به گزارش ایسنا، بر اساس مذاکرات و قرارداد بسته شده، در آوریل 2019 یک شهروند امارات به همراه دو فضانورد از آمریکا و روسیه به یک ایستگاه فضایی بین‌المللی سفر خواهد کرد.
روسکاسموس همچنین گفته بود که در آینده، نمایندگان دیگری از امارات در گروه‌های اعزامی به این مجتمع مشارکت خواهند داشت. علاوه بر این، گزارش شده است که بحرین هم علاقمندی خود به پرواز شهروندی از این کشور با ناوهای کیهانی روسیه را به مسئولان روسکاسموس اعلام کرده است اما اینک صحبت از حضور "دیگر کشورهای عربی حوزه خلیج فارس" و حتی فراتر از آن است.
در بیانیه‌ای که از طرف سازمان فضایی روسیه منتشر شده آمده است: "روسکاسموس در حال مذاکره با دیگر کشورها و سازمان‌های منطقه خلیج فارس و فراتر از آن، برای انجام ماموریت‌های سرنشین دار به بخش روسی ایستگاه فضایی بین‌المللی است."
به گزارش بخش مطبوعاتی روسکاسموس، این سازمان در حال انجام مذاکرات با نمایندگانی از کشورهای مختلف این منطقه است و "به محض رسیدن موافقتنامه‌های مشخص، بیانیه جداگانه صادر خواهد شد."
پیش از این، روسکاسموس از حضور هیئت اماراتی شامل نمایندگان مرکز فضایی محمد بن راشد و 9 نامزد سفر به فضا، در روسیه برای انجام معاینات پزشکی و انتخاب دو نفر برای سفر به فضا گزارش داده بود. از بین این 9 نفر قرار است دو نفر از اواسط سپتامبر برای پرواز به ایستگاه فضایی بین‌المللی در مرکز آموزش فضانوردان شهر ستاره‌ای در نزدیکی مسکو دوره تعلیمات مخصوص سفر فضایی را آغاز کنند.
خبرهای غیر رسمی حاکی است که مذاکرات جدی بین مقامات روسیه و امارات در مورد امکان پروازهای منظم فضانوردان اماراتی به ایستگاه فضایی بین‌المللی با استفاده از ناو سایوز بعد سالهای از 2020 ادامه دارد.
لازم به ذکر است که بعد از راه افتادن ناوهای سرنشین‌دار بخش خصوصی در آمریکا، عدم حضور فضانوردان ناسا و هم‌پیمانش در پرتاب‌های سایوز، روس‌ها را دچار مشکل مالی برای ماموریت‌های فضایی سرنشین‌دار خود خواهند کرد.
به همین دلیل روسکاسموس از هم اینک به دنبال مشتریان جدید برای صندلی‌های سایوز هستند. تجربه "گردشگران فضایی" به روس‌ها نشان داد که سفر افراد غیرحرفه‌ای دردسرهای خاص خود را دارد. از سوی دیگر در برنامه‌های مشترک روس‌ها طی دوران شوروی با شهروندان کشورهای کمونیستی که به آن نام "اینترکاسموس" داده بودند، گرچه از نظر مالی بهره‌ای برای روس‌ها نداشت اما برخی از آن کشورها توانایی‌های علمی و صنعتی خوبی داشتند و این می‌توانست به روس‌ها در جهت پربارتر شدن حاصل علمی ماموریت‌های مشترک کمک کند.
اینک روسکاسموس علاقمند است دو جنبه مثبت بهره‌وری مالی(از سفر گردشگران فضایی) و استفاده علمی(از برنامه اینترکاسموس) را ادغام کند و با کشورهایی که تمکن مالی لازم برای پرداخت‌های مناسب را دارند و ضمنا خواهان انجام برنامه‌های مشترک علمی هستند وارد معامله شود. به همین دلیل مذاکره با مرکز فضایی محمد بن راشد اهمیت زیادی پیدا می‌کند. گرچه امارات نیرو و توان علمی طراحی و اجرای برنامه‌های علمی را ندارد اما می‌تواند با پرداخت هزینه انجام چنین آزمایش‌هایی و حضور کارشناسان دانشگاهی امارات به نوعی خود را صاحب چنین جایگاه علمی نشان دهد.
در مذاکرات برای پروازهای بعدی، سفرهای 30-40 روزه فضایی پیش‌بینی می‌شود که ممکن است طی آنها شهروندان اماراتی ضمن شرکت در برنامه‌های علمی، همراه با فضانوردان روس به راهپیمایی فضایی هم دست بزنند و در بین کشورهای عربی رکورد تازه‌ای به دست بیاورند.
لازم به یادآوری است که در دهه 1980 سلطان سلمان السعود از عربستان و محمد فارس از سوریه، فضانوردان عربی بودند که اولی با شاتل آمریکا و دومی با سایوز روسیه به فضا سفر داشتند اما هیچکدام در فضا راهپیمایی نکرده‌اند.
