کاربرد LSD به صورت تفننی و برای سرگرمی در سال‌های 1960 در آمریکا فزونی گرفت یعنی زمانی که توانایی دارو در انبساط ذهنیبه وسیله دانشمندی از‌هاروارد به نام تیموتی لوی و رمان نویس معروف کن کیی مورد تاکید قرار گرفت.
بعدها نگرانی‌های موجود درباره اثرات احتمالی مصرف طولانی مدت LSD، به وضع قوانین تازه‌ای برای محدودکردن استعمال آن در آمریکا منجر شد. مصرف LSD در سال‌های 1960 و 1970 به اوج خود رسید و این امر رابطه تنگاتنگی با رواج هیپی‌گری در آن دوره داشت. میزان مصرف LSD در سال‌های 1980 کاهش یافت و دوباره در سال‌های 1990 شروع به افزایش کرد.
LSDخالص، یک پودر بلوری سفید است که در آب حل شده، بدون بو و اندکی تلخ مزه است. معمولا در کاغذهای مربعی شکلی که در محلول حاوی LSD، خیسانده شده‌اند (خشک کن) قرص‌ها و حبه‌های پودری مینیاتوری (میکرودات) یا چیپس‌های ژلاتینی (شیشه پاک کن) بسته بندی می‌شود.
گاهی بر روی بسته بندی‌های خشک کن اشکالی از شخصیت‌های کارتونی را چاپ می‌کنند. دوز موثر داروی خالص، کمتر از آنی است که قابل رویت باشد. میانگین دوز خوراکی موثر آن 20 تا 80 میکروگرم است که اثر آن 2 تا 3 ساعت باقی می‌ماند و معمولا 30 تا 90 دقیقه پس از مصرف، اولین اثرات LSD در فرد ظاهر می‌شود. LSD می تواند از راه دهان بلعیده شود و یا بر روی زبان گذاشته شود حتی گزارش‌هایی در مورد استنشاق یا تزریق آن نیز وجود دارد.
تاثیرات مخرب LSD بر فرد بستگی به عوامل زیادی از جمله سن فرد، حساسیت به دارو،میزان و مدت زمان مصرف،راه مصرف دارو،محیط اطراف و اختلالات و بیماری‌های روانی یا داخلی فرد مصرف کننده دارد.
اثرات جسمانی LSD می تواند شامل خواب رفتگی، افزایش سرعت ضربان قلب، کاهش قدرت تطابق دید، لرز، تهوع، لرزش، ضعف و گشادی مردمک‌ها باشد. همچنین عوارض عمومی از قبیل خیال بافی با درجه‌های مختلف، توهم، سردرگمی، ناهماهنگی، افزایش درجه حرارات بدن، بی اشتهایی، هذیان گویی و گیجی، دمدمی مزاجی بیش از حد و اختلال در حافظه کوتاه مدت.
ممکن است مصرف کننده با تغییرات زمانی و شخصیتی مواجه شود و یا اینکه ممکن است در حس‌ها در هم آمیخته یا انحراف یابند به طوریکه فرد احساس کند رنگ‌ها را می‌شنود یا صداها را می‌بیند. این تغییرات خوفناک بوده و ایجاد هراس می‌کند. عوارض دراز مدت مصرف این ماده شامل مقاومت بدنی، وابستگی روحی و احتمالا بیماری روان پریشی، اضطراب، افسردگی مزمن و بازگشت توهمات است.
هرچند LSD ماده‌ای اعتیادآور به شمار نمی رود و رفتارها و اعمال غیر ارادی ناشی از مصرف کوکائین، هروئین، مشروبات الکلی و نیکوتین را به دنبال ندارد اما همانند بسیاری از موادمخدر اعتیاد زا،LSD هم می تواندایجاد مقاومت کند بطوریکه مقاومت یا سازش در مقابل اثرات این ماده فرد را مجبور می‌کند برای ایجاد اثرات قوی اولیه به تدریج مقادیر بیشتری از آن را مصرف کند.
برای خواندن بخش اول- ال. اس. دی توهم زاترین ماده مخدر- اینجا کلیک کنید.
