خواندنی ها برچسب :

بیش-فعالی

«ای‌دی‌اچ‌دی» (ADHD)، بیماری رفتاری رایجی است که حدود 11 درصد کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در حدود 4 درصد افراد با نشانه‌هایی از جمله حواس‌پرتی، بی‌قراری، فراموشی، شتاب‌زدگی و بیش‌فعالی تا بزرگسالی ادامه دارد.
مطالعات ژنتیکی اخیر نشان داده است که این بیماری بسیار ارثی است، به این معنی که اکثر مبتلایان به این بیماری به طور ژنتیکی آن را از والدین خود به ارث برده‌اند.
تحقیقات این موضوع که کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی(ADHD) در بزرگسالی درمان می‌شوند را کاملا رد کرده است و اکنون، تحقیقات جدید جنبه هشدار دهنده‌ای از بیش‌ فعالی را نشان می‌دهد و آن ابتلای افراد در بزرگسالی به این اختلال است.
اختلال بیش فعالی یا نقص توجه با فعالیت بیش از حد، رفتار تحریک‌آمیز و بی‌توجهی مشخص می‌شود.
دکتر ملیسا شپرد روانشناس و درمانگر، پرسش‌هایی را که از بیماران خود برای تشخیص اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی پرسیده بود در شبکه اجتماعی تیک‌تاک گذاشت و 1٫6 میلیون نفر از مردم به آن پاسخ دادند.
دکتر ملیسا شپرد روانشناس و درمانگر، پرسش‌هایی را که از بیماران خود برای تشخیص اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی پرسیده بود در شبکه اجتماعی تیک‌تاک گذاشت و 1٫6 میلیون نفر از مردم به آن پاسخ دادند.
اختلال کمبود توجه، بیش فعالی (ADHD) یک مشکل سلامت روانی است که درواقع سطوح بیش از حد بیش فعالیت و رفتارهای تکانشی در افراد مبتلا را سبب می‌شود.
اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی بزرگسالان یک بیماری نسبتاً شایع است که حدود 2.5٪ تا 5٪ از جمعیت بزرگسال را تحت تأثیر قرار می دهد و برخی تحقیقات نشان می دهد که این نرخ ها ممکن است در حال افزایش باشد.
اختلال کمبود توجه، بیش فعالی (ADHD) یک مشکل سلامت روانی است که درواقع سطوح بیش از حد بیش فعالیت و رفتارهای تکانشی در افراد مبتلا را سبب می‌شود.
اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی بزرگسالان یک بیماری نسبتاً شایع است که حدود 2.5٪ تا 5٪ از جمعیت بزرگسال را تحت تأثیر قرار می دهد و برخی تحقیقات نشان می دهد که این نرخ ها ممکن است در حال افزایش باشد.
پیشخوان