به گزارش ایسنا، 123 واحد نیروگاهی حرارتی در ایران وجود دارد که از این تعداد، 42 واحد دولتی، 60 واحد خصوصی و 21 واحد در اختیار صنایع بزرگ هستند. علاوهبر این، 81 هزار مگاوات ظرفیت منصوبه نیروگاههاست که از این میزان 64 هزار مگاوات نیروگاه حرارتی و از این تعداد نیز 16 هزار واحد بخاری 25 هزار و 355 مگاوات واحد گازی و 23 هزار واحد سیکل ترکیبی است.
بر اساس آمار ارائه شده از سوی شرکت برق حرارتی، در 10 ماهه گذشته بیش از 93.5 درصد تولیدی برعهده نیروگاههای حرارتی بوده است که 6.5 میلیارد یورو ارزش نیروگاههای حرارتی دولتی در اختیار شرکت تولید نیروی برق حرارتی است.
در این باره محسن طرزطلب - مدیر عامل شرکت برق حرارتی - از انجام حدود 60 درصد پیشرفت تعمیرات نیروگاهی در بخش دولتی و خصوصی خبر داد و اظهار کرد: امیدواری زیادی وجود دارد که برنامه تعمیرات باقی مانده، واحدها نهایتاً تا پایان اردیبهشت سال 1398 و یا در اواسط خردادماه 1398 به اتمام برسد.
وی در ارتباط با برنامه رسیدن واحدهای جدید به مدار برای پیک سال آینده گفت: 70 درصد این برنامه انجام شده و 30 درصد تأخیر داریم و اگر هزار مگاوات نیروگاه موجود را بتوانیم سرپا نگه داریم، میتوانیم تابستان سال آینده را با موفقیت پشت سر بگذاریم.
برنامه راهبردی وزارت نیرو تا سال 1404 در راستای افزایش میانگین راندمان برق و حرارت نیروگاههای کشور تدوین شده و بر اساس مطالعات صورت گرفته در این راستا، برنامهای برای بازنشستگی واحدهای قدیمی با راندمان پایین در نظر گرفته شده است.
با خروج واحدهای فرسوده از شبکه و احداث واحدهای جدید که دارای راندمان بالایی خواهند بود، راندمان تولید افزایش خواهد یافت، همچنین این اقدام همزمان موجب کاهش مصرف سوخت به ازای تولید برق مساوی و در نتیجه کاهش آلایندگی ناشی از مصرف سوخت کمتر خواهد شد.
البته در این بین، چالشهایی نیز وجود دارد که بر اساس گفتههای غلامرضا آگاه - مدیرکل دفتر برنامهریزی کلان تولید شرکت برق حرارتی - انجام چنین مطالعات گستردهای با مجموعههای گوناگونی از جمله بخشهای مختلف وزارت نیرو، وزارت نفت، وزارت راه و شهرسازی مرتبط است و نب ود بانک اطلاعاتی جامع و کامل در برخی شرکتها و یا عدم امکان دسترسی به بعضی اطلاعات به دلایل مختلف از مهمترین چالشهای این پروژه است.
در حال حاضر 3000 هزار مگاوات نیروگاه فرسوده در سراسر ایران وجود دارد که طبق برآوردهای صورت گرفته پنج سال زمان برای جایگزینی این نیروگاهها نیاز است، علاوه بر این، هر نیروگاه جدیدی که احداث شود به 2 میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد که در صورت تأمین این مبلغ میتوان با نیروگاههای اسقاطی خداحافظی کرد.