امید-جهانشاهی

چند سیاست‌مدار را می‌توان سراغ گرفت که هم وکیل و سفیر و وزیر و رییس مجلس سنا بوده باشد و هم فعال فرهنگی و پژوهش‌گر و نویسنده در فرهنگ و تاریخ. چنین شخصیتی را می‌توان با چند کلیشه منفی برچسب زد و کنار گذاشت و فراموش کرد؟

کسانی به طعن و تحقیر می‌گویند که دقیقه ای بلندتر بودن چه جای جشن دارد به نام شب یلدا. حکایت شب یلدا و یا به بیان درست‌تر، شب چله اما نه حکایت دقیقه‌ای بلندتر بودن که امری نمادین است.

به راستی این خبرها با جان و جهان ذهن ما چه می‌کنند؟ اخبار تلخ و سخت، اندوه و اضطراب را درونی می‌کند.

پاسخ به مشکلات اقتصادی و چالش‌های سیاسی در گرو اولویت دادن به توسعه ایران است. اعتماد سیاسی و عمومی در گرو این است که مردم عزم حکومت برای توسعه ایران را ببینند.

به جای خود تحریمی و فیلترینگ، باید روی آموزش سواد دیجیتال در جامعه کار گسترده کرد. باید به سراغ سواد اینترنت برویم که با نقشی که اینترنت امروز در زندگی بازی می کند، در واقع اسم دیگرش را سواد زندگی گذاشته اند. باید روی حوزه تنظیم گری و مقررات گذاری کار کنیم. هنوز در این حوزه جای کار علمی و جدی وجود دارد.

تاریخ اخیر در همین جمهوری اسلامی به روشنی شاهد است که هرگاه جامعه مدنی مورد توجه قرار گرفت، نگاه به درون قوی‌تر شد و هر گاه فضای متفاوتی ایجاد شد مهاجرت هم شدت گرفت و از رسانه‌ها برای امیدآفرینی کاری برنیامد.

با این که سید حسن تقی‌زاده یکی از رجال پرکار و اثرگذار معاصر است اما درباره او تنها بر اساس دو گزاره قضاوت می‌شود: یکی جملۀ مشهور خود او در سال 1299 و نه توضیح و تصحیح 1339 و دیگری سخنی از دکتر شریعتی. این نوشته اما تقی‌زاده را فراتر از این دو معرفی می‌کند