خواندنی ها برچسب :

صلح-امام-حسن

«کریم»، در زبان و فرهنگ اسلامی، نژاد و اصیل1، خوش خوی و خوش روی2، پاکدامن و عفیف،3 جوانمرد و با مروّت، بخشاینده، بلند همّت و بزرگوار، خیرخواه و مهربان، نیکوکار، نیک نفس و نیکونهاد و در یک کلمه، جامع همه ارزشها4 است
انتشارات انقلاب اسلامی کتاب صلح امام حسن(علیه‌السلام)، ترجمه‌ی حضرت‌آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای(مدّظلّه‌العالی) را منتشر می‌کند.
عراق یکی از سرزمینهای اصیل اسلامی بوده است و در آغاز با دو شهر «بصره» و «کوفه» به نام «عراقین»1 پدید آمد و بعدها با پیدایش بغداد، نقش مهم تری را در جهان اسلام عهده دار گردید.
پس از توطئه خوارج که منجر به ضربت خوردن و شهادت امیرمومنان شد، معاویه چنین شرایطی را بهترین فرصت برای دست یافتن به آرزوی دیرین خود و خاندانش (خلافت ) یافت [1] و تصمیم گرفت بدون فوت وقت و قبل از آنکه امام حسن (ع) پایه های قدرت خود را گسترش داده و تقویت نماید به کوفه حمله کند
شخصیت و نقش آفرینی امام حسین (ع) (4-61 ه. ق
عملیات روانی از کارآمدترین، پیچیده ترین، پویاترین و در عین حال خطرناکترین جنگ ها به شمار می رود که در طول تاریخ همواره جبهه کفر و شرک و نفاق برای خاموش کردن نور هدایت الهی و هدایت و رهبری مردم به سوی گمراهی و ضلالت از آن استفاده نموده است ؛ در این خصوص قرآن کریم میفرماید: «وَ الذِین کفَرُواْ أَوْلیآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یخْرِجُوَنهُم مِّنَ النّ ...
سرآغاز امام حسن (علیه السلام) پس از هفت ماه و بیست و چهار روزخلافت ظاهری، در پانزدهم جمادی الاولی سال چهل و یکم هجری قمری اقدام به صلح با معاویه نمودند و خلافت را واگذار نمودند
سستی مردم در حمایت از امام، از مهم‏ترین دلایل اقدام آن حضرت برای اتخاذ موضع جدید بود. هیچ کس نمی‏تواند مدعی شود که امام به جنگ با معاویه اعتقاد نداشته است.
اگر علت صلح امام حسن(ع) انجام تکلیف الهی باشد؛ بدین معنا که خداوند چنین وظیفه ‏ای را برای آن حضرت تعیین کرده است
صلح امام حسن(ع) با معاویه در سال 41 قمری انجام شد اما پس از چهارده قرن همچنان سؤالاتی را به ذهن شیعیان متبادر می‌کند.
پیشخوان