دوپامین

هر بار که شما به گشتن در شبکه‌های اجتماعی می‌پردازید یا یک قسمت از یک برنامه تلویزیونی را تماشا می‌کنید، مغز شما دوپامین تولید می‌کند. این تولید دوپامین باعث احساس خوشایندی و لذت در شما می‌شود.

تحقیقات نشان می‌دهد دوپامین دلیل واقعی تمایل ما به انجام چالش‌های بزرگ مانند ماراتن یا مقابله با مشکلات دشوار در محل کار است.

وقتی در معرض مداوم شبکه های اجتماعی قرار می‌گیریم، مغز ما دچار کمبود دوپامین می‌شود که با افسردگی، اضطراب، بی‌خوابی، تحریک‌پذیری و ولع بروز پیدا می‌کند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، ما سراغ گوشی خود می‌رویم، نه برای انجام یک کار خاص، بلکه برای رهایی از کمبود دوپامین و احساس بد داشتن.

ترشح دوپامین زیاد باعث افسردگی می‌شود و این نسل نوجوان به سمت افسردگی می‌رود. فرد افسرده چیزی برای از دست دادن ندارد و حالت نهیلیستی یا نیست انگارانه دارد. اگر هنگام تجمعات یا اغتشاشات به این افراد بگویند کشته می‌شوی یا می‌گیرنت، در جواب خواهد گفت مهم نیست و به آن گفته توجه نخواهد کرد.

یک شب بی خوابی شاید بتواند باعث ایجاد یک اثر ضد افسردگی قوی شود و مغز را مجددا سیم کشی یا تنظیم دوباره کند. اما با گذشت زمان مشکلات کمبود خواب مزمن به سرعت شروع به غلبه بر این مزایا خواهند کرد.

شب‌های طولانی نیمه دوم سال برای خیلی از ما با تماشای فیلم و سریال‌های تلویزیونی سپری می‌شود، اما چرا برخی از افراد ترجیح می‌دهند در این ساعات آرامش خود را با ترس و اضطراب تماشای سریال‌های دلهره‌آور پر کنند؟ یا چرا یک بعدازظهر آخر هفته را با جیغ و فریاد روی ترن هوایی یا تونل وحشت می‌گذرانیم؟

در گفت‌و گوی اختصاصی زندگی آنلاین با دکتر کوروش جعفریان نقد شد

آنچه بیش از همه جذاب است، این است که به نظر می‌رسد موسیقی هیچ فواید بیولوژیکی برای ما ندارد. با این حال، تأثیر دوپامین و سیستم پاداش در پردازش لذت موسیقی عملکرد باستانی تاثیر موسیقی را نشان می‌دهد.

هنگامی که این حسگر موسوم به "dLight1" با ریزبینی پیشرفته ادغام شد، تصویر‌هایی بسیار واضح از انتشار دوپامین در حیوانات زنده ارائه داد.

سروتونین، دوپامین و اندورفین سه هورمونی هستند که در احساس شادی و حال خوب انسان نقش دارند.