ابن سینا در کتاب قانون درباره انجیر چنین گفته است: انجیر خوب در درجه اول سفید است و بعداً سرخ و در درجه سوم انجیر سیاه آید. انجیر رسیده بسیار خوب و کم‌زیان است.
از همه سبکتر انجیر سفید است. انجیر تر کمی گرم و خیلی رسیده کمتر فایده دارویی دارد. انجیر نارسیده زداینده و سروربخش است؛ لیکن انجیر شیرین چنین نیست. انجیر خشک گرم و لطیف است.
انجیر خشک نیز مواد را به خارج میراند و سبب عرق کردن شود. شیر انجیر خون گداخته را بند آرد و خون بندآمده را میگدازد. غذایی که از انجیر حاصل آید، هرچند به پرمایگی غذای گوشت و حبوب نمیرسد، اما از موادغذایی هر میوهای پرمایهتر است.
شاخه‌های درخت انجیر که بسیار لطیف هستند، اگر در آبگوشت ریزند، گوشت را بهزودی میرسانند و [گوشت] از هم می‌باشد. انجیر نارسیده را اگر بر پوست مالند یا ضماد نهند، در علاج خالها، زگیلها و زگیل مانندها مفید است.
خوردن انجیر و برگ انجیر، رنگ‌پریده به سبب بیماری را سرحال آرد. دمل را میرساند. انجیر خشک و شیرین برای ورم کبد و طحال زیانآور است.
برگ انجیر داروی بیماریهای پوستی است. انجیر تر ملین و کمی مسهل است و به ویژه اگر با بادام کوبیده خورند، مسهل ملایم است و سفتی زهدان (رحم) را نرم کند. تناول انجیر با شنبلیله، زهدان (رحم) را تقویت کند و جمع آورد. چنانچه شیرش را بر نیشزده کژدم و رتیل مالند، مفید است.
در مخزن‌الادویه راجع به انجیر چنین آمده است: تین که به فارسی انجیر گویند بیابانی و کاشتنی و کوهی است. بهترین آن شیرین شاداب آن است خواه سفید باشد یا سیاه. انجیری که پیش از برگ و یا با برگ رسیده باشد نشاید خوردن و نخوردن آن بهتر است. طبیعت آن گرم و تر است.
دارای خواص غذایی بسیار است. مسکن حرارت و تشنگی و معرق و ملین و مسهل و رفع کننده سرفه و درد سینه و خشونت ریه و تقویت کبد و با بادام و پسته جهت اصلاح بدنهای ضعیف و زیاده کردن عقل و هوش و چون ناشتا بخورند مجاری غذا را گشاده نماید و بدن را چاق سازد.
انجیر خشک گرم و تر است و در جمیع افعال ضعیفتر از تازه آن است و عطش‌آور است و دیرهضم و ملین
استفاده از انجیر در طب سنتی
در طب سنتی از شیرابه انجیر برای از بین بردن زگیل و میخچه به صورت موضعی استفاده میشده که ناشی از خاصیت پروتئولیتیک آن می‌باشد. این اثر سریع نبوده و تدریجی است.
از جوشانده انجیر خشک نیز به عنوان تسکین التهاب مجاری تنفسی و التهاب اعضای دیگر مانند کلیه، مثانه و مواردی چون سرخک، مخملک، آبله، ذات‌الریه و این گونه بیماریهای التهابی استفاده میشده است.
همچنین، غرغره جوشانده انجیر خشک را برای تسکین تحریکات مخاط دهان، گلو و لثه استفاده میکردند.
انجیر خشک محرک اعمال روده و معده است؛ به همین دلیل آن را برای درمان سوءهاضمه و یبوستهای مزمن می‌خوردند.
در زمانهای قدیم از برگ درخت انجیر در بیماریهای جلدی مانند تومورها، سوختگی، زخم، زگیل، میخچه و مشکلاتی مانند جذام و بواسیر استفاده میشد.
روزانه30 گرم شربت انجیر برای رفع یبوست، دو عدد انجیر خیس‌شده صبح ناشتا جهت تسکین سیاه‌سرفه و جوشانده سه عدد برگ انجیر (برگها را که در آفتاب خشک شده‌اند در 300 میلی‌لیتر یا یک لیوان آب به مدت 15 دقیقه بجوشانید و سپس صاف کنید)، جهت کاهش قند خون مصرف شود.
