حکومت

سریع القلم در ادامه با ذکر این که مشکل تنها در حکومت نیست، که دیگران را نمی پذیرد، بلکه عدم پذیرش دیگران در مدیریت یک موسسه، خود حق پنداری، انحصار طلبی در زندگی جریان دارد.

اسلام خیلی دین خوبی است، اگر به اسلام عمل شود، همین هشتادمیلیون نفر مملکت خودمان، اگر در امر مالی، آبرویی، بدنی، اخلاقی، خانوادگی، اجتماعی، به اسلام عمل شود، همه زندگی خوش و پاک و آرامی خواهند داشت. سند هم دارد این حرف: « الَّذِینَ آمَنُوا وَلَمْ یَلْبِسُوا إِیمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَٰئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ»﴿انعام، 82﴾

یکی از بزرگان حوزه علمیه قم که از حواریون امام خمینی بود و اکنون از مراجع مطرح است در اولین سال‌های بعد از انقلاب پیروزی انقلاب اسلامی هشدار داده بود مبادا ما که با نهج‌البلاغه انقلاب کرده‌ایم، بخواهیم با رساله عملیه جامعه را اداره کنیم

دعای حضرت یوسف(علیه السلام) در زمانی که به حکومت رسید این بود که خدایا مرا مسلمان و تسلیم امر خود بمیران و قرار داده تا در حکومت خود یک ‌سره تسلیم امر تو باشم

آیت الله جوادی آملی گفت: قرآن می گوید فقیر؛ و فقیر به معنای این است که ستون فقراتش شکسته است، همچنانکه «مسکین» نیز به معنای کسی است که قدرت حرکت ندارد، چنین شخصی قدرت قیام ندارد و لذا ملت اگر بخواهد بایستد باید جیبش پر باشد کیفش پر باشد

مسیح مهاجری نوشت: از وقتی که به هشدار امیرالمؤمنین علیه‌السلام بی‌توجهی کردیم و اصول را فدای فروع کردیم و با کنار زدن صاحبان تجربه و کاردانی و کارآمدی زمام امور را به افراد کوتاه‌قد و نابلد و ناکارآمد سپردیم، بیماری سوسیالیسم به سراغ ما هم آمد.

عباس عبدی نوشت: اگر سیاستی مطابق با طبیعت جامعه و شهروندان نباشد، هر چه مقررات و نظارت بیشتر شود، نتیجه معکوس خواهد شد. اگر یک راه را برای محدود کردن رفتارهای مردم ببندید، دو راه دیگر برای عبور پیدا می‌کنند. شاید راه‌های جایگزین برای مردم هم هزینه داشته باشد- که دارد- ولی سودی برای جامعه و اداره امور و حکومت هم ندارد.

سخـن را به بن مایه های شکل گیری واقعه کربلا و پیامدهای این واقعه عظیم معطوف می کنم. روش بحث تحلیل تاریخی است.

دعای حضرت یوسف(علیه السلام) در زمانی که به حکومت رسید این بود که خدایا مرا مسلمان و تسلیم امر خود بمیران و قرار داده تا در حکومت خود یک ‌سره تسلیم امر تو باشم

سلمان فارسی یا سلمان محمدی از اصحاب خاص پیامبر اکرم(ص) و از یاران وفادار امیرمؤمنان علی(ع) بود و از سوی رسول خدا(ص) به مقام ویژة «سلمان منّا اهل البیت» (ابن هشام، 1361، ج1، ص93؛ ج2، ص 739-740؛ مفید، 1390ق، ص337) نایل شد