خطه سر سبز چاف از شمال به روستای رادار کومه ( روستایی متصل به چمخاله ) از شرق به سواحل زیبای دریای خزر از غرب به روستای چاف بالا و از جنوب به روستای سر سبز تازه آباد متصل است .
سرزمین چاف از نظر موقعیت جغرافیایی و طبیعی دارای اهمیت ویژه ای است . تالاب طبیعی که این روستا از آن بهره مند است چهره طبیعی این روستا را دگر گون کرده است . در فصل زمستان شاهد پرواز زیبای مرغابی های وحشی و پرندهای مهاجر بنام چنگر و خوتکا که بین این تالاب و مناطق سیبری روسیه در حرکتند میباشیم و همچنین پرواز دسته جمعی پرنده های زیبای دیگر … و در بعضی موارد یخ بستن آب این دریاچه که راه رفتن روی آن لذ ت خود راه دارد و در بهارانواع نیلوفرهای آبی و نیزارهای مردابی و صدای انواع قورباقه ها یی که درآن تالاب زیست میکنند آهنگهای زیبایی هستند که طبیعت برای گوش شما که به این دیار میروید مینوازد و هدیه میدهد .
شبها نیز صدای جیر جیرک و امواج خروشان دریا و صدای روبا ه و جغد های شبانگاهی که همه اینها آهنگهایی است که در این دیار طبیعت برای شما مینوازد. ازشهر لنگرود میتوان حداکثر تا 10 دقیقه خود را به سرزمین زیبای چاف رساند که جاده ای آسفالته دارد واز میان چندین روستای دیگر باید عبور کرد .
البته شب هنگام در حین عبور از جاده باید مواظب روباه های عبوری باشی تا با آنها تصادف نکنی وقتی که نور چراغ اتومبیلتان به چشمان زیبای آنها برخورد میکند ، ناگهان برقی از چشمان آنها دیده گان شما را بخود مجذوب میکند. که فکر میکنی کسی نوری بسمت شما گرفته است و …
منطقه چاف با حدود 200 سال قدمت منطقه سرسبزی است که در نزدیکی شهر لنگرود قرار دارد . این منطقه در کنار دریا واقع شده است . از این رو دارای آب و هوای معتدل و مرطوب می باشد
در گذشته نوغان داری ( پرورش کرم ابریشم ) در بین اهالی مرسوم بوده است . اما متأسفانه در سالهای اخیر ، باغات توت به زمین های کشت هندوانه و گاها” به مخروبه تبدیل شده است . در حال حاضر نوغانداری کلا” از رونق افتاده است. کشت صیفی جات از جمله خیار و هندوانه تا حدودی باعث چرخش اقتصادی این بخش می باشد
لازم به ذکر است که کشت کنف نیز در گذشته در این منطقه رایج بود . اما کم کم از رونق افتاد و اکنون کمتر کسی حاضر است به کشت این محصول کشاورزی است .
در گذشته نگهداری حیوانات خانگی نقش مهمی در اقتصاد مردم چاف داشت . چافی ها علاوه بر کار کشاورزی حیواناتی از قبیل گاو ، مرغ ، اردک و حتی اسب را پرورش می دادند . ” کَل احمد ” از اسب گیران مشهور چاف در دوره گذشته به شمار می آید.
در گذشته زنان چافی پا به پای مردان کار می کردند . آنها نقش مهمی را در کشت برنج ایفا می نمودند . مراحلی از قبیل نشاء ، وجین و وجین دوباره منحصرا” توسط زنان صورت می گرفت . علاوه بر آنکه در مراحل دیگر با مردان فعالیت می نمودند .
خانه های بیشتر مردم چاف در کنار جاده اصلی واقع شده است . جاده اصلی عامل مهم ارتباط مردم می باشد . از این رو افراد در کنار آن به ساخت و ساز و فعالیت های تجاری ، اقتصادی و گاها” فرهنگی و اجتماعی روی آورده اند .
مزارع در اطراف خانه ها و گاها” در بیرون از منطقه چاف قرار دارند .
ازغذاهای محلی منطقه چاف می توان به موارد زیر اشاره نمود :
تورش واش ، پنیر بوروشته ، باقلی قاتوق ، ماهی مالابیج ، کل کباب ، واویچ کا و …
نانهای محلی : خلبه نون و لاسو نون که در گذشته توسط زنان پخته می شد .
از دسر ها ” انار پوته ” در بین مردم رایج بود .
آیین شب چله در گذشته وحتی امروزه نیز رایج است . میوه هایی مثل : انار ، خوج ، به ، آب کونوس ، هندوانه و … در این شب بر سر سفره چافی ها بود .
عید نوروز در قدیم در منطقه چاف بسیار باشکوه برگزار می شد . اغلب سفره هفت سین را در ” تازه درین ” ( اتاق پذیرائی ) می چیدند و علاوه بر مخلفات سفره هفت سین انواع شیرینی جات محلی و نان محلی بر سر سفره قرار داشت . خوردن آب البالو و آب انجیر در عید بین مردم مرسوم بوده است .
آیین ها و مراسم عزاداری در چاف عبارتند از : ماه محرم ، عید فطر ، مراسم سه ، هفت ، چهل و سالگرد یک فرد فوت شده و …
