از مشکلات و اعصاب خوردی‌های خود گفتن، در زمان و مکان مناسب برای کاهش اضطراب ممکن است مفید باشد، ولی باید از عصبانی شدن یا پرخاش در این اوقات خودداری کرد.
به دلایل مختلفی ما دوست داریم اصطلاحا غر بزنیم:
گاهی اوقات تحت فشار زیادی هستیم و هر لحظه امکان منجفر شدنمان وجود دارد! در این زمان‌ها با گله و شکایت کردن از اوضاع از اضطراب و فشار، خود را رهایی می‌دهیم.
اغلب ما به دنبال تائید دیگران هستیم و با مطرح کردن مسائلی که برایمان آزاردهنده هستند به دیگران، از آنها می‌خواهیم بر منطقی بودن ناراحتی ما از مسایل خاص صحه بگذارند.
با مطرح کردن مشکلات به گروهی از دوستان ممکن است راه حلی مطرح شود که خودمان به آن فکر نکرده بودیم.
گاهی اوقات به یک نوع تعارض فکر و دیدگاه متفاوت در حل مشکلات نیاز داریم و با مطرح کردن مشکلت با دیگران به این دید نو دست پیدا می‌کنیم.
قر زدن در محیط کاری باعث می‌شود در مسیری حرکت کنیم که نقص هایی را که مطرح کرده ایم برطرف کنیم، باید در نظر داشت که بیش از حد و طلبکارانه برخورد نشود تا فرد به عنوان شخص منفی مطرح نشود.
اما نکات منفی:
گلایه و شکایت از مشکلات ممکن است باعث شود تمرکز بر نیمه خالی لیوان باشد و به دنبال راه حل مناسب نباشیم.
اگر ما بیشتر به معضلات فکر کنیم ممکن است به بدبینی مفرط و همیشگی دچار شویم.
غر زدن بیش از حد در نهایت به خشم می‌انجامد و آثار مخربی بر روی سلامتی روح و جسم شما خواهد داشت.
اگر افرادی مشابه خود پیدا کنید که علاقه وافری به گلایه و شکایت از اوضاع داشته باشند، ممکن است نظریات همدیگر را تائید کنید و این سبک زندگی به نظرتان عادی آید!
افراد غرغرو به خون آشامان انرژی معروف هستند و دیگران از آنها گریزان می‌شوند و این موضوع باعث منزوی شدن فرد می‌شود.
