سرویس سیاست مشرق - "سؤال از رئیس‌جمهور" اولین گام نمایندگان اصولگرای مجلس یازدهم برای ورود به حل فرایند مشکلات اقتصادی مردم است.
اقدامی که یکی از فرایندهای مجلس در جهت رفع مشکلات است و در کنار مقولات دیگری مثل استیضاح، تذکر، تقنین و... قرار دارد.
روزنامه جوان در توضیحی مبسوط در همین باره نوشته است:
"با شکل‌گیری دور جدیدی از گرانی و نوسانات شدید قیمت در بازار ارز، طلا و مسکن در ماه‌های ابتدایی امسال که متأسفانه به صورت لجام‌گسیخته بوده و بازار سایر کالاهای مصرفی و غیرمصرفی را نیز تحت تأثیر قرار داده و به درهم‌ریختگی و نابسامانی کلی قیمت‌ها و بازار منتهی شده است، تعدادی از نمایندگان مجلس اقدام به طرح سؤال از رئیس‌جمهور کرده‌اند تا ایشان ابهامات نمایندگان را در این زمینه پاسخگو باشد، چراکه از نگاه نمایندگان سؤال‌کننده، به‌رغم اینکه مردم در این شرایط به شدت تحت فشار هستند و رنج می‌برند، اما دولت به جز وعده برای مدیریت آن کار چندانی انجام نداده است. از این‌رو نمایندگان مجلس، مثل مردم این ابهام اساسی برایشان پیش آمده که آیا دولت از این اتفاقات مطلع است و اگر مطلع است چرا در جهت سروسامان دادن آن گامی اساسی و محسوس برنمی دارد!
از آنجا که طبق قانون نمایندگان حداکثر تا سقف پنج سؤال می‌توانند ابهامات خود را مطرح کرده و انتظار دریافت پاسخ داشته باشند، آنان سؤالاتی به شرح زیر مطرح کرده‌اند:
1- چرا و به چه دلیل قیمت ارزهای خارجی به سرعت در حال افزایش و ارزش پول ملی در حال کاهش است؟
2- علت ازهم‌گسیختگی اوضاع بازار مسکن و خودرو و تورم عجیب و غریب چندصد درصدی بازار مسکن چیست و چرا دولت طی هفت سال گذشته هیچ اقدام جدی‌ای برای تأمین مسکن مردم و کنترل قیمت و کیفیت خودرو انجام نداده است؟
3- در کجای برجام اشتباه استراتژیک مرتکب شدید که امریکا بدون کوچک‌ترین هزینه از این توافق خارج شد و اروپا هم با پررویی تمام همچنان خواستار اجرای کامل برجام از سوی ایران است، بدون آنکه خود به تعهداتش عمل کند؟ حتی در عملیاتی کردن طرح حقیرانه اینستکس؟
4 - قرار شد دولت به خاطر مشکلات ناشی از بیماری کرونا، به واحدهای تولیدی و بخش‌های آسیب‌دیده وام اعطا کرده و کمک کند، اما صدای اعتراض همه بخش‌ها بلند است. دولت در این زمینه چه کاری انجام داده و چقدر کمک کرده است؟
5- از فروردین 97 که قیمت دلار دولتی 4 هزار و 200 تومان اعلام شد تا امروز چند میلیارد دلار به این قیمت عرضه شده است؟ به چه کسانی داده شده و سرنوشت این دلارها چه شده و چه تأثیری بر کنترل تورم داشته است؟
گرچه سؤالات فوق، سؤال بسیاری از مردم نیز هست و از سویی حق نمایندگان است که هرگاه حداقل یک‌چهارم آنها درباره وظایف وزرا، یا رئیس‌جمهور سؤال یا ابهام داشتند، آن را روشن، صریح و مختصر طرح و پس از امضا به رئیس مجلس تسلیم نمایند تا روند خود را برای دریافت پاسخ قانع‌کننده طی نماید، اما برخی از حامیان دولت و همچنین ناظرینی که با توجه به شرایط عمومی کشور نگران بروز چالش بین مجلس و دولت هستند، زمان را برای طرح سؤال نمایندگان مناسب ندانسته و به این اقدام طراحان سؤال از رئیس‌جمهور انتقاد دارند.
علاوه بر این برخی دیگر از منتقدان با ارجاع موضوع به سرانجام طرح سؤال از آقای روحانی در شهریور سال 97 که وی در پاسخ به پنج سؤال نمایندگان مجلس دهم تنها در یک سؤال آنان را قانع کرد و چهار سؤال دیگر را همچنان با ابهام باقی گذاشت، طرح سؤال را در سال پایانی دولت روحانی بی‌فایده می‌دانند".[1]
*خانجانی: سؤال از روحانی به انتخابات 1400 ربط دارد! / شیرزاد: روحانی مجبور نیست به خرده‌فرمایشات عمل کند
در پیوست آنچه که روزنامه جوان پیرامون فرایند سؤال از روحانی در مجلس توضیح می‌دهد؛ اما بایستی اشاره کرد که حامیان اصلاح‌طلب رئیس‌جمهور روحانی هم در کسوت منتقدان این حرکت مجلس برای رفع مشکلات مردم، به صحنه آمده و در یک اقدام خطرناک، گویا قصد جهت‌دهی به فرایند معقول سؤال از رئیس‌جمهور و ایجاد آشوب ذهنی دارند.
به این معنی که گویا بدشان نمی‌آید تا فرایند مردمسالار "سؤال از رئیس‌جمهور" به عاملی برای داغ شدن شرایط کشور تبدیل شود و آشفتگی به جای عقلانیت بنشیند.
جهانبخش خانجانی، فعال اصلاح‌طلب و از اعضای حزب کارگزاران سازندگی در همین باره و در مصاحبه با خبرگزاری دولتی ایرنا، هدف انتقادهای مطرح شده از سوی نمایندگان را انتخابات ریاست جمهوری 1400 عنوان کرده و گفته است: قصد دارند به نوعی مردم را از توانمندی دولت و عملکردش دلسرد کنند و با بازدارندگی در تصمیم‌گیری کلان، شرایط را به سمتی ببرند که مشکلات عمده کشور را بر عهده دولت بگذارند. آنها تلاش می‌کنند با توجه به نزدیکی انتخابات ریاست جمهوری افکار عمومی را به سمتی ببرند تا نامزد مورد نظر خود را به جامعه القا کنند و در نهایت پیروز انتخابات شوند.
او همچنین تصریح می‌کند: اگر دولت تحت این فشارهای سیاسی قرار گیرد و یا از موضوع استیضاح هراس داشته باشد طبیعتا حامیان خود را از دست می‌دهد. این موضوع باعث می‌شود ما مجددا در انتخابات 1400 به نوعی در دام بازی تندروها بیفتیم یعنی قاطبه مردم حامی دولت و اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرایان در عرصه تصمیم‌سازی شرکت نمی‌کنند و در چنین شرایط اقلیتی تعیین کننده سرنوشت ملت رقم خواهند زد و به نظر من این یک خطای استراتژیک و یک بحران تصمیم گیری است که دولت باید با عملکرد درست خود سعی کند به این بحران دامن نزند. [2]
"احمد شیرزاد" دیگر فعال اصلاح‌طلب نیز به تازگی در مصاحبه با روزنامه آرمان ملی در اشاره به طرح مجلس یازدهم برای سؤال از روحانی در قبال گرانی‌های اخیر گفته است: آقایان خودشان می‌دانند که دست کشور بسته است و هر کاری نمی‌تواند انجام دهد. اتفاقا هنر مدیریت کشور هم همین است که در بین توانمندی‌ها و کارهایی که می‌توان انجام داد بهترین تصمیم اتخاذ شود. آقایانی که در مجلس آمده‌اند هنوز در عالم آرزوهای خود هستند بدون اینکه بدانند باید بر سر این آرزوها با چه کسی دعوا کنند و یقه چه کسی را بگیرند.
او اظهار می‌کند: آقای روحانی نه مجبور است که به خرده‌فرمایشات عمل کند و نه انگیزه‌ای برای این کار دارد و نگران انتخاب مجدد هم نیست. کم و بیش همه منتظرند ببینند که فرآیندهای منتهی به انتخابات آینده در ایران چه خواهد شد. به نظر من آقای روحانی هیچ دلیلی برای ترسیدن ندارد. ماکزیمم اتفاقی که بیفتد اینکه تعدادی از وزرایش را بیندازند یا طرح عدم کفایت ریاست‌جمهوری را به مجلس ببرند. جای هیچ ترس و نگرانی نیست و روحانی باید با قوت استحکام روی مواضع خود بایستد و آن روحانی‌ای بشود که سال 96 دیدیم. سال 96 مناظرات انتخاباتی خیلی سرد بود و همه رسمی صحبت می‌کردند و اینجا جای تشکر از آقای قالیباف دارد که آنچنان ژستی گرفت و با شور و هیجانی وارد شد که موتور آقای روحانی را روشن کرد و بعد از آن تبدیل به روحانی شد که یک‌دفعه آنچنان فیتیله‌اش بالا رفت که بعدا همه برای پایین آمدن آن وی را سرزنش کردند. [3]
*آنچه روحانی می‌داند و اصلاح‌طلبان نمی‌دانند/ نظام مردمسالاری دینی ایران بیدی نیست که به این بادها بلرزد
آنچه که خواندیم صریح‌تر از آنست که نیاز به موشکافی داشته باشد!
این حامیان اصلاح‌طلب رئیس‌جمهور هستند که در قبال یک فرایند مردمسالار مبنی بر سؤال از رئیس‌جمهور برای شفاف شدن اوضاع کشور، اما از این می‌گویند که روحانی باید فتیله را بالا بکشد، از طرح عدم کفایت در مجلس نترسد، منظور نمایندگان انتخابات 1400 است و روحانی اساساً مجبور نیست به خرده‌فرمایشات یا همان راهکارهای مجلس عمل کند!
البته ایکاش این آقایان ماهیت سیاسی تندرو و غیر دموکرات خود را در قبل از انتخابات برای مردم شفاف می‌کردند تا همه بدانند با چه جریان سیاسی عجیب‌الخلقه‌ای طرف هستند...
مع‌الوصف اما نظام مردمسالاری مطلوب و قوی ایران نشان داده که بیدی نیست که به این بادها بلرزد!
یعنی همواره این جریانات شانتاژگر و فرافکن بوده‌اند که در هنگامه محاجّه با واقعیت رسوا شده‌اند و در بزنگاه‌های مهم کشور؛ مردم و نظام اسلامی برنده بوده‌اند.
"سؤال از رئیس‌جمهور" نیز به شرط برخورداری از مبانی عقلانی؛ صدالبته موجب قوام مردمسالاری دینی می‌شود.
آقای روحانی در مجلس با نمایندگان مجلس پیرامون مشکلات روز کشور تکلّم خواهد کرد و قاضی این تخاطب نیز مردم خواهند بود. فرایندی که نه ترسی دارد و نه قرار است موجب آشفتگی اوضاع باشد.
در این بین، آقای روحانی است که باید از "دوستان نادان" خود فاصله بگیرد و دوراندیشی‌های یک رئیس‌جمهور را به خرج دهد.
چه اینکه او بهتر از خیلی از اصلاح‌طلبان به گذشته 41 ساله نظام جمهوری اسلامی و سرنوشت کسانی که در مقابل مردمسالاری دینی ایستادند آگاهی دارد و به روشنی می‌داند که راه صلاح و فلاح خود و همه آنچه که در قبال آن مسئولیت دارد، از مسیر پیروی از عقلانیت و همراهی با مردم می‌گذرد نه از مسیر تندروی و ایجاد آشوب ذهنی در کشور.
***
1_mshrgh.ir/1092616
2_www.irna.ir/news/83846516/
3_http://www.armanmeli.ir/fa/print/main/292061
