر را چگونه تحلیل می‌کند، گفت: فیلم‌های گروه «هنر و تجربه» جایگاه خود را در سینمای ایران پیدا کرده‌اند و از نظر ما نه فقط فیلم‌های «کوپال»، «خفه‌گی» و «خانه(او)» بلکه آثاری چون «نگار»، «ماجرای نیمروز» و ... هم نشانه‌هایی از سینمای هنر و تجربه دارند.
وی افزود: سینمای «هنر و تجربه» دنبال سهم خواهی از جشنواره فیلم فجر نیست و ضمن احترام به رای داوران اعتقاد دارم جشن فیلم فجر پایان سینما برای سینماگران نیست و حضور یا نبودن فیلم ها در این جشن ملی به منزله آغاز و یا پایان کار فیلمساز نخواهد بود. همانگونه که اسکار پایان سینمای دنیا نیست فیلم فجر هم پایان سینمای ایران نیست. سینمای «هنر و تجربه» یک تفکر پیشرو در سینمای دنیا است و تعمیم دادن فقط 2 فیلم جشنواره به این تفکر غلط است و ایزوله کردن این تفکر در فیلم های دارای پروانه ساخت ویدیویی آدرس غلطی است که برخی مخالفان در پی نهادینه کردن آن هستند.
علم‌الهدی با تاکید بر اینکه حضور بخش غیررقابتی فیلم های «هنر و تجربه» به منزله تعهد به قواعد رفتاری یک جشنواره تخصصی است، تصریح کرد: با نمایش حداکثر 5 سانس این تفکر باید نهادینه شود که قرار نیست همه فیلم ها چه بامخاطب خاص و چه عام با یک دید نگاه و همه در همه سالن ها اکران شود. جشن سینمای ایران باید براساس میزان مخاطب فیلم ها سانس های متغیری را در برنامه هایش لحاظ کند و به همه فیلم ها 30 سانس نمایش ندهد و حال این که با ورود نمایش فیلم ها به استان ها امسال باز هم سرنا را از سر گشادش نواخته ایم.
این کارشناس سینما در پایان عنوان کرد: ما وارد یک جشن شده‌ایم و نه جشنواره و در چنین شرایطی دیگر نمی توان انتظار داوری تخصصی داشت. من به ساختار فعلی جشنواره فیلم فجر نقدهای جدی دارم و هر کسی هم بخواهد در همین ساختارها مدیریت کند دچار نابسمانی می‌شود. ما تا ورودی جشنواره را اصلاح نکنیم نمی توانم خروجی درستی داشته باشیم. یادمان باشد جشنواره فیلم فجر آینه تمام قد قامت سینمای ایران است.
