این سخن اوکتاویو پاز که شعر ترجمهناپذیر است اما «تماما» قابل ترجمه است، کمتر مصادیق خود را پیدا میکند، اما هرازگاهی ترجمهای این بخت و اقبال را مییابد که در زبان مقصد چنان قدرتمند و خوش «بنشیند» که یکسره زبان مبداء را تصاحب و هضم و جذب کند و در نظر اول رنگ بازد.