کنسرو زیر ذره‌بین تغذیه (۴)

4-‌ بسته‌بندی‌های قابل انعطاف و مقاوم در مقابل حرارت: این بسته‌ها نوعی بسته‌بندی چند لایه‌ای قابل انعطاف هستند که می‌توان آنها را مانند قوطی‌های حلبی کنسرو استریل نمود و موقع مصرف آنها را در آب جوش کرده و محتوی آن را مصرف نمود. در این نوع بسته‌بندی‌ها لایه خارجی پلی‌استر است که استحکام بسته و مقاومت آن در برابر حرارت را تامین می‌کند، لایه وسط آلومینیوم فویل است و لایه داخلی نوعی پلی‌پروپیلن می‌باشد.

کلیه مواد مورد استفاده در بسته‌بندی مواد غذایی از مواد بی‌ضرر و متناسب با نوع ماده غذایی انتخاب می‌شوند تا در مدت زمان ماندگاری تغییری در خواص تغذیه‌ای ماده غذایی ایجاد نکرده و یا منجر به فساد آن نشوند، ولی گاهی اوقات در اثر لاک اندود نکردن مناسب برخی از قوطی‌های فلزی و در اثر تماس ماده غذایی با فلز بدنه قوطی‌ها تغییراتی در رنگ و طعم ماده غذایی رخ می‌دهد که کاملا واضح می‌باشد و ماده غذایی را غیر قابل مصرف می‌سازد».

وی افزود: «کنسروها را باید در محل‌های خشک نگهداری کرد و از قرار دادن آنها در یخچال و محیط‌های مرطوب خودداری نمود، زیرا رطوبت باعث ایجاد قطرات آب بر روی بدنه و ایجاد فعل و انفعالات شیمیایی و خوردگی می‌گردد، ولی باید توجه داشت که از خرید و مصرف کنسروهایی که قوطی آنها باد کرده یا زنگ زده و یا فاقد پروانه ساخت از وزارت بهداشت و همچنین فاقد تاریخ تولید و مصرف هستند اجتناب شود. در صورتی که درِ کنسرو باز شود، باقیمانده قوطی کنسرو باز شده باید در یخچال و در ظروف شیشه‌ای نگهداری شود».

وی در خصوص افزودنی‌های اضافه‌‌شده به کنسروها گفت: «افزودنی‌ها موادی هستند که برای حفظ و بهبود کیفیت، طعم، بافت، ظاهر و ماندگاری به مواد غذایی اضافه می‌‌شوند. گروهی از افزودنی‌‌ها، نگهدارنده‌هایی هستند که با جلوگیری از رشد میکروارگانیسم‌ها و اکسیداسیون مواد اکسید شونده و کنترل فعالیت آنزیم‌ها، فساد موادغذایی را به تاخیر انداخته و مدت ماندگاری آنها را طولانی می‌‌کنند.

گروه دوم، تثبیت‌کننده‌‌ها و استحکام‌‌دهنده‌هایی هستند که موادی مانند صمغ‌ها، نشاسته، دکسترین، ژلاتین، بعضی ترکیبات پروتئینی و... را شامل می‌‌شوند و در اثر ترکیب آنها با آب مواد غذایی، خاصیت چسبندگی پیدا کرده و حالت ژله‌‌ای‌ شکل به خود می‌‌گیرند.

دسته سوم، مکمل‌‌های غذایی هستند که به عنوان تکمیل‌‌کننده و تقویت‌‌کننده به موادغذایی اضافه می‌‌شوند. مانند ویتامین C که به آبمیوه‌‌‌های کنسرو شده و مصنوعی افزوده می‌‌شود.

امولسیون‌‌کننده‌‌ها دسته چهارم هستند که به‌ عنوان استحکام‌‌دهنده و ایجادکننده امولسیون برای روغن در آب، آب در روغن، گاز در مایعات و گاز در جامدات به ‌کار می‌‌روند.

عوامل اسیدکننده نیز موادی هستند که جهت پایین آوردن PH به مواد غذایی افزوده می‌‌شوند که ضمن اصلاح طعم، به طور غیرمستقیم از رشد باکتری‌ها جلوگیری کرده و مدت زمان استریل کردن محصولات کنسروی را کمتر می‌‌کنند. طعم‌‌دهنده‌ها نیز گروه دیگری از افزودنی‌ها هستند که برای تغییر طعم و اصلاح طعم مواد غذایی استفاده می‌‌شوند که هم نوع طبیعی دارند و هم مصنوعی.

رنگ‌‌ها نیز گروه دیگری از افزودنی‌‌ها هستند که به صورت طبیعی و یا مصنوعی تهیه می‌شوند و جهت خوش ‌منظر یا متحدالشکل کردن و گاهی هم برای مخفی کردن و نامحسوس جلوه دادن عیوب و تقلب در فرآورده‌‌های غذایی به کار می‌‌روند.

اکثر مردم در دنیا نسبت به افزودنی‌‌ها نظر مثبتی ندارند و در واقع افزودنی‌‌ها را مواد شیمیایی و مصنوعی می‌‌دانند، اما این موضوع عمومیت ندارد؛‌ یعنی نمی‌‌توان گفت که همه مواد طبیعی بی‌‌خطر هستند و همه مواد مصنوعی زیانبارند.

بعضی افزودنی‌‌ها نه تنها ضرری ندارند، بلکه می‌‌توانند مفید هم باشند، اما بعضی از افزودنی‌ها در کوتاه‌‌مدت و میان‌‌مدت مشکلی ایجاد نمی‌‌کنند و اثرات زیانبارشان در درازمدت هم ثابت نشده است و به همین دلیل مصرف مداوم‌ آنها توصیه نمی‌‌شود. گروهی از افزودنی‌ها هستند که در صورت مصرف مقادیر نسبتا زیاد می‌‌توانند مساله‌‌ساز باشند و حتی موجب سرطان و انواع بیماری‌ها شوند، اما در مقادیر کم ظاهرا مشکل‌‌آفرین نیستند.

برخی از افراد هم نسبت به برخی از افزودنی‌ها حساسیت نشان می‌دهند. در نهایت می‌توان عنوان کرد که تا حد امکان از موادغذایی طبیعی استفاده شود تا نگرانی خطرات احتمالی افزودنی‌های مواد غذایی وجود نداشته باشد».

برای خواندن بخش اول- کنسرو زیر ذره‌بین تغذیه- اینجا کلیک کنید.

برای خواندن بخش دوم- کنسرو زیر ذره‌بین تغذیه- اینجا کلیک کنید.

برای خواندن بخش سوم- کنسرو زیر ذره‌بین تغذیه- اینجا کلیک کنید.