به گزارش خبرنگار مهر، عبدالمهدی مستکین، پیش از ظهر جمعه در نخستین همایش «زبان راجی میراث ماندگار دلیجان» که در این شهرستان برگزار شد، اظهار داشت: همچنان که طفل در دل مادر از بند ناف روزی می گیرد و تغذیه می شود به همین ترتیب نیز با گفتار مادر از بدو تولد التیام می یابد و یکی بند ناف و دیگری ذکر مادر است که او را پرورش و رشد می دهد.
وی با بیان اینکه سازمان جهانی یونسکو بیستم اسفند را روز جهانی زبان مادری نام گذاری کرده، افزود: طبق برآورد یونسکو هم اکنون هفت هزار زبان در جهان وجود دارد که این تعداد تا پنج هزار سال آینده به نصف کاهش می یابد.
مدیر بخش فرهنگی سازمان یونسکو در ایران بیان کرد: اگر در درنیا فقط یک ساز بنوازد چندان گوش نواز نیست ولی وقتی در یک سمفونی چند ساز بانگ بردارند به غایت آن محفل غنی می شود، در رابطه با خرده فرهنگ ها نیز چنین است و این خرده فرهنگ ها ریشه استواری در ایران زمین دارند.
مستکین با اشاره به رسالت های هر زبان خاطرنشان ساخت: ثبت یک زبان گام نخست برای حفظ آن است اما در ادامه باید به ترویج زبان توجه شود و نباید اجازه دهیم هجمه های دنیای مدرن زبانی که ریشه در فرهنگ ما دارد را از ما بگیرد.
وی با بیان اینکه جهان ما به شدت در حال یکسان سازی است و همه دارند براساس یک الگو رفتار می کنند، تصریح کرد: غافل از این هستیم که کودکی که هنوز شخصیت او شکل نگرفته و از سر چشم و هم چشمی های امروزی به کلاس زبان انگلیسی می رود، کتاب هایی که به او آموزش می دهند کتاب هایی است که انگلیسی ها به هندی ها دادند و با این کار زبان هندی را ریشه کن کردند.
مدیر بخش فرهنگی سازمان یونسکو در ایران ادامه داد: وقتی سیطره یک زبان بر کشوری پهن شود، خوی و خصلت و فرهنگ صاحبان آن زبان هم بر مردم آن کشور سیطره پیدا می کند.
مستکین اضافه کرد: مردمانی که زبان و فرهنگ خود را رها کنند افرادی هستند که با هر بادی به هر سویی می روند، بنابراین باید در این زمینه هوشیار باشیم و پدران و مادران جامعه ما باید ادب و فرهنگ ایرانی را پاس بدارند و در تربیت فرزندان خود به کار گیرند.
وی اظهار داشت: هنر ایرانیان آمیخته است با هنر الهی و معنوی که ریشه در نهاد و سرشت پاک دارد بنابراین این فرهنگ باید حفظ شود چرا که با حفظ آن رشد خواهیم کرد.
مدیر بخش فرهنگی سازمان یونسکو در ایران گفت: ما شاعران بزرگ و جهانی همچون فردوسی و سعدی با آثار ادبی ارزشمند داریم اما کودکان خود را به کلاس هایی می بریم که تهی از اندیشه می شوند در حالی که فرهنگ ایران گنجینه های ارزشمند و بی بدیلی دارد.