امام-رضا-(-ع-)

تاریخ اسلام مشحون از رویدادها و حوادث است. اما برخی از آنها در طول ایام اثر بیشتری دارند

امامت امام رضا (ع)، از ماه رجب سـال 183 هجری با شهادت امام کاظم (ع) آغاز شد و تا 28 صفر سال 203 هجری که آن حضرت (ع) بـه شهادت رسید، به طـول انـجامید

رزق به معنای عطا و بخششِ مستمری است که به منظور ادامۀ حیات با نیاز فرد مطابقت دارد. از آنجا که روزیِ خداوند، عطای مستمر به آفریدگان است، از آن به رزق تعبیر شده است (مصطفوی، 1360، ج4: 115)

بعد از امام موسی بن جعفر (علیه السّلام) مقام امامت به پسرش حضرت ابو الحسن علی بن موسی الرّضا (علیه السّلام) رسید، چرا که او در فضایل سرآمد همه برادران و افراد خانواده اش بود و در علم و پرهیزکاری بر دیگران برتری داشت و همه شیعه و سنّی بر برتری او اتفاق نظر دارند و همگان آن حضرت را به تفوّق بر دیگران در جهت علم و فضایل معنوی می شناسند.

امام حسن عسکری علیه السلام حکایت نمود: چون موضوع ولایتعهدی حضرت علی بن موسی الرّضا علیهما السلام پایان و تثبیت یافت.

مسلمان باید بهترین رفتار اجتماعی را داشته باشد؛ زیرا بندگی خداوند تنها با نماز و روزه نیست، بلکه با نیکی و احسان به دیگران و رفتارهای پسندیده اجتماعی است که در آیات و روایات بر آن تاکید شده است

امامت و خلافت، دو عنوانی است که حاکی از دو مقام و منصب هستند. وقتی معنای لغوی خلافت و ولایت را در نظر بگیریم معلوم می شود که بین این دو لفظ تفاوت ها و اشتراکاتی وجود دارد.

در عصر امام رضا(ع) برای مکتب امامت شرایط و موقعیتی پیش آمد که در تاریخ امامت بی نظیر بود. عباسیان که با شعارهایی چون «الرضا من آل محمد» و دعوت به اهل بیت(ع) قیام کرده بودند، پس از به دست گرفتن خلافت، علویان را که علم مبارزه برافراشته بودند، بشدت سرکوب کردند

سبک زندگی اسلامی با اخلاق اسلامی قابل اجرا است. به همان اندازه که عقاید اسلامی و باورهای آن در تعیین نگرش ها نقش تعیین کننده دارد، همچنین تخلق به اخلاق اسلامی نقش کلیدی واساسی را ایفا می کند؛

«رمضان»، ماه ضیافت الهی با لحظه و ثانیه های ارزشمندش چند روز دیگر ما را میهمان سفره احسان خداوندی  می کند