به نام خداوند جان آفرین
عیان آفرین و، نهان آفرین
دمادم به زهرا ز یزدان درود
که او را به آیات قرآن ستود
جهان خرّم از آبروی وی است
که کوثر نمی از سبوی وی است1
در چهل و پنجمین سال زندگی پیامبر اعظم6 و در روز بیستم جمادی الثانی سال پنجم بعثت، خداوند وجود نازنین فاطمه(س)، این زلال همیشه جاری را - پس از یک اربعین عبادت و روزه داری و سحر خیزی- به آن حضرت عنایت کرد، چرا که نعمت فاطمه داشتن حتی برای گل سر سبد جهان آفرینش حضرت محمد6، منوط به احراز درجات والایی از قرب الهی است که استحقاق داشتن چنین نعمتی را به دنبال دارد:
چون جبرئیل، حکم خدای مبین گرفت
در زیر پر، بساط زمان و زمین گرفت
احمد6 ازو، پیام جهان آفرین گرفت
یعنی: برای فاطمه(س)، یک اربعین گرفت
شکرِ خدا، که گلبن احمد6 به گل نشست
ز انفاس دوست، باغ محمد6 به گل نشست2
همان أمّ ابیهایی که هنگام تولد به یکتایی خداوند سبحان و رسالت پدر و اوصیای او چنین گواهی داد:
«أشهدُ أن لا اله الّا الله و أنّ أبی رسولُ الله سیّدُ الأنبیاء، و أنّ بعلی سیّد الأوصیاء و ولدی سادة الاسباط؛3 گواهی می دهم که پروردگاری جز خدای یگانه نیست، و پدرم رسول خدا و سرور انبیای الهی است و همسرم (علی(ع)) بزرگ اوصیاء، و فرزندانم (امام حسن و امام حسین8) دو مولای نوادگان (اولیای خداوند) می باشند».
سخن گفتن از عظمت وجودی آن حضرت، آن هم با حوصلة تنگی که این مقال دارد، امری ناممکن به نظر می رسد، لذا با چند رهنمود نورانی که از فرهنگ گران سنگ فاطمی نقل می کنیم، حسن ختام این کلام را رقم می زنیم، و پیشاپیش سالروز تولد امام راحل1 -معمار کبیر انقلاب اسلامی- را که با روز میلاد بانوی دو جهان حضرت زهرای مرضیّه3 هم زمان است؛ تبریک گفته برای امت اسلامی از درگاه خداوند ذوالجلال خیر و برکت و سعادت، و پیروی از دستورات مقام معظم رهبری مدّظلّه العالی را خواهانیم.
رهنمود 1:
«خیارُکم اَلینُکُم مناکبةً و أَکْرَمهُم لِنسائهم؛4 بهترین شما مردم، کسی است که رفتار نرم و مهربان تری با مردم داشته باشد، و برگزیده ترین شما، کسانی هستند که با همسران خود با کرامت و بزرگواری بیشتر برخورد می کنند».
رهنمود 2:
از سلمان فارسی حکایت شده:
روزی به محضر حضرت فاطمه(س)شرفیاب شدم، در حالی که چادری ساده و وصله دار بر سر داشت. گفتم: شگفتا! دختران پادشاهان ایران و قیصر روم بر روی کرسی های طلا می نشینند و پارچه های زر اندود بر تن می کنند، و این دختر رسول خداست که نه چادرهای گرانبها بر سر دارد و نه لباس های زیبا و زربافت می پوشد!
حضرت زهرا(س) در پاسخ من فرمود:
«یا سلمان! إنّ الله ذخّر لنا الثّیاب و الکراسیّ لیوم آخر؛ ای سلمان! خداوند بزرگ، لباس های زینتی و تخت های طلایی را در روز قیامت برای ما ذخیره کرده است».
حضرت زهرا(س) پس از رفتن سلمان، به محضر پدر شرفیاب می شود و شگفتی خود را از سخنان سلمان چنین ابراز می دارد: «یا رسول الله! إنّ سَلْمان تَعجَّب مِنْ لباسی، فَوَالذّی بَعثکَ بِالْحَقّ ما لی و لعلیّ منذ خمس سنین، إلّا مسک کَبْش نُعلِفُ علیها بالنّهار بَعیرَنا، و إذا کان اللّیلَ افتَرشناهُ و إنَّ مرفقْتنا لمن ادم حشوها لیف؛5 ای رسول خدا! سلمان از سادگی لباس من تعجب نمود، سوگند به خدایی که تو را مبعوث فرموده، مدت پنج سال است که فرش خانة ما، پوست گوسفندی است که روزها بر روی آن، شترمان علف می خورد، و شب ها بر روی همان پوست می خوابیم، و بالش ما چرمی است که از لیف خرما پر شده است»
در حدیثی دیگر، از پیامبر اکرم(ص) در پاسخ دخترش حکایت شده: «یا بُنَیّةَ اصْبری، فإنّ موسیَ بْن عمْران اَقامَ مَع إمْرأته عَشرَ سنین ما لَهُما فَراش الّا عباءة قطوانیّة؛6 دختر عزیزم! صبر و تحمل داشته باش، زیرا موسی بن عمران به مدت ده سال با همسر خود زندگی می کرد در حالی که جز یک قطعه عبای قطوانی نداشتند».
رهنمود 3:
فاطمة زهرا(س)، سعادت و رستگاری انسان ها را در محبت و دوستی امام علی(ع) می شناسد: «إنّ السّعیدَ کُلّ السّعید، حَقّ السّعید مَنْ أحَبّ عَلیّاً فی حیاتِه و بَعْدَ مَوْتِه؛7 به درستی که سعادتمند به معنای کامل و واقعی، کسی است که علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگ خود دوست داشته باشد».
امید است نشریة اخلاقی- تربیتی خلق بتواند در تبیین معارف قرآن و اهلبیت: در این راستا، و معرفی الگوهای راستین گام های مؤثرتری بردارد و بخشی از نیازهای روحی و معرفتی مخاطبان را برآورده سازد.
تا مجالی دیگر درود و بدرود!
